Από τα χρόνια τα δικά μου, ακόμη, πολλοί σοφιστές και
περισσότεροι τυχοδιώκτες πολιτικοί απήλασσαν πάντα από κάθε ευθύνη τον Δήμο,
για να γίνουν αρεστοί και να κερδίσουν την εύνοιά του.
Τα σκέφτομαι συχνά όλα αυτά, ειδικά τα τρία τελευταία
χρόνια της κρίσης, ακούγοντας διάφορους λαοπλάνους του καιρού να ισχυρίζονται
ότι ο Δήμος, οι πολίτες δηλαδή, δεν έχουν καμιά ευθύνη για τα δεινά του τόπου.
Σαν να μην ψήφιζαν οι ίδιοι μόνον όσους τους χάιδευαν τ’
αυτιά.
Σαν να μην έριχναν μαύρο σε όποιον αποπειράτο να τους πει τη δυσάρεστη αλήθεια.
Σαν να μην επέλεγαν για τη Βουλή, επί δεκαετίες, πολιτικούς γόνους, οι οποίοι είχαν ως μοναδικό προσόν το όνομα του μπαμπά ή της μαμάς τους.
Σαν να μην ανέδειξαν στην πρωθυπουργία ανεπάγγελτους, απλώς επειδή ο ένας ήταν ο ανηψιός του γενάρχη της μιας παράταξης και ο άλλος γιος του γενάρχη της ετέρας παράταξης…
Σαν να μην έριχναν μαύρο σε όποιον αποπειράτο να τους πει τη δυσάρεστη αλήθεια.
Σαν να μην επέλεγαν για τη Βουλή, επί δεκαετίες, πολιτικούς γόνους, οι οποίοι είχαν ως μοναδικό προσόν το όνομα του μπαμπά ή της μαμάς τους.
Σαν να μην ανέδειξαν στην πρωθυπουργία ανεπάγγελτους, απλώς επειδή ο ένας ήταν ο ανηψιός του γενάρχη της μιας παράταξης και ο άλλος γιος του γενάρχη της ετέρας παράταξης…