Ο μύθος θέλει την ISIS να είναι μια ακόμη
ομάδα ανταρτών της Συρίας.
Αυτό ισχύει στο βαθμό ότι η οργάνωση μάχεται τη
κυβέρνηση του Άσαντ, αλλά υπάρχουν δυο κρίσιμοι παράγοντες που πρέπει να
λαμβάνονται υπόψη.
Πρώτον, μιλάμε για μια διεθνή οργάνωση, χωρίς
ρίζες σε κάποια συγκεκριμένη χώρα, με μαχητές από πληθώρα κρατών που έχουν ως
κοινή ιδεολογία τη παγκόσμια τζιχάντ, και όχι μόνο τον συριακό εμφύλιο.
Δεύτερον, ο Άσαντ και η ISIS συνεργάζονται σε κάποια
σημεία, άσχετα αν πολεμάει ο ένας τον άλλον.
Είναι δηλαδή ένα είδος λυκοφιλίας, και οι δυο
πλευρές δεν είναι απόλυτα εχθροί μεταξύ τους.
Η ISIS προϋπήρχε του εμφυλίου
της Συρίας.
Ξεκίνησε ως Αλ Κάιντα στο Ιράκ στα μέσα της
δεκαετίας του 2000 και μετά την ήττα από τους Αμερικανούς και τους Ιρακινούς το
2008, ανασυντάχθηκε.
Μεταξύ 2008 και 2011, στρατολόγησε πρώην
φυλακισμένους του Σαντάμ, καθώς και πρώην στρατιωτικούς του, φτιάχνοντας την ISIS,
η οποία δεν ξεπήδησε από τον συριακό εμφύλιο πόλεμο, αλλά τον εκμεταλλεύτηκε
προς όφελός της.
Ο εμφύλιος της Συρίας έδωσε στην ISIS
την χρησιμότατη για αυτήν πολεμική εμπειρία, και τη βοήθησε να προσελκύσει
χρήματα από ιδιώτες αλλά και από τα κράτη του Περσικού Κόλπου που θέλουν την
ανατροπή του Άσαντ.
Τέλος της πρόσφερε και ένα πολύτιμο καταφύγιο
στην ανατολική Συρία.
Παράλληλα η οργάνωση απορρόφησε μαχητές από τις
διάφορες συριακές ομάδες ανταρτών, κάτι που υπογραμμίζει το ότι η ενίσχυση των
«καλών ανταρτών» από πλευράς Δύσης, κάθε άλλο παρά θα εξουδετέρωνε την ISIS.
Περιέργως, όλα αυτά ωφέλησαν τον Άσαντ.
Ο Σύρος δικτάτορας χρησιμοποίησε τη στρατηγική
του διαίρει και βασίλευε σε όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης.
Προσπάθησε να παίξει το παιχνίδι του
σεχταρισμού, ωθώντας τους Αλεβίτες Σιίτες και τους Χριστιανούς, να κτυπήσουν
την σουνιτική πλειοψηφία.
Ο Άσαντ επίσης χρησιμοποίησε την ISIS
για να διαιρέσει και άλλους αντιπάλους του: τον μετριοπαθή Ελεύθερο Συριακό
Στρατό, άλλους ισλαμιστές, και τις ΗΠΑ.
Ένας τρόπος που χρησιμοποίησε για αυτό το σκοπό
είναι να εστιάσει τις στρατιωτικές προσπάθειες εναντίον των μετριοπαθών
ανταρτών, και να αφήσει την ISIS σχετικά ανέπαφη.
Επιτρέποντας την ISIS και άλλες ισλαμικές
ομάδες να παραμείνουν δυνατές εις βάρος των υπόλοιπων ανταρτών, ο Άσαντ
δυσκόλεψε την επιθυμία των ΗΠΑ να κινηθούν εναντίον του, αφού έτσι θα κέρδιζαν
παράλληλα και οι αντάρτες.
Επιπλέον οι μετριοπαθείς αντάρτες άρχισαν να
πολεμούν κι αυτοί την ISIS, μεγεθύνοντας τη
διάσπαση της αντιπολίτευσης εναντίον του Άσαντ, ο οποίος βγαίνει κερδισμένος
από όλα αυτά.
Στην ουσία, ο Άσαντ είναι σαν να έκανε μια άτυπη
συμφωνία με την ISIS: Αυτή να κερδίσει εδάφη στη Συρία, και ο
ίδιος να αποδυναμώσει κάποιους άλλους εχθρούς του.
Σίγουρα συνεχίζουν να μισούν ο ένας τον άλλο,
αλλά και οι δυο κερδίζουν από την παρούσα κατάσταση.
Απόδοση S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου