Εδώ που είσαι ήμουνα…

Το 2010 ο Αντώνης Σαμαράς, έχοντας βάλει για πάνω από ένα εξάμηνο πλάτη στον ολίγιστο και καταστροφικό Παπανδρέου, για να προλάβουμε τα δυσάρεστα, φώναζε για την επικινδυνότητα του Μνημονίου.

Όχι γιατί δεν πίστευε στην ανάγκη λήψης μέτρων ή αναδιάρθρωσης του συνολικού μοντέλου διακυβέρνησης και της οικονομίας της χώρας, αλλά γιατί είχε ψυχογραφήσει την παντελή έλλειψη διάθεσης του τότε Πρωθυπουργού να συγκρουστεί με το κατεστημένο που έχτισε ο πατέρας του,  που προσπάθησε να συνεταιριστεί ο Μητσοτάκης, και που τελικά κατάπιε αμάσητο τον Καραμανλή. 

Σε μια περίοδο που ακόμα είχαμε ένα κάποιο «πρόσωπο» στο εξωτερικό (παρ’ όλο που ο ΓΑΠ είχε καταφέρει να κάνει Σπούτνικ τα spread καθώς αυτά περιφέρονταν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας) φώναζε για καλύτερη διαπραγμάτευση, και καταψήφιζε το μνημόνιο για να κατηγορηθεί πανταχόθεν ως λαϊκιστής! 

Κι ενώ η ιστορία τον δικαίωνε ως προς την ανικανότητα των κηπουρών του ΠΑΣΟΚ να περάσουν έστω και μισή μεταρρύθμιση που να στόχευε στις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων αντί να ρημάζουν και έναν ακόμα κλάδο της οικονομίας, αντιμετωπίζονταν μέχρι και ως παρίας από τους συναδέλφους του στο ΕΛΚ. 

Με προεξάρχοντα τον σημερινό Πρόεδρο της Κύπρου, κο Αναστασιάδη, ο οποίος αντί να υποστηρίξει τον Ελλαδίτη συνάδελφό του (και αδελφό του αν το πάμε στο εθνικοπατριωτικό), τον «μάλωνε» που τόλμαγε και αντιμιλούσε… 

Ο Σαμαράς τελικά αναγκάστηκε να ετεροβαδίσει πάλι σε σχέση με την κοινή γνώμη, και να προτιμήσει την κοινή λογική, και εκεί που όλοι την είχανε δει αντιμνημόνιο και επανάσταση (ακόμα και οι ίδιοι που μας το φόρτωσαν), αυτός συντάχθηκε με την εξεύρεση λύσης μέσα στον δύσκολο δρόμο που ήδη βρισκόμασταν.  

Γιατί, πολύ απλά, από αεροπλάνο που έχει ήδη απογειωθεί και σε πάει σε λάθος προορισμό, δεν πηδάς χωρίς αλεξίπτωτο. Προσπαθείς να το προσγειώσεις, έστω και στη θάλασσα, αντί να το πας ντουγρού σε καμιά πλαγιά. 

Και προτίμησε να λάβει την μήνιν των απανταχού μπαϊράκηδων και ψευτοροβεσπιέρων, διανθισμένη με προσωνύμια αναφορικά με γυμναστικές επιδείξεις και τη φιλμογραφία του Αρτέμη Μάτσα.

Γιατί, σε αντίθεση με διάφορους μπαρουφάκηδες καθηγηταράδες προτίμησε αντί να μπλοφάρει με 10 μύρια ψυχές, να χάσει την ευκαιρία να βγει Πρωθυπουργός του 50% σε μια ερειπωμένη χώρα. 

Και ερχόμαστε στο σήμερα.

Πολλοί ειρωνεύονται υπό τη θαλπωρή της φωτισμένης οθόνης του υπολογιστή τους το αν σωθήκαμε ή όχι.

Λες και το σώσιμο από μια τριαντακονταετή μεταπολίτευση διαφθοράς και ξυσταρχιδισμού (ούτε καν αναφέρομαι στη μαύρη τρύπα της διακυβέρνησης ΓΑΠ) μπορεί να επέλθει εντός ολίγων μηνών.

Και γυρίζουν τη ματιά αλλού: Στο δράμα στο οποίο αυτοβυθίστηκαν οι Ελληνοκύπριοι. 

Ναι, ο ίδιος Αναστασιάδης που έκανε το βαρύ πεπόνι στο Σαμαρά κάποτε, όταν έφτασε η στιγμή να αναλάβει τις πολιτικές του ευθύνες, το έπαιξε Μπουμπουλίνα, για να συρθεί μετά εξευτελισμένος να παρακαλάει να δώσει παραπάνω.

Το ξανθό γένος δε μάσησε από υποσχέσεις για… υδατάνθρακες, και λίγο πολύ είπε στα αδέρφια μας ότι μπορεί να βρει και άλλο κράτος-μπιτσόμπαρο/κουμπαρά, όπως ουσιαστικά είχανε καταντήσει τη Μεγαλόνησο οι ομόδοξοι ολιγάρχες.

Οπότε, αφού επαναπαυθήκαμε ως έθνος (Ελλαδίτες και Κύπριοι) στις δάφνες μας ενάντια στο ναζισμό, βρεθήκαμε να κρεμόμαστε από τα μούσια της κυρά Μέρκελ.

Η οποία όσο και να μη μας αρέσει, όσο και να μας ξύνει πληγές του παρελθόντος, ηγείται ενός κράτους που φτιάχνει Μερτσεντέ και Καγιένια, και όχι greek lovers και πέτσινα μεταπτυχιακά.  

Έτσι, προς απογοήτευση των γερμανοφάγων συντοπιτών μας, και το έτερο ελληνόφωνο κράτος αναγκάζεται τώρα να αφήσει τη μενταλιτέ «επαναστάτης χωρίς αιτία», να αφήσει τις κλάψες για την Αλεξάνδρεια που χάνει, και να στρωθεί επιτέλους στη δουλειά. 

Γιατί, στην τελική, σήμερα γιορτάζουμε την έναρξη του αγώνα του Ελληνισμού για απελευθέρωση.

Κι αν τότε ο αγώνας ήταν ενάντια στους Τούρκους, σήμερα είναι ενάντια στον χειρότερό μας εαυτό, την γκρίνια, τον εγωισμό και την αυτοκαταστροφική μας έπαρση. 

Ώστε η συνέχεια του τίτλου, το «κι εδώ που είμαι θα έρθεις», να υποδηλώνει ένα περήφανο κράτος, και όχι έναν οικονομικό επαίτη που πληρώνει τις ψευτομαγκιές του.

Top GunZ