Σεξουαλικοί θηρευτές … στον αέρα!

Παλιά είχαμε τις κάθε τρεις και λίγο αεροπειρατείες, όπου ο κάθε πικραμένος καταλάμβανε κι από ένα αεροπλάνο, γεμάτο επιβάτες, ζητώντας το μακρύ και το κοντό του.

Εδώ και αρκετά χρόνια, ίσως δεκαετίες, το φαινόμενο αυτό έχει εκλείψει, με κόστος τα ιδιαίτερα αυξημένα μέτρα ασφάλειας, που έχουν καταντήσει το αεροπορικό ταξίδι μια δοκιμασία γερών νεύρων και απίστευτης υπομονής, αντί για μια ευχάριστη εμπειρία χαράς…

Πριν από μερικά χρόνια, αλλά και σήμερα,  είδαμε να αναδύεται το φαινόμενο air rage, που μαζί με τους  unruly passengers, δυσχέραινε επιπλέον την όλη αεροπορική ταξιδιωτική εμπειρία. Αναφέρομαι δηλαδή σε κάποιους που κυριολεκτικά τρελαίνονται εν πτήσει, που μεθάνε και τα κάνουν λίμπα, ή που  απλά είναι δύστροποι, τόσο προς τους συνεπιβάτες τους όσο και προς το πλήρωμα.

Με αποτέλεσμα η παγκόσμια κοινότητα της πολιτικής αεροπορίας να σφίξει τα λουριά αλλά και τη νομοθεσία για αυτές τις περιπτώσεις…

Χάλια η Χαλκιδική…

Ο δεκαπλασιασμός των τουριστών και επισκεπτών τα τελευταία 30 χρόνια, έφερε χρήμα σε κάποιους, αλλά ....

ασχήμυνε πάρα πολύ τη Χαλκιδική.
Παντού υπάρχει υπερκορεσμός σε κόσμο, με αποτέλεσμα

·       οι μάζες να στριμώχνονται σε κακοστημένα beach bars, 

·       να κυνηγούν μια θέση πάρκινγκ για να κάνουν το μπάνιο τους

·       να τρώνε βιαστικά κατεψυγμένα, αφού τα μαγαζιά δεν προλαβαίνουν από την πολυκοσμία,

·       να στριμώχνονται γενικά, παντού

Διαστημικά παρατράγουδα…

Όσοι ακόμη ασχολούνται με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, έχουν εστιάσει το ενδιαφέρον τους στον πρόσφατο «σαρωτικό» ανασχηματισμό, με αέρα νίκης μπλα μπλα, που έκανε ο  Αλέξης, λίγο πριν πάει στη ΔΕΘ και υποσχεθεί τον ουρανό με τα άστρα στο λαό του.

Κάποιοι άλλοι, πιο επιδερμικοί παρατηρητές της πολιτικής μας σκηνής, κυρίως γλιτσεροί και κακόπιστοι σαμαρικοί, ασχολούνται με την υπουργοποίηση της Νοτοπούλου, προσθέτοντας κακεντρεχή σχόλια για τη μαμά της και για την αδελφή της, που δήθεν θα καταλάβει την κενή θέση της αντ’ αυτού πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.

Μικροπρέπειες. Λέτε και η κοπέλα δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα…

Ο σεξισμός ως λογοκριτής…

Την ημέρα του κυβερνητικού ανασχηματισμού κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο ένα δίπτυχο με τις πονηρά επιλεγμένες (ώστε να έχουν κάποιες, ανεπαίσθητες έστω, ομοιότητες) φωτογραφίες του Τρύφωνα Σαμαρά και της Κατερίνας Παπακώστα. Κάτω από τον κομμωτή έγραφε «Τρύφων με ΝΔ» και κάτω από τη νέα υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη «Τρύφων με ΣΥΡΙΖΑ».

Παραδέχομαι πως γέλασα, όσο και αν το αστείο ήταν τραβηγμένο από τα μαλλιά.

Με μνημόνια

Χωρίς μνημόνια

Την ίδια στιγμή, επηρεασμένος κι εγώ από το κλίμα της εποχής που θέλει να δίνουμε σημασία στην πολιτική ορθότητα όχι μόνο όσων λέμε, αλλά και όσων σκεφτόμαστε, σκέφτηκα πως το «σχόλιο» ήταν σεξιστικό για την κυρία Παπακώστα. Αλλά και για τον κύριο Σαμαρά. Ετσι δεν είναι;

Χρειαζόμαστε αέρα νίκης…

Ή αλλιώς: “Momentum building” και όχι... “cherry picking”!

Δεν το συνηθίζω, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο.

Ένας φίλος σχολίασε προχθές την ανάρτηση – παρότρυνσή μου προς τη ΝΔ: «Σηκώστε το γάντι της πόλωσης και αντεπιτεθείτε…» παραθέτοντας – εξαιρετικά ευγενικά, είναι αλήθεια – τις εξής αντιρρήσεις: «Δεν είναι σωστές οι θέσεις σου καθολικά, αλλά μόνον ειδικά. Προϊόν πουλάμε.

Ποιο είναι το target group, το ξέρουμε; Πιάνουν αυτά που λέτε στους «ποταμίσιους»; Σε όσους ΝΔκράτες πιάνουν είναι ήδη στη ΝΔ; Πιάνουν στο κεντροδεξιό ΠΑΣΟΚ; Εκεί που πιάνουν αυτά είναι μόνο στο κομμάτι της ΝΔ που είναι στο ΣΥΡΙΖΑ, ξέρουμε όμως, πόσο είναι αυτό; Αξίζει μόνο γι’ αυτό η υλοποίηση των προτάσεών σας;

Δεν είναι εύκολες απαντήσεις. Χρειάζονται δημοσκοπικά νούμερα για να παρθεί σωστή απόφαση. Εγώ, πάντως, δεν βλέπω νούμερα τέτοια που να επιβάλλουν την αποδοχή αυτών που λέτε. Κάποιες επιμέρους επισημάνσεις σας είναι σωστές και καθολικής ισχύος. Νομίζω ότι η τακτική blitzkrieg (κεραυνοβόλος πόλεμος) είναι καλύτερη. Δηλαδή όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινάει ένα θέμα, του ανοίγουμε δύο ταυτόχρονα εμείς, αλλά σε διαφορετικό πεδίο, οπότε θα εγκαταλείψει το αρχικό για να αμυνθεί. Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι υπάρχουν έτοιμα στο συρτάρι 50 τέτοια θέματα. Το να ακολουθήσεις τον Τσίπρα, δίνεις την αίσθηση ότι ο Τσίπρας είναι «μπαλαδόρος». Έ να μην τον αναστήσουμε κιόλας…»…

Με θράσος κι απόβλητα από τη χωματερή της μεταπολίτευσης…

Δεν είχε περάσει μια εβδομάδα από την Ιθάκη, όπου ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε για νέο ξεκίνημα της χώρας, με νέες δυνάμεις που θα στελεχώσουν την κυβέρνησή του κι άλλα παρόμοια ανέκδοτα.

Πριν αλέκτωρ λαλήσαι, ο ανασχηματισμός στον οποίο προχώρησε καταδεικνύει τη μέγιστη απελπισία του αφού για το νέο ξεκίνημα της χώρας επέλεξε την Παπακώστα, την Ξενογιαννακοπούλου, τον Μπόλαρη και κάθε τοξικό απόβλητο που ξέβρασαν τα άλλα κόμματα. Μάζεψε όσους έδιωξαν ο Μητσοτάκης κι η Φώφη, παζάρεψε με δαύτους και μας λέει για διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ύστερα έχει το θράσος να μιλάει για το παλιό που κατέστρεψε τη χώρα!

Μια πολιτική «φούσκα» που σκάει με πάταγο…

Και τώρα τι θα κάνει η Δεξιά χωρίς την Παπακώστα; Τι θα κάνει το κέντρο χωρίς την Μαριλίζα; Και τι θα κάνει η… Αριστερά χωρίς τον Κουρουμπλή;

Συγκλονισμένο είναι από χθες το πολιτικό σύστημα από τον ανασχηματισμό με σφραγίδα Τσίπρα. Τέτοια διεύρυνση δεν την περίμενε κανείς. Μιλάμε για κανονικό διεμβολισμό, καλύτερο κι από αυτόν του τουρκικού πλοίου στο ελληνικό που «κατάπιε» η αριστεροδέξια κυβέρνηση…

Κατάντια…

Τα παλιά  χρόνια, τότε που όλα ήταν γκρίζα, οι βουλευτές και οι υπουργοί ήταν κάτι σοβαροφανείς και απόμακροι τύποι, που τους βλέπαμε μόνο στα Επίκαιρα των κινηματογράφων, όταν ντυμένοι μέσα στα γκρίζα ή μαύρα κοστούμια τους, άφηναν κάποιο στεφάνι σε κάποιο μνημείο, με φόντο στρατιωτικά αγήματα και μπάντες.

Ο μέσος ψηφοφόρος τους ήξερε μόνο μέσω των στηλών των εφημερίδων, και αν ήταν πιο επιτήδειος τους επισκέπτονταν στο πολιτικό τους γραφείο, με μια κότα ή με ένα τσουρέκι παραμάσχαλα για να ζητήσει κάποιο ρουσφέτι.

Από  και πέρα, εκτός της ευρύτερης περιοχής του Κολωνακίου, δεν τους ήξερε πραγματικά κανείς.

Μέχρι που ήρθε η πολυπόθητη τηλεοπτική άνοιξη, με τις δεκάδες τα κανάλια, και τους είδαμε πλέον από κοντά… φάτσα κάρτα…

Η πόλωση θα φθάσει στα άκρα…

Α​​τυπα, αλλά πολύ ουσιαστικά, η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο. Την έναρξη σήμανε η ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου και την κήρυξε ο Αλέξης Τσίπρας με το διχαστικό, σε βαθμό αθλιότητας, διάγγελμά του από την Ιθάκη. Εκεί εξάγγειλε άλλωστε τη γραμμή πάνω στην οποία θα κινηθεί ο ίδιος και οι συνεργάτες του έως τις εκλογές και βεβαίως το ολικό σχέδιο θα συμπληρωθεί με τον επικείμενο ανασχηματισμό και την παράσταση που θα δώσει στα εγκαίνια της ΔΕΘ.

Από την πλευρά του, λοιπόν, ο πρωθυπουργός θα τα έχει ξεκαθαρίσει όλα έως τις 8 Σεπτεμβρίου, αν και δεν απομένουν πολλά για ξεκαθάρισμα. Θα πορευθεί εντελώς διχαστικά, θα χρησιμοποιήσει τη λασπολογία κατά των αντιπάλων του στο έπακρο και θα φθάσει στο ζενίθ την άσκηση της πελατειακής πολιτικής, δηλαδή τις παροχές, τα επιδόματα και τις προσλήψεις. Δεν υπήρχε εξ αρχής καμία αμφιβολία περί αυτού, όσοι ήλπιζαν ότι η εμπειρία της εξουσίας θα βοηθούσε στην ωρίμανση και θα έφερνε στοιχεία μετριοπάθειας στη σκέψη και στη συμπεριφορά των Συρανέλ διαψεύστηκαν οικτρά...

Κερδάνε και στη Βενεζουέλα…

Θυμόσαστε την περίφημη ΕΣΣΔ; Την πατρίδα των απανταχού κομμουνιστών, για χάρη της οποίας έγιναν πόλεμοι, εγκλήματα, και καταστροφές;

Με τους δικούς μας θαυμαστές της να μας σέρνουν μέχρι και σε εμφύλιο πόλεμο μπας και ενταχθούμε και εμείς στη «σφαίρα επιρροής» της; Και γίνουμε Βουλγαρία;

Ε λοιπόν, όταν η ΕΣΣΔ έπεσε από μόνη της, παρά την χρόνια περικύκλωσή της από «ιμπεριαλιστές φονιάδες των λαών», τα δυο χαρακτηριστικά στοιχεία που  την διέκριναν ήταν ότι πρώτον κυριάρχησε η μαφία, και δεύτερον ότι δεκάδες χιλιάδες κοπέλες έσπευσαν στη Δύση για να εργαστούν ως … πόρνες.

Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των 70 χρόνων κοπιώδους προσπάθειας να «κτιστεί» ο σοσιαλισμός και να ευδοκιμήσει ο «σοσιαλιστικός άνθρωπος»…