29.1.14

Μαθήματα αυτοκτονίας από τους φαρμακοποιούς και μη...



Όταν ήμουν παιδί οι ασπιρίνες, τα αλγκόν και τα έμπλαστρα πουλιόντουσαν στα περίπτερα.
Σήμερα μπορείς να πάρεις αντιβιοτικά τρίτης γενιάς από φαρμακείο χωρίς συνταγή, καίτοι αυτό απαγορεύεται...



Τα τελευταίας γενιάς αντιβιοτικά απαγορεύονται χωρίς παρακολούθηση γιατρού, γιατί η άσκοπη και η λάθος χρήση κάνει τα μικρόβια ανθεκτικά και άτρωτα.
Σήμερα λοιπόν δεν μπορείς να αγοράσεις ασπιρίνες από το περίπτερο, ούτε έμπλαστρο, άλλα εύκολα μπορεί να πάρεις πραγματικά επικίνδυνα φάρμακα χωρίς συνταγή.



Υπάρχουν απλά σαμπουάν με φυτικά συστατικά (χωρίς φαρμακολογικά) που δεν πωλούνται στα σούπερ μάρκετ αλλά αποκλειστικά στα φαρμακεία στα 10 ευρώ το μπουκαλάκι των 250 ml.
Καραμέλες για το λαιμό, κρέμες καλλωπισμού, βιταμίνες και άλλα προϊόντα προσωπικής φροντίδας καίτοι δεν χρήζουν καμίας ιατρικής παρακολούθησης απαγορεύεται να πωλούνται στα σούπερ μάρκετ και τα περίπτερα...
Οι περισσότερες μάρκες καραμελών για τον λαιμό πωλούνται στα φαρμακεία σαν μην συνταγογραφούμενα, όμως η πιο γνωστή και διαδεδομένη εμπορική μάρκα της κατηγορίας πωλείται μόνο στα περίπτερα, γιατί ο παραγωγός είχε την εξυπνάδα να την καταχωρήσει σαν απλές καραμέλες...
Η περίπτωση του βρεφικού γάλακτος είναι χαρακτηριστική.
Για τον λίγο καιρό που επετράπη η πώληση στα σούπερ-μάρκετ η τιμή έπεσε κατά περίπου 25%.
Μετά η απόφαση ακυρώθηκε και τα γάλατα επανήλθαν στα φαρμακεία, και οι τιμές στα προηγούμενα επίπεδα.
Η πώληση των μη συνταγογραφούμενων εκτός φαρμακείων για να πέσουν οι τιμές είναι στις 500 προτάσεις του ΟΟΣΑ.
Η απελευθέρωση όμως συναντά την αντίδραση του κλάδου των φαρμακοποιών και  κυρίως των βουλευτών που ποδηγετεί η συνδυασμένη διοχέτευση της επιρροής του κλάδου.
Με μια οριακή πλειοψηφία οποιαδήποτε ευάριθμός ομάς μπορεί να επιβάλει αποφάσεις. 
Κυβέρνηση σε σύγχυση...

Η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει μια συμβιβαστική λύση.
Κατά πληροφορίες θα προτείνει την άρση της διατίμησης και την παραμονή των συνταγογραφούμενων εντός φαρμακείων.
Ελπίζοντας προφανώς πως θα υπάρξει ανταγωνισμός μεταξύ των φαρμακοποιών οι οποίοι συνδικαλιστικά και συντεχνιακά είναι τόσο καλά συντονισμένοι που ασκούν ασφυκτική πίεση στο κοινοβούλιο και την κοινωνία.
Διατηρώντας την μονοπωλιακή κατάσταση της διανομής στα μη συνταγογραφούμενα εντός των φαρμακείων και απελευθερώνοντας τις τιμές το πιθανότερο είναι να αυξηθούν οι τιμές.
Και οι πρωτοετείς των οικονομικών γνωρίζουν πως μονοπωλιακές συνθήκες και ελεύθερες τιμές είναι σαν να εκχωρείς στους διαρρήκτες ασυλία από το πεδίο δράσης της αστυνομίας.
Όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι και οι φαρμακοποιοί όταν καταλάβουν πως μπορούν να κερδίσουν περισσότερα εκ του ασφαλούς θα το επιδιώξουν.
Στην αρχή οι φαρμακοποιοί θα κερδίσουν περισσότερα, μετά από λίγο οι καταναλωτές θα περιορίσουν την κατανάλωση των συγκεκριμένων προϊόντων, επιλέγοντας αντίστοιχα φθηνότερα εκτός φαρμακείων.
Όταν το εισόδημα είναι συγκεκριμένο και δεν έχουμε να κάνουμε  με ανελαστική ζήτηση, οι συνήθειες αλλάζουν εύκολα και προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα.
Αν μειωθεί η κατανάλωση συγκεκριμένων προϊόντων, οι εταιρείες που τα παράγουν θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα σε πρώτη φάση και σε δεύτερη οι ίδιοι οι μονοπωλιακοί διακινητές τους.  
Οι ξένες εταιρείες θα αποσυρθούν λόγω συρρίκνωσης πωλήσεων και οι εγχώριες αν δεν εξάγουν θα κλείσουν.
Το μονοπώλιο σε προϊόντα με ελαστική ζήτηση δεν αποτελεί ασφαλές μέσο άκοπου πλουτισμού.
Το αδιέξοδο …

Το κλειστό επάγγελμα των φαρμακοποιών για πολλά χρόνια σε συνδυασμό με τις εξωφρενικές φαρμακευτικές δαπάνες του δημοσίου, συν διάφορες ρυθμίσεις αποκλειστικής εκμετάλλευσης μη συνταγογραφούμενων έχουν δημιουργήσει μια ευημερούσα «φούσκα».
Πολλά φαρμακεία με κληρονομικά και ισχυρά συντεχνιακά χαρακτηριστικά στην αρχή αγωνίζονταν να διατηρήσουν τα κεκτημένα και τώρα αγωνίζονται για να επιβιώσουν.
Όσο υπήρχε η ευημερία με δανεικά, η ευημερία του κλάδου ήταν εξασφαλισμένη και έτσι αυτός διογκώθηκε ασύστολα.
Αν η αγορά του φαρμακείου ήταν ανοιχτή και ανταγωνιστική, δεν θα είχε δημιουργηθεί η στρέβλωση που έχει προκύψει.
Τα φαρμακεία θα άνοιγαν και θα έκλειναν ανάλογα με τη ζήτηση, αλλά θα διατηρούνταν η ισορροπία. 
Υπό το καθεστώς της προστασίας τα φαρμακεία έγιναν  περισσότερα απ΄ όσα αντέχει η αγοραστική δύναμη που μπορεί να τα συντηρήσει.
Κατά συνέπεια χρειάζεται να πουλήσουν περισσότερα φάρμακα.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους γιατρούς.
Το αποτέλεσμα αυτών είναι η Ελλάδα να έχει τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν κατανάλωση φαρμάκων.
Επειδή ούτε και με την υψηλότερη κατά κεφαλή κατανάλωση φαρμάκων εξασφαλίζεται η επιβίωση των φαρμακείων, επινοείται και επιβάλλεται η διεύρυνση των διακίνησης με τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα.
Σε μια κοινωνία και σε μια οικονομία που καταρρέει με 1,5 εκατ. ανέργους και τους μισθούς να μειώνονται και να συνεχίζουν να μειώνονται όσο δεν προκύπτουν επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα, η διατήρηση υψηλών τιμών δεν διασφαλίζει το εισόδημα καμιάς κατηγορίας, ούτε των φαρμακοποιών.
Απλά επιταχύνει την κατάρρευση...
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι φαρμακοποιοί είναι πως είναι καλύτερα να είναι κάποιος υπάλληλος αλυσίδας φαρμακείων στη Βρετανία ή τη Γερμανία με 2-3.000 ευρώ μισθό, παρά ιδιοκτήτης φαρμακείου στην Αίγυπτο με εισόδημα 600 ευρώ.

Κώστας Στούπας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου