Έχει απασχολήσει δικαιολογημένα το πανελλήνιο με
την απαράμιλλη αυστηρότητά της, τόσο που θυμίζει τις παλαιές ηλικιωμένες
καθηγήτριες θρησκευτικών, των δικών μου τουλάχιστον μαθητικών χρόνων…
Προσφέρει καθημερινά θέαμα και θέματα στο κοινό
και έχει καταφέρει σε σύντομο χρόνο να την λένε απλώς, Ζωή. Δεν είναι αμελητέο
αυτό. Λίγοι άνθρωποι έχουν καταφέρει να είναι αναγνωρίσιμοι με το μικρό τους
όνομα, όπερ σημαίνει πως το πορτραίτο της (με τη συνδρομή κυρίως της τηλοψίας,
βεβαίως, την οποία και καθορίζει η ίδια όχι μόνο στο… κανάλι «της») βγαίνει
ισχυρό και οικείο ή και το αντίθετο: αντιπαθές και γραφικό…
Παραδείγματα, ο Άδωνης, ο Φαήλος, ο Sakis, ο
Γιωργάκης, η Νάντια, ο Γιάνης (με ένα ν), η Ραχήλ, ο Πρόεδρος Πάνος, σε πλήρη
αντίθεση με τους άξιους μεγάλους δημιουργούς μας Μίκη, Μάνο, την γλυκύτατη
Μελίνα κλπ!
Διανύουμε την εποχή όπου επιβάλλονται πρόσωπα
από το χώρο τής πολιτικής και όχι από το χώρο της καλλιτεχνίας ή του
πολιτισμού. Τυχαίο; Δεν νομίζω… Νιώθω την αισθητική μου να θίγεται…
«Η Ζωή η Εισαγγελογέννητη» (όπως την ονομάζει ο
Βασίλης Αγγελικόπουλος της Καθημερινής) είναι ένα τέτοιο παράδειγμα
προσωπικότητας, η οποία έχει τεθεί πλέον στο κάδρο με εκείνο το ύφος των
εκκλησιαστικών εικόνων που πλημμυρίζουν από αυστηρότητα, βλοσυρότητα,
υπερεξουσία και ατμόσφαιρα δέκα καρδιναλίων… (Αλήθεια, με την ευκαιρία, το είχα
πάντα απορία: έχετε δει ποτέ έστω ένα χαμόγελο σε θρησκευτική εικόνα αγίων;) Η
«Εισαγγελογέννητη» υποκρίνεται πως χαμογελάει, με εκείνο το υφάκι που κρύβει
δόντια σουβλερά! Eίναι έτοιμη πάντα να
δαγκώσει…
Η προεδρεία της Βουλής είναι η τρίτη εξουσία των
θεσμών και αυτό ευνοεί την έμφυτη τάση κάποιου (κάποιας) που αποσκοπεί και
στοχεύει σε μια παράλληλη προσωπική πολιτική καριέρα…
Είναι πλέον αναμενόμενο να την βλέπουμε στις
επιλογές της, με τον τρόπο ομιλίας, τη γλώσσα τού σώματος, το υπεροπτικό
μειδίαμα, τον πάντα ειρωνικό της λόγο προς πάσα κατεύθυνση, την αυστηρότητα,
την απόλυτη τυπολατρία τών διαδικασιών, το μόνιμο ύφος της να εμφανίζεται με…
αρχηγικό στιλ, καθώς και με τη στοιχειώδη έλλειψη σεβασμού ακόμα και προς τον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και προς ένα βουλευτικό σώμα, στο οποίο
λειτουργούν και σεβαστά-έμπειρα πρόσωπα του πολιτικού βίου.
Εκείνη, πάντα φροντίζει να αναταράζει το ήδη
ταραγμένο τοπίο, εκθέτοντας με τις πράξεις της την παράταξή της, αλλά και τις
πολιτικές της θέσεις που δείχνουν τουλάχιστον να μην «δένουν» με τις
στρατηγικές κυβερνητικές επιλογές και στόχους.
Επί τέλους, ο πρωθυπουργός που την πρότεινε,
παραδέχτηκε σήμερα (22/8, μετά από επτά μήνες) πως ήταν ένα μεγάλο λάθος τους…
Από εκείνο το απίστευτο «βοήθεια-βοήθεια», έξω από την ΕΡΤ (στα γεγονότα της 11ης
Ιουνίου 2013), μέχρι τους τυπολατρικούς χειρισμούς της σχετικά με την παρουσία
στις ψηφοφορίες των υπόδικων και έγκλειστων στις φυλακές βουλευτών τής
ναζιστικής Χρυσής Αυγής, στάση που έκανε το τοπίο πιο άγριο και μπερδεμένο,
αφού πολλοί αναρωτιόντουσαν μέχρι και για την ιδεολογική ταυτότητα της Ζωής, η
πρόεδρος της Βουλής κατάφερε να εκπέμψει σήματα τελείως αντίθετα, όχι μόνο μιας
αριστερής αντίληψης, αλλά ακόμα και της κλασικής αστικής ευγένειας…
Η συνοπτική, ευνοϊκή και επιπόλαιη αντιμετώπιση
της εισβολής αναρχικών ομάδων στο περιστύλιο της Βουλής, προξενεί τουλάχιστον
απορία. Η εν λόγω Πρόεδρος, όπως φαίνεται, έχει δική της πολιτική ατζέντα και
δεν χάνει ευκαιρία να την επιδεικνύει κατά περίπτωση. Μια ιδιόμορφη εξουσία
μέσα στην εξουσία, ακόμα και μέσα στον κομματικό πυρήνα τού ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στον
οποίο συμπεριφέρεται ως σημαίνον στέλεχος. Μα, πιο «σημαίνον», δεν γίνεται…
Γνωστά πλέον όλα αυτά και άλλα πάρα πολλά.
Η «Εισαγγελογέννητη» πρωτοστατεί, με δικό της
μπαϊράκι ως άλλη Πασσιονάρια, στην αντίσταση του 3ου μνημονίου,
ενάντια στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή των συντρόφων της.
Έχει τέτοιες, απόλυτα εριστικές συμπεριφορές,
που έχουν ενοχλήσει ολόκληρο το κοινοβουλευτικό σώμα το οποίο, απ’ ό,τι
φαίνεται, θέλει σύσσωμο να απαλλαγεί από την παρουσία της…
Τώρα, με τη διάσπαση του κυβερνώντος κόμματος
και την προκήρυξη των εκλογών, παίζει «ρόλο» διασπαστή, ενάντια στην πολιτική
δύναμη που ανήκε πριν από μερικές μέρες. Δεν έχει το θάρρος να παραιτηθεί και
το… σκέφτεται! Δεν μπορώ να γνωρίζω την εξέλιξη. Γνωρίζω όμως πως το ρολόϊ για
εκείνην πάει πλέον προς τα πίσω…
Εκτός από την πολιτική επιστήμη, ακόμα κι εκείνη
η ψυχαναλυτική, ίσως να σηκώνει τα χέρια ψηλά προκειμένου να εξηγήσει το πώς,
σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, ένα πολιτικό πρόσωπο έχει καταχωρηθεί με τόση
αρνητική ενέργεια στο συλλογικό υποσυνείδητο! Και αν ένα πολιτικό πρόσωπο μάς
απασχολεί εδώ, σε έναν κυρίως πολιτιστικό σχολιαστικό χώρο, είναι επειδή, μαζί
με τα τόσα άνυδρα και βλοσυρά πρόσωπα που αισθητικά φωλιάζουν μέσα μου
αρνητικά, έχω προσθέσει και την Πρόεδρο της Βουλής.
Επί πλέον, ασχολούμαι μαζί της επειδή θεωρώ πως
ταιριάζει στην γκρίζα και μελαγχολική ατμόσφαιρα που έχει απλωθεί στην
επικράτεια, καθώς η ιστορική εποχή όπου ζούμε «γέννησε» και αυτή την
προσωπικότητα, η οποία και είναι αντίστοιχη με αυτά τα χρόνια της πτωχευμένης
σε πολλά επίπεδα (όχι μόνο οικονομικά) Ελλάδας…
Νότης Μαυρουδής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου