Πρέπει να κρύβουν τον ήλιο οι τεράστιες
παρωπίδες κάποιου για να πιστεύει πως η Ελλάδα ετοιμάζεται να ανοίξει τα φτερά
της και να ξαναβγεί στις αγορές με σκοπό να ορθοποδήσει η εθνική οικονομία –
όπως ευαγγελίζονται οι κυβερνητικοί τελάληδες. Κι επειδή χορτάσαμε «επιτυχίες»
της κυβέρνησης, το είδος «ψύχραιμος παρατηρητής», τείνει να εκλείψει…
Παρ’ όλα αυτά ας επιχειρήσουμε μια ψύχραιμη
αποτίμηση της κατάστασης κι ας πέσουμε ακόμη μια φορά έξω, αφού πάντοτε η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φροντίζει να διαψεύδει πανηγυρικά όποιον πει «μα δεν είναι
δυνατόν να υπάρχουν και χειρότερα»…
Ξεκινώ από «έξω». Σταμάτησε να ισχύει το «έξω,
καλά πάμε» εδώ και πολλά χρόνια… Έχοντας καταντήσει σε θέματα οικονομίας και
αξιοπιστίας οι παρίες της Ευρώπης, προσπαθούμε απεγνωσμένα από τις αρχές του
2015 να βγούμε από την κρίση όχι με γενναίες διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά με
«πολιτικές λύσεις»… Που σημαίνει, πως έστω και αν βαρεθούν τη γκρίνια μας και
μας δώσουν κάποια ψίχουλα, σε λίγο καιρό θα βρισκόμαστε στην ίδια ακριβώς θέση
διότι οι συνθήκες που μας έφεραν εδώ δεν θα έχουν εκλείψει.
Αυτό το κλείσιμο της αξιολόγησης –που έχει
καταντήσει σαν το γιοφύρι της Άρτας–, έχουμε όλοι κατανοήσει πως δεν θα
σημαίνει απολύτως τίποτα αν χάσουμε την ποσοτική χαλάρωση του Ντράγκι (αλήθεια
πόσο θα μας περιμένουν;). Κι όμως, καθυστερούμε και κωλυσιεργούμε και
χρονοτριβούμε… Λες και ο χρόνος κυλά υπέρ μας. Προφανώς έχουν περάσει από τα
λαμπρά μυαλά των αρμοδίων κάποιες ιδέες, όπως τα σενάρια περί εκβιασμού των
δανειστών λόγω των εθνικών εκλογών σε Ολλανδία, Γερμανία, Γαλλία… Να μην
επαναλαμβανόμαστε. Κανένας ευρωπαίος πολιτικός δεν θα χάσει ψήφους στην χώρα
του για να μείνει «φίλος της Ελλάδας»… Αυτή η τακτική θα μας γυρίσει
μπούμερανγκ. Πάντως, μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα, κατά
πάσα πιθανότητα η αξιολόγηση θα κλείσει. Το ερώτημα είναι πότε και με τι
αντάλλαγμα…
Έχουμε και το θέμα με το ΔΝΤ. Είμαι σχεδόν
βέβαιος πως μόλις το Ταμείο οριστικοποιήσει την συμμετοχή του στο ελληνικό
πρόγραμμα –αφού ικανοποιηθούν μέχρι κεραίας οι απαιτήσεις του–, ο κος Πολάκης
θα βγει να θριαμβολογήσει που «αναγκάσαμε το ΔΝΤ να υποκύψει και να
συμμετέχει»!!! Αυτό μας είπε και προχθές, όταν διέρρευσε πως η τρόικα
επιστρέφει στην Αθήνα –αφού θυσιάσαμε αφορολόγητο και ομαδικές απολύσεις–,
δηλώνοντας πως «τους αναγκάσαμε να κάνουν ένα βήμα πίσω και να επιστρέψουν στις
διαπραγματεύσεις»!!! Και λέω διέρρευσε, διότι ο κος Τσακαλώτος μέχρι
στιγμής τηρεί σιγήν ιχθύος αρνούμενος να ανακοινώσει τι συμφωνήθηκε στο
τελευταίο Eurogroup. Δείχνει μάλιστα και εξόχως δυσαρεστημένος, προϊδεάζοντάς
μας για έντονη εσωκομματική κόντρα. Και ορμώμενος από το τελευταίο, ας
περάσουμε στο «μέσα»…
Στο εσωτερικό την κατάσταση την ζούμε
καθημερινά. Η λαϊκή δυσαρέσκεια έχει φτάσει στο ζενίθ, αλλά δεν θα
διακινδυνεύσω να δηλώσω «η κατάσταση δεν πάει άλλο», διότι εδώ και μήνες όλο
και κάτι χειρότερο εμφανίζεται… Οποιοδήποτε κόμμα στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ θα
κοίταζε απλά πως θα έχει τις λιγότερες απώλειες σε ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Αυτό ακριβώς κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ… Προετοιμάζει επιμελώς τα σενάρια αποχώρησης
από την κυβερνητική σκηνή με τις μικρότερες απώλειες σε ποσοστά. Το εγχείρημα
είναι όντως δύσκολο διότι η ανικανότητα διαχείρισης της κρίσης όλο αυτό τον
καιρό έχει φέρει την δημοτικότητα των στελεχών στο ναδίρ. Αυτή η έγνοια
φαίνεται να απορροφά και την ελάχιστη διάθεση κάποιων για κυβερνητικό έργο, με
αποτέλεσμα τα πάντα να έχουν αφεθεί στον… «αυτόματο». Υπάρχουν και προσωπικές
ατζέντες φυσικά, όπως αυτή του κου Φίλη, ο οποίος διαφοροποιείται
καταγγέλλοντας τους χειρισμούς του συγκυβερνήτη Καμμένου.
Η προσπάθεια να παρουσιάζεται κάθε κίνηση της
κυβέρνησης ως «επιτυχία», μας έχει φέρει στο σημείο από τη μια να διαβάζουμε
τον ευρωπαϊκό τύπο για το ελληνικό ζήτημα και από την άλλη να ακούμε τα στελέχη
του ΣΥΡΙΖΑ να εξυμνούν την πρόοδο και την επιτυχημένη πορεία των μεταρρυθμίσεων
(!) και να αναρωτιόμαστε αν μιλάνε για την ίδια χώρα…
Το πόσο
επιτυχημένο είναι το κυβερνητικό έργο το δείχνουν τα 2,2 δις καταθέσεις που έχουν
φύγει από τις τράπεζες το τελευταίο διάστημα, και οι 30.000 χαμένες θέσεις εργασίας
τον Ιανουάριο του 2017, πανελλήνιο ρεκόρ
της τελευταίας 16ετίας.
Τι να πει ο «ψύχραιμος παρατηρητής»; Πόσο
ψύχραιμος μπορεί να παραμείνει;
Οι «ημερομηνίες-κλειδιά» με τις οποίες μας
βομβαρδίζουν, περνούν ανεπιστρεπτί… Θυμάστε την περίφημη ρήση Τσακαλώτου, τον
Νοέμβριο του 2016, «ότι αν δεν κλείσει η αξιολόγηση έως τις 5 Δεκεμβρίου
καήκαμε…»; Θυμάστε τις άλλες; Ασφαλώς θυμάστε την τελευταία: 20 Φεβρουαρίου…
Πάει κι αυτή… Πάμε για την επόμενη, ποιο ασαφής αυτή «πριν το Πάσχα»…. Ίσως για
να συνδυαστεί η «ανάσταση της οικονομίας» με την Ανάσταση του Κυρίου; Όλα τα περιμένω
από αυτή την κυβέρνηση…
Αχιλλέας Σκυριανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου