Αν δεν ξεσκεπάζονται οι υποκριτές, θα επανέλθουν…

Ο Σταθάκης υπέγραψε για να προχωρήσουν οι εργασίες στις Σκουριές, ο Σκουρλέτης θα συνεχίσει να παριστάνει τον αδιάλλακτο, ψηφίζοντας όποιο νομοσχέδιο περνά από μπροστά του και ακόμη ένα παραμυθάκι της αντιμνημονιακής εποχής έφτασε στο τέλος.

Αλήθεια, όμως! Πού βρίσκονται όλοι εκείνοι οι καλοί άνθρωποι που διαδήλωναν τις μονές μέρες στη Θεσσαλονίκη και τις ζυγές στη Χαλκιδική, θρηνώντας και οδυρόμενοι για την καταστροφή του περιβάλλοντος; Κράτησαν άραγε για ενθύμιο τις μαύρες μπλούζες με το SOS Χαλκιδική ή τις έκαναν ξεσκονόπανα; Στους δρόμους, πάντως, δεν βρίσκονται...

Ο Θεός κι η ψυχή τους! Πείσθηκαν ότι η μονάδα εμπλουτισμού δεν βλάπτει το περιβάλλον; Διατηρούν τις επιφυλάξεις τους, αλλά προσχώρησαν στην αστική λογική ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι σεβαστές; Ή, απλώς, έκαναν το κομματικό καθήκον και αποσύρθηκαν ήσυχα ήσυχα στη γωνιά τους, περιμένοντας ανταπόδοση για τον αγώνα; Μια θέση μετακλητού, ένα διορισμό στο διοικητικό συμβούλιο κάποιου οργανισμού λιμένος, ένα βολεματάκι στο γραφείο που πρωθυπουργού που δημιουργείται για τους ιθαγενείς στα μέρη μας, κάτι στο pay roll του κόμματος;

Αλλά είναι η ώρα που όλοι μετριόμαστε. Με εκείνους που διαμαρτύρονται σήμερα όπως διαμαρτύρονταν χθες μπορείς να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις, να τσακωθείς ή να φιλιώσεις, αλλά δεν έχεις δικαίωμα να αμφισβητήσεις τις προθέσεις τους. Ακόμη και στην ανοησία. Τους υπόλοιπους, και κυρίως εκείνους που έχτισαν πολιτικές και δημοσιογραφικές καριέρες πάνω στο θέμα των Σκουριών, δεν επιτρέπεται να τους πάρεις απλώς στην πλάκα.

Δεν είναι γραφικοί. Είναι επικίνδυνοι! Δίχασαν μια κοινωνία, καλλιέργησαν μίσος, προσπάθησαν να στερήσουν τη δουλειά από φτωχούς ανθρώπους. Ακόμη χειρότερα διαμόρφωσαν το σάπιο περιβάλλον μέσα στο οποίο διαπράχθηκαν απόπειρες ανθρωποκτονίας. Που δεν είναι καθόλου λιγότερο απόπειρες ανθρωποκτονίας από εκείνες που διέπραξαν στο Πέραμα οι χρυσαυγίτες. Τα ξαδελφάκια τους!

Μπορεί η αντίδραση για τις εργασίες στις Σκουριές να ξεκίνησαν από ανιδιοτελείς ανθρώπους αλλά δεν θα έπαιρνε αυτές τις διαστάσεις εάν δεν την υιοθετούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Σιγά σιγά στο συνονθύλευμα προστέθηκε κάθε καρυδιάς καρύδι. Μπαχαλάκηδες που βρήκαν γήπεδο για να παίξουν. Κάτοικοι της παραθαλάσσιας Χαλκιδικής που δεν ακούσαμε τη φωνούλα τους επί δεκαετίες όταν χτίζονταν οι παραλίες και τα δάση, αλλά ξαφνικά ανησύχησαν μήπως καταστραφεί το βουνό! Γόνοι Πανοράματος και κυρίες Ωραιοκάστρου που γοητεύθηκαν από την ιδέα των εκδρομών διαμαρτυρίας. Πηγαίνοντας προς την Ολυμπιάδα περνούσαν από την Κορώνεια, η οποία έχει εξαφανιστεί από προσώπου Γης. Αλλά με το αποδεδειγμένο περιβαλλοντικό έγκλημα της Κορώνειας δεν ασχολείται κανείς. Εκεί, βλέπετε, την καταστροφή την προκαλούν τα μικρά συμφέροντα των πολλών. Ενώ στις Σκουριές υπήρχε “μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο”, που βολεύει τις φαντασιώσεις τους. Χώρια που για την Κορώνεια ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έδωσε ποτέ γραμμή, όχι μόνο δεν οργάνωσε αντάρτικο, αλλά δεν έβγαλε ούτε μια ανακοίνωση δέκα αράδων.

Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι περασμένο ξεχασμένο. Ούτε τα παιδάκια που λιποθυμούσαν στα σχολεία, αλλά τώρα χαίρουν άκρας υγείας. Ούτε το “δεν πληρώνουμε μέχρι να καταρρεύσουν”, που τώρα έγινε “εθνικό καθήκον για πληρωμή των φόρων”. Ούτε οι αυτοκτονίες που ξαφνικά σταμάτησαν.

Αν δεν αναδεικνύεται καθημερινά η απάτη που στήθηκε, για να μολύνει το μυαλό της ελληνικής κοινωνίας, θα την ξαναβρούμε πάλι μπροστά μας. Αν δεν είναι ο Τσίπρας, θα είναι κάποιος άλλος Τσίπρας. Αφήστε που αυτόν το “σοφό λαό” οι Τσίπρες τον έχουν για πρωινό…

Μάκης Βοϊτσίδης

Μακεδονία