Η δύναμη του προσώπου…

Όλοι γνωρίζουν τον Τσε Γκεβάρα και ελάχιστοι τον Καμίλο Σιενφουέγος, κι όμως δεν νομίζω πως ο δεύτερος έπαιξε μικρότερο ρόλο στην κατάληψη της εξουσίας στην Κούβα και στην απομάκρυνση του  δικτάτορα Μπατίστα.

Ούτε ήταν λιγότερο επαναστάτης ή «επαναστάτης» από τον πρώτο.

Νομίζω το γεγονός πως δεν κυκλοφορούν εκτός Κούβας μπλουζάκια με το πρόσωπο του Σιενφούεγος είναι γιατί δεν έγραφε τόσο καλά στο φακό και δεν συμβάδιζε εκείνη την εποχή με αυτά που αποδεχόταν η μόδα σαν επαναστατικό λουκ.

Ο Σιενφουέγος με το καουμπόικο καπέλο έμοιαζε περισσότερο με χρυσοθήρα της Άγριας Δύσης σε σχέση με τον Τσε με το περιποιημένο μουσάκι.  

Ίσως σήμερα η βιομηχανία της μόδας  την περίοδο του συρμού των Χίπστερς αναδείκνυε πιο εύκολα τον Καμίλο με την μακριά απεριποίητη γενειάδα σε σύμβολο της επανάστασης.
Τα παραπάνω τα σκέφθηκα όταν διάβασα πριν από χρόνια  στα Νέα τη μετάφραση συνέντευξης ενός εγγονού του Τσε που το 2004, ζούσε στο Μεξικό, ο οποίος θεωρούσε πως η δημοφιλία του προσώπου του παππού του, οφειλόταν και στο γεγονός πως τα χαρακτηριστικά του προσώπου του πληρούσαν κάποια στάνταρς που είχε καθιερώσει το Χόλυγουντ.
Βέβαια η Κούβα έγινε κομμουνιστική όχι εξαιτίας του Τσε αλλά γιατί οι ΗΠΑ δεν αναγνώρισαν το καθεστώς Κάστρο που αναγκάστηκε να ζητήσει στήριξη από την ΕΣΣΔ.

Ως γνωστόν όποιος δανείζει βάζει και όρους μνημονίου.

Γνωστό είναι επίσης πως για να διατηρήσει κάποιος την εξουσία εύκολα γίνεται κομμουνιστής, φασίστας ή ταοϊστής.
Αν λοιπόν  οι ΗΠΑ δεν είχαν μια κοντόφθαλμη προσκόλληση στο πρόσωπο του δικτάτορα Μπατίστα, η Κούβα ενδεχομένως θα είχε περάσει μια αστικοδημοκρατική επανάσταση και θα εξελισσόταν σαν τα υπόλοιπα καθεστώτα της περιοχής ανάμεσα σε στρατιωτικά πραξικοπήματα και περιόδους με δεξιές ή αριστερές κοινοβουλευτικές κλεπτοκρατίες.
Με τις παραπάνω σημειώσεις θέλω να επισημάνω το ρόλο που παίζουν στην ιστορία τυχαία γεγονότα και παράμετροι που εκ πρώτης όψεως δεν τις θεωρούμε σημαντικής πολιτικής, στρατιωτική ή οικονομικής σημασίας.

Κώστας Στούπας

Capital.gr