Θερίζοντας την ανευθυνότητα.

Φυσικά κανείς δεν πιστεύει ότι ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης γυρίζει τα βράδια με Καλάσνικοφ και πυροβολεί εναντίον αντίπαλων πολιτικών κομμάτων. 

 

Ούτε ότι στην Κουμουνδούρου χαράσσονται επιχειρησιακά σχέδια για εμπρησμούς σπιτιών όπου διαμένουν συγγενείς πολιτικών αντιπάλων.

Είναι σίγουρο όμως ότι κάποια από τα άγουρα μυαλά, που απεραντολογούν εκείθεν του ΣΥΡΙΖΑ, πίστεψαν τον κ. Λαφαζάνη ότι ζούμε υπό γερμανική κατοχή κι αποφάσισαν να φυτέψουν μερικές σφαίρες στο γραφείο του εγχώριου Κουίσλινγκ.

Κατά τον ίδιο τρόπο, άλλα αγράμματα παιδιά είναι σίγουρα ότι ζούμε σε χούντα και αποφάσισαν να αντισταθούν δυναμικά, όπως το δημοκρατικό καθήκον επιτάσσει. Όταν ακούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ισχυρίζονται, από το πρωί μέχρι το βράδυ, ότι ζούμε σε κατοχή ή χούντα, την οποία στηρίζουν «γερμανοτσολιάδες», «πράκτορες», «χαφιέδες», «μπάτσοι», «δημοσιογράφοι», δεν χρειάζονται και πολλά για να περάσουν στην «αντίσταση». Το μυαλό θα τους εμποδίσει ή η δημοκρατική τους παιδεία;

Το καλύτερο που μπορεί να προσάψει κάποιος στον ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση του στο θέμα της τρομοκρατίας είναι η ανευθυνότητα.

Όταν σπέρνεις ανιστόρητους παραλληλισμούς για τους πολιτικούς σου αντιπάλους κάποιοι θα περάσουν στις πράξεις.

Όταν κηρύσσεις ότι ζούμε σε κατοχή, κάποιοι θα θέλουν να γίνουν Αρης Βελουχιώτης. Όταν πιπιλίζεις τα μυαλά των νέων περί νέας «χούντας», κάποιοι θα φανταστούν τον εαυτό τους ως νέο Αλέκο Παναγούλη.

Πώς το τραγουδούσε ο Κώστας Χατζής; «Πρέπει να μάθεις και να σέβεσαι τις λέξεις (...) αν τις προδώσεις ξαφνικά / οι λέξεις γίνονται καρφιά / οι λέξεις γίνονται καρφιά και σε τρυπάνε».

Ακριβώς έτσι...

Το δεύτερο καλύτερο πράγμα που μπορεί να προσάψει κάποιος στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ανοησία.

Πίστεψαν ότι η χαμηλής έντασης βία των πολυποίκιλων «Αγανακτισμένων», την οποία ενθάρρυναν και σε πολλές περιπτώσεις πυροδότησαν, θα μπορούσε να είναι ελεγχόμενη.

Νόμιζαν ότι θα κάνουν το πολιτικό τους παιγνιδάκι εις βάρος στελεχών του ΠΑΣΟΚ και μετά θα μαζέψουν το τζίνι πίσω στο μπουκάλι.

Επειδή αδυνατούν να κάνουν σοβαρή πολιτική ανάλυση ήλπιζαν ότι οι αντιδημοκρατικές και αντικοινοβουλευτικές πρακτικές, τις οποίες δικαιολογούσαν με το πρόσχημα της «κοινωνικής βίας», θα είχαν κάποιο μέτρο.

Δεν έχουν την ιστορία ούτε την παιδεία των στελεχών του ΚΚΕ, το οποίο από νωρίς είδε τον κίνδυνο και αντιστάθηκε με έργα και λόγια στην εκκόλαψη του αυγού του φιδιού, είτε του φαιού είτε του βαθυκόκκινου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φέρει τεράστιες ευθύνες για την έξαρση της βίας που ζούμε σήμερα.

Όχι μόνο γιατί χάιδεψε τα αυτιά των κουκουλοφόρων, αλλά διότι με τον πολιτικό του λόγο διαπαιδαγώγησε σε αντιδημοκρατικές πρακτικές τον ελληνικό λαό και ειδικά τη νεολαία.

Δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας (ή χειρότερα: κατοχής), της διαμαρτυρίας από τη βία, της πολιτικής αντιπαράθεσης από τις χουλιγκανικές πρακτικές, τη ρητορική αντίθεση στον νόμο από την παρανομία.

Ας ελπίσουμε ότι τώρα, που το τζίνι κυκλοφορεί ανεξέλεγκτο, κάτι έμαθε και -το κυριότερο- κάτι θα διδάξει σε όλα εκείνα τα νέα παιδιά που δικαίως θέλουν αλλαγή, αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις έννοιες και δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι τα μέσα σμιλεύουν τον σκοπό σε βαθμό που τελικά γίνεται αγνώριστος.

Του Πάσχου Μανδραβέλη 

Καθημερινή