16.12.12

Μια άλλη άποψη για το δικαίωμα στην οπλοφορία.


Η πρόσφατη δολοφονική επίθεση στο δημοτικό σχολείο του Connecticut αποτελεί ένα ακόμη τραγικό παράδειγμα της αποτυχημένης εμμονής στη δημιουργία αβοήθητων ζωνών, γεμάτα από ανυπεράσπιστα θύματα, στο έλεος του οποιουδήποτε τρελαμένου, που οπλισμένος μπορεί να τα δολοφονήσει όλα πριν προλάβει να  καταφτάσει η αστυνομία.

 
Είναι αηδιαστικό, το πόσο η αμερικανική κυβέρνηση μισεί το δικαίωμα των πολιτών να φέρουν όπλα, και μισεί το δικαίωμά τους στην αυτοάμυνα, μετατρέποντας τους σε άοπλα, αβοήθητα θύματα του όποιου παράφρονα θέλει να τους εξοντώσει.


Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ολόκληρο το διδακτικό προσωπικό του σχολείου ήταν άοπλο, κατόπιν πιέσεων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, η οποία απειλεί με φυλάκιση όλους όσοι θέλουν να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην οπλοφορία, καθιστώντας τους  ανήμπορους να βοηθήσουν τα αθώα παιδιά που οι γονείς τους είχαν εμπιστευτεί.
Συνεπώς, η αμερικανική κυβέρνηση είναι συνένοχος στην αναίτια σφαγή των παιδιών, αφού έχει αφοπλίσει δια της βίας όλους τους δασκάλους, και όλο το προσωπικό του σχολείου, καθώς και οποιονδήποτε γονέα θέλει να επισκεφτεί τους χώρους του σχολείου.
Αυτή η ηλίθια νομοθετική απαγόρευση εγγυάται το ότι οποιοσδήποτε αποφασίσει να διαπράξει μια μαζική δολοφονία παιδιών, δεν θα συναντήσει καμιά ένοπλη αντίσταση.
Σε κάθε τέτοιου είδους επίθεση, μετράει το κάθε δευτερόλεπτο. Και οι πιο κατάλληλοι για να αντιμετωπίσουν τον δράστη είναι αυτοί που ήδη βρίσκονται στο σημείο της επίθεσης. Δηλαδή τα εν δυνάμει θύματα.
Η αστυνομία ούτε μπορεί, ούτε καταφέρνει να έρθει στο σημείο έγκαιρα, ώστε να εμποδίσει την ανεξέλεγκτη σφαγή αθώων. Σε σχέση με έναν ένοπλο πολίτη που βρίσκεται επιτόπου, η αστυνομία είναι πολύ αργή.
Κι αυτό μας λέει η απλή λογική, αφού μόνο κάποιος που ήδη βρίσκεται εκεί, και είναι οπλισμένος, έχει κάποια ελπίδα να σταματήσει την σφαγή.
Και για να μπορεί κάποιος να αποτρέψει μια τραγωδία, θα πρέπει να είναι οπλισμένος, και διατεθειμένος να επέμβει.
Οτιδήποτε λιγότερο απλά οδηγεί σε μια ακόμη τραγωδία, όπως αυτήν που ζήσαμε προχθές.
Και όμως, την τραγωδία αυτή θα την εκμεταλλευτούν και πάλι όλοι αυτοί που αντιτίθενται στην ελεύθερη οπλοφορία, και που επιδιώκουν τον αφοπλισμό του αμερικανικού λαού.
Όλα αυτά τα «φρούτα» που εμπιστεύονται μια οπλισμένη κυβέρνηση, αλλά όχι έναν οπλισμένο λαό, και που θέλουν τον απλό πολίτη άοπλο και στο έλεος του κάθε δολοφόνου, να περιμένει την καθυστερημένη επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων, που ποτέ δεν είναι εκεί όταν ξεκινάει μια επίθεση, και το μόνο που κάνει είναι να καθαρίζει τον χώρο εκ των υστέρων, ή που και που να συλλαμβάνει τον δράστη αν αυτός δεν αποφασίσει πρώτα να αυτοκτονήσει (όπως συνήθως συμβαίνει).
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι οι δάσκαλοι και το προσωπικό του σχολείου Sandy Hook δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την ασφάλεια των μικρών παιδιών, ούτε να τα υπερασπιστούν.
Και αυτό εξαιτίας της εμμονής των διάφορων πειραγμένων, και των κυβερνητικών συνοδοιπόρων τους,  που επιμένουν στην απαγόρευση της οπλοφορίας των πολιτών, εκτός από τους δολοφόνους, οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν δίνουν μία για τους νόμους, και άρα είναι πάντα οπλισμένοι.
Η νομοθεσία εναντίον των όπλων δεν βοηθά τα παιδάκια εναντίον των τρελαμένων δολοφόνων.
Το μόνο που καταφέρνει είναι να αφοπλίζει τους νομοταγείς και ενάρετους πολίτες, καθιστώντας τους ανήμπορους να βοηθήσουν τα παιδιά τα οποία φροντίζουν.
Πρόκειται για μια αηδία. Και έναν ακόμη λόγο για να μη στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο.
Ποιος θέλει τα παιδιά του αβοήθητα, υπό την επίβλεψη ανίκανων να τα προστατέψουν δασκάλων, οι οποίοι αφοπλίζονται από τους νόμους του κράτους;
Θεωρητικά, κάποιος από τους δασκάλους θα μπορούσε να είναι βετεράνος του στρατού, εκπαιδευμένος να χειρίζεται όπλο, αν του ήταν διαθέσιμο.
Δυστυχώς όμως, το δικαίωμα αυτό στερείται από όλους ανεξαιρέτως τους δασκάλους, άσχετα από την όποια ικανότητά τους να βοηθήσουν τα παιδιά.
Στον κόσμο υπάρχουν περισσότεροι καλοί απ ότι κακοί.
Οι καλοί όμως θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα να σταματούν τους κακούς, και αυτό προϋποθέτει να έχουν όπλα, ώστε να το κάνουν άμεσα, χωρίς να χρειάζεται να περιμένουν τους «επίσημα πιστοποιημένους» καλούς να επέμβουν κατόπιν εορτής.
Μέχρι να επιτραπεί στους  ενήλικες να δρουν ως ενήλικες, και να μπορούν να υπερασπίζονται τους εαυτούς τους και τα παιδάκια, αυτού του είδους οι μαζικές δολοφονίες θα επαναλαμβάνονται, και σε κάθε περίπτωση, συνένοχη θα είναι η κυβέρνηση που επιδιώκει τον αφοπλισμό των θυμάτων.

