Ο αριθμός των νεκρών αυξάνει. Η σιωπή δεκάδων
αγνοουμένων ακούγεται ανατριχιαστική. Οι χαροκαμένες οικογένειες, τα κουφάρια
2.500 σπιτιών και εκατοντάδων αυτοκινήτων, το χαμένο βιός χιλιάδων ανθρώπων, τα
18.000 στρέματα καμμένων δασών, ο διαλυμένος αστικός ιστός, δίνουν την
αποτρόπαιη εικόνα της καταστροφής. Η οργή του κόσμου φουντώνει.
Και η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου τραγική καρικατούρα της
συμφοράς!
Επιλέγει για μια ακόμη φορά την ύβρι της
αλαζονείας, και το δρόμο του διχασμού: Υπαινισόμενη αόρατους εχθρούς.
Κατηγορώντας τους πάντες για την καταστροφή, ακόμα κια τους πληγέντες
κατοίκους. Και προστατεύοντας στο απυρόβλητο τους έχοντες – κατά το Σύνταγμα
και τους νόμους – την αντικειμενική και υποκειμενική ευθύνη κυβερνητικούς και
υπηρεσιακούς παράγοντες. Τους υπεύθυνους δηλαδή για το κυβερνητικό και
υπηρεσιακό αλαλούμ που επικράτησε τις κρίσιμες ώρες και κουβαλάει στην πλάτη
του την ευθύνη εσφαλμένων εκτιμήσεων και πλημελούς δράσης που οδήγησαν στην
ανείπωτη τραγωδία…
Η ευθύνη του
Αλέξη Τσίπρα είναι προσωπική. Από τη στιγμή που
εμφανίστηκε μπροστά στις κάμερες της τηλεόρασης, στην κορυφή του τραπεζιού ως
υπεύθυνος πρωθυπουργός, να ενημερώνεται και να συντονίζει – την ώρα του
“πολέμου” – κυβερνητικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες, δεν μπορεί να
ισχυριστεί ότι πήγε, είδε και απήλθε. ‘Οτι έπαιξε θέατρο για το
θεαθήναι.
Ο πρωθυπουργός, μπροστά στις κάμερες, επικεφαλής
κρίσιμης σύσκεψης, θέλησε να μας δείξει ότι πήρε την κατάσταση στα χέρια του.
Συνεπώς δεν έχει μόνο την κενή περιεχομένου
πολιτική ευθύνη, που μας σέρβιρε για να καταλαγιάσει την οργή του κόσμου. Έχει
και την
προσωπική ευθύνη του συντονιστή πρωθυπουργού. Του τελικά υπεύθυνου της
ανεπάρκειας και αδυναμίας του, υπ’αυτόν, συστήματος να αποσωβήσει την
καταστροφή.
Αυτόν δείχνουν οι νεκροί. Και το συρφετό που,
μαζί του, παριστάνει την κυβέρνηση.
Θοδωρής Καλούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου