Ο τυφώνας Sandy σε αριθμούς.

Μια αλίευση στον διεθνή διαδικτυακό τύπο, μας δίνει τα νούμερα, πίσω από την καταστροφή που προκάλεσε στην ανατολική ακτή της Αμερικής ο σούπερ τυφώνας Sandy.
Έχουμε λοιπόν και λέμε:

Έχουμε, λέει, χούντα! Αλήθεια;

Το πιο εύκολο πράγμα στη σημερινή Ελλάδα είναι ο  ανέξοδος λαϊκισμός. Που ελέω και των κομμάτων, είναι πια θεσμοθετημένος.

Ζούμε στην εποχή της ατάκας, και της εξυπνάδας, οι οποίες διευκολύνονται και μεταδίδονται με ταχύτητες ρεκόρ μέσω των άπειρων ΜΜΕ, και του διαδικτύου.

Και μέσα σ αυτό το άναρχο ενημερωτικό περιβάλλον, υπάρχουν πολλοί, και από τις δυο άκρες του πολιτικού φάσματος, που αρέσκονται να επαναλαμβάνουν πως ζούμε σε καθεστώς  … χούντας.

Μάλιστα, μια από τις πιο αγαπημένες μου ατάκες είναι κι αυτό που είχα διαβάσει σε τοίχο: «Τόση δημοκρατία, έχουμε να ζήσουμε από την εποχή της χούντας».

Ωραίο δεν ακούγεται;

Έχει όμως καμιά σχέση με την αλήθεια;

Δεν νομίζω, κι ας με μαλώσει ο Κουράκης.

 

H αποψινή μας μουσικογραφία.

Απόψε ακούμε την φευγάτη Laurie Anderson στο Kokoku!

Ο Μήτσος, ο Προκόπης, και η ... Μιμή!

Κάποτε, και μετά από πολλά χρόνια στα καράβια, ο Μητσάρας o τανάλιας αποφάσισε να τελειώνει με τα ταξίδια και την αλμύρα, και να επιστρέψει στο χωριό του, για να περάσει ήρεμα κι ωραία την υπόλοιπη ζωή του.

Και πράγματι αυτό έκανε.

Αν πέσει κι αυτός....

Αν πέσει αυτός, δε θα μπορώ να προσδοκώ πλέον την ανάσταση των ονείρων που μου τάξανε…

Έγραφα τον Αύγουστο του 2008 τα εξής, που νιώθω σαν να τα έχω γράψει σήμερα:

Όταν η Δικαιοσύνη ηρωοποιεί το "τίποτα"

Πιάσαν οι οχτροί τον Καπετάν Κωστή! Βρε κακό που πάθαμε! Μετά τη μείωση της φρουράς του Τράγκα, τώρα η ελεγχόμενη από τα Νεφελίμ Ελληνική Αστυνομία έπιασε τον μεγάλο αγωνιστή της Ελληνικής δημοσιογραφίας, Κώστα Βαξεβάνη. Τον Έλληνα Julian Assange κατά μερικούς!

Ζητώ Συγγνώμη...

Μια απλή απάντηση στον κ, Θεοδωρίδη και στους ομοίους του, μέσα από το τραγούδι του Γ. Μηλιώκα:

Ζητώ Συγγνώμη

Ένα τραγούδι θα σας πω σαν το νερό

γι όσους πολέμησαν κι αντέχουνε ακόμη

θα πρεπε να το είχα γράψει από καιρό

γι αυτό και πρώτα ταπεινά ζητώ συγνώμη

Κάποιοι βάλθηκαν να μας τρελάνουν.

Εκεί που νομίζει κανείς ότι τα άκουσε όλα, έρχεται μια ακόμη ηχηρή παπαριά, για να αντιληφθούμε ξεκάθαρα, πως κάποιοι μας δουλεύουν κανονικά.

Και αναφέρομαι (και πάλι) στο μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ, που πουλάει δήθεν αριστεροσύνη στους άσχετους, με απώτερο σκοπό την απαξίωση της αριστεράς σε έναν λαό, που ούτε πολύ ιστορία διαβάζει, ούτε και  πολυενδιαφέρεται για τις διάφορες εκφάνσεις και αποχρώσεις του μαρξισμού.

Έτσι απλά.

Η σημερινή μέρα είναι κρίσιμη.

Όλη η εβδομάδα που διανύουμε είναι κρίσιμη.

Όπως κρίσιμα ήταν σχεδόν και όλα τα 2-3 προηγούμενα χρόνια.

Η χώρα βρίσκεται σε ένα επικίνδυνο κατώφλι.

Βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Ή μάλλον στο «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».

Και ή πέφτει, ή συνεχίζει πάνω στο τρίχινο γεφύρι που προσπαθεί απεγνωσμένα να πλέξει ο Σαμαράς.

Την ώρα που κάποιοι εξαγριωμένοι «ιθαγενείς», κρυμμένοι πίσω από θάμνους,  τον κεραυνοβολούν με δηλητηριασμένα βέλη.

 

Η μουσική μας πρόταση.

Απόψε σας θυμίζουμε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του τρισμέγιστου Τζον Λένον.