S.A.

9 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια για το άρθρο σας. Επι τέλους ακούγεται στην χώρα μας και μια φωνή λογικής έστω και μετεφρασμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγχαρητήρια για την παράθεσή σας που ρίχνει λίγο φως και στην άλλη πλευρά της υπόθεσης (δηλαδή στην ύπουλη προσπάθεια αφοπλισμού των νομοταγών πολιτών). Είμαστε βέβαιοι πως δεν θα μεταφράζατε ένα κείμενο με το οποίο δεν συμφωνείτε. Και στην Ελλάδα, όπου συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις επικρατούν στην .. "ενημέρωση" του κοινού χαλκοί ηχούντες ή κύμβαλα αλαλάζοντα, δικαιολογείτε απόλυτα τον τίτλο του blog σας, ορθο(ώς)-γραφείτε. Και πάλι μπράβο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. H χώρα μας και οι ΗΠΑ είναι τελείως διαφορετικές υποθέσεις. Δυστυχώς στην Αμερική έχουνε ξεφύγει στο εν λόγω θέμα, οπότε ακόμα και κάποιες λογικές φωνές υπέρ της οπλοκατοχής πνίγονται στην παράνοια της NRA. Όμως, η οπλοκατοχή δεν κατέχει παρά ένα μεγάλο ποσοστό, και όχι το 100%, της ευθύνης των τραγωδιών αυτών. Ο Καναδάς έχει μεγαλύτερα ποσοστά οπλοκατοχής ανά κάτοικο, αλλά πολλαπλώς υποπολλαπλάσιες δολοφονίες. Κουλτούρα και παιδεία είναι το θέμα. Στη χώρα μας μπορείς εύκολα (όσο πρέπει να είναι το εύκολα βάσει λογικής) να έχεις στο σπίτι σου μια κυνηγετική καραμπίνα για λόγους αυτοάμυνας, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα στηρίζαμε την ανεξέλεγκτη έκδοση αδειών οπλοφορίας. Ήδη στην Αθήνα κυκλοφορούν δεκάδες χιλιάδες παράνομα όπλα, φανταστείτε και την κάθε κυράτσα και το κάθε χουλιγκάνο να πηγαίνουν στο σούπερ-μάρκετ και να αρματώνονται. Πρέπει να υπάρξει σαφές νομοθετικό πλαίσιο για την αυτοάμυνα και όπως λέτε να διατηρεί ο κάθε νομοταγής πολίτης το δικαίωμά του σε αυτήν.

      Διαγραφή
    2. Ορθή η παρατήρηση, όντως μιλάμε μόνο για τις ΗΠΑ και ουδέποτε υπήρξε θέμα ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής ή μοιράσματος αδειών οπλοφορίας στην Ελλάδα. Και η υπόλοιπη Ευρώπη, όπως και η Ελλάδα, έχει θεσπίσει την οπλοκατοχή για πολύ συγκεκριμένους λόγους (κυνήγι, σκοποβολή, συλλεκτισμός, προσωπική άμυνα)και οι διαδικασίες διατήρησής της είναι αυστηρές. Σε ορισμένες Χώρες της ΕΕ ορθολογικώς αυστηρές, όπως αρμόζει σε ευνομούμενα Κράτη που σέβονται τους πολίτες τους, σε άλλες, όπως στην Ελλάδα, με σχέση διοίκησης-διοικουμένου στα όρια της υποψίας (με συνεπαγόμενες συμπεριφορές επομένως...).
      Ας μείνουμε όμως στις ΗΠΑ. Διαφωνούμε ότι η NRA παρουσιάζει παρανοϊκές θέσεις. Για εμάς εκτός των ΗΠΑ μπορεί να φαίνεται υπερβολική η αφοσίωσή τους στο Σύνταγμά τους (και μακάρι να γνωρίζαμε και να τιμούσαμε και εμείς το άρθρο 120 του δικού μας Συντάγματος...) αλλά δεν κάνουν άλλο από το να υποστηρίζουν ότι μια ελευθερία που τους δίνεται από το Σύνταγμα δεν μπορεί να είναι συζητήσιμη από διάφορες πολιτικές ύποπτες ατζέντες. Τη στιγμή μάλιστα που η πλειοψηφία του λαού των ΗΠΑ (60% και πλέον) δεν είναι αντίθετη στην οπλοκατοχή. Αυτό κάνει η NRA, και είναι θέμα των πολιτών των ΗΠΑ να βρουν τον καλλίτερο τρόπο να διατηρήσουν τη συνταγματική τους ελευθερία και να μην υποκύψουν σε διάφορες ύποπτες καταστάσεις διασφαλίζοντας παράλληλα -κατά το δυνατόν, διότι οι τρελλοί δεν είναι προβλέψιμοι- την κοινωνική ασφάλεια.
      Στο γενικότερο κεφάλαιο οπλοκατοχή από νομοταγείς πολίτες, εκτός ΗΠΑ, καλό είναι να μην επικρατούν κακοδοξίες ή στοχευμένα δημοσιεύματα που δαιμονοποιούν δικαιώματα.Άλλη η κουλτούρα των Αμερικάνων, άλλη των Ευρωπαίων. Σκανδιναβικές Χώρες, Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Ιταλία έχουν αυστηρούς νόμους οπλοκατοχής και κρατικές δομές που διενεργούν αυστηρούς ελέγχους αλλά θα εκπλαγείτε, αν δεν γνωρίζετε ήδη, πόσα πολλά όπλα επιτρέπουν στους πολίτες τους να κατέχουν. Δεν είναι λοιπόν μόνο θέμα Παιδείας των πολιτών αλλά και Διοίκησης. Οι νόμοι που γράφονται "στο πόδι" για να μαϊμουδίσουν λίγο ευρωπαϊκό αέρα είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να παράξει η Διοίκηση. και τους διοικουμένους ταλαιπωρούν και την κοινωνική ασφάλεια δεν εξασφαλίζουν ενώ πολύ συχνά αδιαφορούν παντελώς για τους εγκληματίες και την πρόληψη κατά της παράνομης οπλοκατοχής (πέραν γενικοτήτων).
      Οι παραπάνω Ευρωπαϊκές Χώρες που αναφέρθηκαν έχουν και ευδιάκριτα νομοθετικά πλαίσια για την αυτοάμυνα. Διότι οι νομοταγείς δεν πρέπει να εγκαταλείπονται σε ευχολόγια όταν μάλιστα η πρόσβαση σε παράνομα όπλα είναι τόσο εύκολη όσο αναφέρετε.
      Διαφωνούμε και στην ύπαρξη της καραμπίνας (όσο εύκολα ή δύσκολα και αν αυτή αποκτείται νόμιμα) στο σπίτι, για αυτοάμυνα. Και όχι μόνο, αλλά και οποιουδήποτε όπλου αν ο κάτοχός του δεν είναι σε θέση να το χρησιμοποιήσει με ασφάλεια για τον εαυτό του και τους οικείους του.
      Υπεύθυνη νόμιμη οπλοκατοχή (να μην συγχέεται με την οπλοφορία) για όσους το επιθυμούν και πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις, πρόσβαση στην άσκηση χρήσης των όπλων από νομοταγείς πολίτες, ξεκάθαρο νομοθετικό πλαίσιο είναι το τρίπτυχο που εξασφαλίζει κοινωνική ασφάλεια και ισορροπία αν μιλάμε για αυτοάμυνα. Ειδάλλως περιορίζουμε τον νομοταγή πολίτη και τον αφήνουμε στο έλεος των κακοποιών οι οποίοι και για τους νόμους αδιαφορούν και ανεξέλεγκτη πρόσβαση σε οπλισμό έχουν.
      Τα υπεύθυνα Κράτη δεν θυματοποιούν τους πολίτες τους, τους θωρακίζουν.

      Διαγραφή
    3. Μα και η νομοθεσία μέρος της Παιδείας είναι. Αν έχεις έναν λαό τόσο αμόρφωτο που με το ζόρι οι μισοί ξέρουνε ποιος είναι καν Πρόεδρός τους, για να μην πω για πυρηνική φυσική του στυλ... που πέφτει η Αυστραλία, και τους πετάς στα μούτρα μια καμπάνια 200 εκατομμυρίων δολαρίων για το πόσο καλό είναι το να κουβαλάς μπαζούκα και "'Murica, fuck yeah!", βλέπε NRA, είναι λογικό να σου αναπαράγει μπούρδες για ένα άρθρο του Συντάγματος γραμμένο πριν 2,5 κοντά αιώνες, όταν η Αμερική ήταν ένα κλικ πάνω από τον Homo Habilis, το οποίο έχει ερμηνευτεί πολλές φορές από τα Δικαστήριά τους και επεξηγηθεί ως δικαίωμα αυτοάμυνας μέσα από λογικές οδούς, όπως η συγκρότηση εκπαιδευμένων και οργανωμένων σωμάτων πολιτοφυλακής και δεν έχει καμία σχέση με την ανεξέλεγκτη διάθεση όπλων. Στις περισσότερες πολιτισμένες χώρες, πρέπει να μπορείς να αποδείξεις ότι δεν θα πας να τινάξεις τα μυαλά του γείτονά σου επειδή το σκυλί του κατούρησε τα λουλούδια σου, στην 'Murica όχι και τόσο. Και πάλι, το πρόβλημα δεν είναι ο αριθμός ΜΟΝΟ των όπλων, αλλά η ασυδοσία που προωθούν μέσω ψευδεπίγραφων "δικαιωμάτων" οργανώσεις όπως η NRA. Νομίζω ότι το πιο εύστοχο το έθεσε στο Bowling for Columbine ο Michael Moore (ο οποίος αν και είναι αρκετά φαφλατάς και προπαγανδιστής πολλές φορές λέει σωστά πράγματα) με το ότι ο μέσος Αμερικάνος έχει ως βασικό του κίνητρο τον ΦΟΒΟ. Απέναντι στους ξένους, στις άλλες χώρες, στον γείτονα, έτσι τον μαθαίνουν. Κάτι που είναι πάντα κακός οδηγός. Εγώ θα ήμουν υπέρ μιας πιο εκτεταμένης νομοθετικής ρύθμισης για την οπλοκατοχή στην Ελλάδα, αλλά ελπίζω να μη φτάσουμε στα ηλίθια επίπεδα προπαγάνδας των βλαχοκαουμπόυδων της NRA, ειδικά όταν στην εποχή μας ο κάθε κρατικοδίαιτος που του κόψαν τα προνόμια ή ο κάθε φοροφυγάς λαμογιοϊδιώτης μιλάει για κρεμάλες και άλλα τέτοια φαιδρά.

      Διαγραφή
    4. Η οπλοκατοχή στις ΗΠΑ δεν είναι τόσο ανεξέλεγκτη ή ασύδοτη όσο φαίνεται να την παρουσιάζουν τα ΜΜΕ και η φωτογράφιση της NRA που κάνετε είναι λίγο εξεζητημένη. Πλησιάζει στα στερεότυπα του λόμπι των οπλομάχων, ένα έθνος "ρεντνεκς" που δεν καταλαβαίνει τίποτε άλλο από φόβο και βία. Αυτές είναι οι κυβερνήσεις τους, ο λαός τους είναι άλλη περίπτωση. Ωστόσο υπάρχουν και άλλες οργανώσεις οπλοφίλων στις ΗΠΑ με λιγότερο επιθετικό πολιτικό προφίλ από την NRA αλλά που δεν κάνουν βήμα πίσω στο δικαίωμα οπλοκατοχής.
      Η βασική συζήτηση (εκεί) γίνεται γύρω από αυτό που αυτοί ονομάζουν ατομικό δικαίωμα και που, ασφαλώς, εμείς οι υπόλοιποι εκτός ΗΠΑ αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά διότι προερχόμαστε πολιτικά από εμπειρίες φεουδαρχιών ή τουρκοκρατιών.
      Και προσοχή διότι το Ανώτατο Δικαστήριο αναγνώρισε ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή, ενώ σήμερα δεν συντρέχουν πλέον οι ιστορικοί λόγοι για μια "well regulated militia" διότι η Εθνοφυλακή καλύπτει αυτό το ρόλο, ωστόσο παραμένουν αμετάβλητες οι συνθήκες της νομικής θέσης "keep and bear arms" ως ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας τους. Τους Αμερικάνους για πολλά μπορούμε να κατηγορήσουμε αλλά όχι για την εσωτερική τους δημοκρατία (όχι αυτή που εξάγουν οι κυβερνήσεις τους...). Επομένως, αν μας συγκινεί κάτι, δεν είναι η ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή (που και αυτή είναι ένας καλοφτιαγμένος μύθος εφόσον οι Πολιτείες έχουν θεσπίσει αρκετούς περιοριστικούς νόμους που μάλιστα έχουν γίνει αποδεκτοί από το σύνολο των οπλοκατόχων - δεν είμαστε πλέον στην εποχή της Άγριας Δύσης) αλλά αυτή ακριβώς η προσκόλλησή τους σε ένα δημοκρατικό τους συνταγματικό δικαίωμα. Αν οι πολίτες είναι καλοί-ικανοί για να ψηφίζουν, δεν είναι και καλοί-ικανοί για να κατέχουν όπλα;
      Η Ελλάδα όντως έχει ανάγκη, όχι νομοθετικής ρύθμισης αλλά μεταρύθμισης στο θέμα της νόμιμης οπλοκατοχής. Ο νομοταγής πολίτης αντιμετωπίζεται με καχυποψία από τη Διοίκηση, πολλά άρθρα είναι αναχρονιστικά σε σχέση με το μέσο επίπεδο που επικρατεί στην υπόλοιπη Ευρώπη (πχ απαγορεύονται για τη σκοποβολή τα ημιαυτόματα τυφέκια με αποθήκη χωρητικότητας φυσιγγίων μεγαλύτερης του ενός - αντιλαμβάνεστε το βλακώδες της συγκεκριμένης περίπτωσης;) και αυτά που υπάρχουν συχνά διαστρεβλώνονται από ερμηνευτικές εγκυκλίους που δείχνουν ακριβώς έλλειψη Παιδείας και περίσσευμα διοικητικής αυθαιρεσίας. Διότι το πρώτο βήμα της ευνομίας είναι να εφαρμόζονται οι υπάρχοντες νόμοι, όχι να καταπατούνται από την ίδια τη Διοίκηση.
      Τέλος, η νόμιμη οπλοκατοχή αφορά στο σύνολο του ελληνικού λαού και όχι τον κάθε περιστασιακά πικραμένο (τέτοιοι θα υπάρχουν πάντα σε όλες τις κοινωνίες). Υπάρχουν σύγχρονες διοικητικές μέθοδοι ώστε και τα δικαιώματα να διατηρούνται ανέπαφα και οι δικλείδες ασφαλείας να λειτουργούν άψογα.
      Η επόμενη ερώτηση είναι, "έχουμε Κράτος που να εμπιστεύεται τους πολίτες του ή ως ο πρώτος διδάξας, με το παράδειγμά του, τους θεωρεί ρέποντες στην ασυδοσία και την αυθαιρεσία";

      Διαγραφή
    5. Δεν ξέρω αν ζείτε στην Αμερική, πάντως αυτά που σας λέω προέρχονται από μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν ζήσει στις ΗΠΑ για πολλά χρόνια. Και αν θεωρείτε την πώληση όπλων σε supermarket μη-ασυδοσία, τότε απλά έχουμε διαφορετική φιλοσοφία. Και πάλι όμως, σας ξαναλέω πως η ένστασή μου δεν είναι ο αριθμός και η διάθεση των όπλων, όσο η φιλοσοφία. Η αυτοάμυνα είναι το δικαίωμα, η οπλοκατοχή το (πιθανό) μέσο. Η NRA ξεχνάει τελείως το πρώτο και προσκολλάται στο δεύτερο.

      Διαγραφή
    6. Η ελεύθερη πώληση όπλων που αναφέρετε (αλλά πρέπει να επαναλάβουμε ότι σε πολλές πλέον Πολιτείες υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας όπως έλεγχος του ποινικού μητρώου, παράδοση την επόμενη ημέρα από την πώληση του όπλου κλπ) είναι ακριβώς αυτό που έγινε για χρόνια βάσει του Συντάγματός τους. Δεν θέλουμε εμείς ως σχολιαστές να το επικροτήσουμε ή να το καταδικάσουμε, είναι εσωτερικό θέμα των ΗΠΑ και πώς αυτοί αντιλαμβάνονται την ελευθερία τους και την έννοια του συνταγματικού δικαιώματος. Είμαστε ωστόσο βέβαιοι ότι για να μην έχουν καταφέρει να καταργήσουν αυτή την κατάσταση μέχρι σήμερα οι κυβερνώντες τους, αυτό δεν οφείλεται στην σπουδή της NRA αλλά σε κάποια βαθειά ριζωμένη πεποίθηση των Αμερικάνων. Ο χρόνος θα δείξει.

      Εμείς, ως ελληνική οργάνωση (σε συνεργασία ωστόσο και με άλλες ευρωπαϊκές οργανώσεις του αντικειμένου) φροντίζουμε να προσφέρουμε αντίλογο όταν αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει σχέδιο κατά της οπλοκατοχής -όπως την αντιλαμβανόμαστε και την ζούμε νομικά στην Ευρώπη- με κακόβουλες δημοσιεύσεις, παραπλανητικά στοιχεία, κακόπιστες γενικεύσεις, αδικαιολόγητες δαιμονοποιήσεις. Διότι θα συμφωνήσετε, ελπίζουμε, μαζί μας, ότι όταν η Διοίκηση αρχίζει να ασχολείται με τη νόμιμη οπλοκατοχή με απαγορευτικές διαθέσεις που υπερβαίνουν το νομικό πλαίσιο, μάλλον κάτι πάει πολύ στραβά για τη δημοκρατία.

      Διαγραφή
  3. Δυστυχώς στην Ελλάδα η οπλοφορία απαγορεύεται μόνο στους νομοταγείς. Οι παράνομοι είναι ούτως ή άλλως αρματωμένοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή