Η Ρωσία είναι μόνο λόγια…

Την ώρα που ο Λευκός Οίκος ετοιμάζεται να χτυπήσει την Συρία, η Μόσχα ανεβάζει την δική της παράσταση, ωρυόμενη εναντίον μιας ακόμη αμερικανικής τυχοδιωκτικής παρέμβασης σε μια μυστήρια και μπερδεμένη γεωγραφική περιοχή.

Τα ρωσικά πλοία άρχισαν να κατεβαίνουν και πάλι στη Μεσόγειο, υποτίθεται για να πάρουν θέσεις μάχης.

Οι Ρώσοι αξιωματούχοι απευθύνουν νεφελώδεις προειδοποιήσεις για καταστροφικές εξελίξεις αν τυχόν και παρακαμφτεί το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Dmitry Rogozin, στενός συνεργάτης του Πούτιν, κατηγορεί τις ΗΠΑ, λέγοντας πως συμπεριφέρονται στον μουσουλμανικό κόσμο σαν «μια μαϊμού με χειροβομβίδα»!

Εν τω μεταξύ, η ρωσική κρατική τηλεόραση, διακόπτοντας το σύνηθες πρόγραμμά της (με άρτο και θεάματα), αναλύει με κάθε λεπτομέρεια το πώς η Αμερική για μια ακόμη φορά παρακάμπτει τους διεθνείς θεσμούς και οργανισμούς, και υπονομεύει το διεθνές δίκαιο.

Σε ένα χαρακτηριστικά εξωφρενικό παράδειγμα, όσον αφορά στις υπερβολές των ΜΜΕ της Ρωσίας, το κρατικό πρακτορείο ITAR-TASS, επανέλαβε τα «λεχθέντα» της Carla Del Ponte, μέλους της επιτροπής του ΟΗΕ που εξετάζει τα περί χημικών όπλων στη Συρία, η οποία φέρεται να είπε πως τα χημικά που χρησιμοποιήθηκαν στην Ghouta, προήλθαν από τις παραστρατιωτικές ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης.

Βέβαια, η Del Ponte ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο, και όμως το ρωσικό πρακτορείο, το ρεπορτάζ του οποίου αναδημοσιεύτηκε σε ολόκληρη τη Ρωσία, αρνήθηκε να το διορθώσει.

Το ρωσικό μήνυμα που βγαίνει προς τα έξω είναι το παλιό γνώριμο όχι, που μάλιστα αυτή τη φορά συνοδεύεται και από μερικά  «αγριωπά» πολεμικά πλοία.

Και ως συνήθως, δεν έχει καμία μα καμία σημασία.

Τι μπορεί στα αλήθεια να κάνει η Ρωσία;

Ε, λοιπόν, όχι και πάρα πολλά.

Μπορεί, και θα το κάνει, να βάλει βέτο σε οποιαδήποτε απόφαση επικυρώνει την χρήση βίας στη Συρία.

Μάλιστα, ο αντιπρόσωπός της στον ΟΗΕ ήδη αποχώρησε από μια συνάντηση στην οποία η Αμερικανίδα πρέσβης στον οργανισμό  Samantha Power, ζήτησε «άμεση δράση».

Και ξέρετε κάτι; Αυτή η κίνηση ήταν και αναμενόμενη, και όχι και τόσο ανυπέρβλητη.

Η πιο βοηθητική στάση των Ρώσων σε τέτοιου είδους ζητήματα ήταν η αποχή από συναντήσεις που κατέληγαν σε απόφαση χρήσης βίας στην Λιβύη.

Όπως ανέφερε ένας αξιωματούχος του κογκρέσου, «αυτοί έχουν την δύναμη όταν λένε όχι, αλλά όταν εμείς λέμε όχι, τότε αυτοί χάνουν την όποια δύναμή τους»!

Πρακτικά, θα χρησιμοποιήσουν άραγε οι Ρώσοι τα πολεμικά τους πλοία;

Σε καμιά περίπτωση.

Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις είναι τραγική, και παρά τα μεγάλα λόγια, το τελευταίο που θα ήθελε η Μόσχα είναι να εμπλακεί σε ναυτικό πόλεμο με την Αμερική.

Τι γίνεται όμως με τις αποστολές πολεμικού υλικού;

Με δεδομένη την επιμονή των Ρώσων ότι απλά αποτελούν συμβατικές εμπορικές υποχρεώσεις τους, συν το ότι δεν υφίσταται κάποιο εμπάργκο στη Συρία, τότε δεν παραβιάζονται διεθνείς νόμοι, και άρα θα συνεχιστεί ο ανεφοδιασμός του Άσαντ.

Η πιο πιθανή εξέλιξη θα είναι οι Ρώσοι να αυξήσουν τις αποστολές ελαφρών όπλων, όπως π.χ. αντιαρματικών πυραύλων και εκτοξευτήρων, αλλά όπως λέει το Reuters, που έκανε έρευνα, αυτό γίνεται ούτως ή άλλως από τον περασμένο Απρίλιο, οπότε και διπλασιάστηκαν οι μεταφορές ρωσικών όπλων προς τον Άσαντ.

Κάποιοι θύμισαν τα αντιαεροπορικά πυραυλικά ρωσικά συστήματα S-300, που μπορούν να πλήξουν πολλαπλούς στόχους ταυτόχρονα, και που μπορεί να αποδειχτούν κρίσιμοι παράγοντες στην σύγκρουση.

Μάλιστα, το Ισραήλ έχει προειδοποιήσει πως αν γίνει μια τέτοια προμήθεια προς τον Άσαντ, αυτό θα επιτεθεί την ίδια ώρα.

«Πρόκειται για ένα πραγματικά σοβαρό όπλο» είπε ο Πούτιν τον περασμένο Ιούνιο, όταν προσπαθώντας να καθησυχάσει την Δύση, διέψευδε τις πληροφορίες ότι οι πύραυλοι είχαν ήδη παραδοθεί στον Άσαντ, ο οποίος μάλιστα είχε δώσει και προκαταβολή.

«Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τις ισορροπίες της περιοχής», είπε.

Έτσι, η Συρία δεν διαθέτει, αλλά μάλλον δεν πρόκειται ούτε στο εγγύς μέλλον να διαθέσει τους S-300.

Ακόμη όμως και αν τους αποκτήσει, θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να εγκατασταθούν, και για να εκπαιδευτούν οι χειριστές τους.

Επιπλέον, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον των ανταρτών, αλλά αποτελούν μια διασφάλιση απέναντι σε μια αεροπορική επίθεση από πλευράς Δύσης.

Τώρα όμως που μια τέτοια επίθεση αποτελεί ανοιχτό ενδεχόμενο, ο Άσαντ δεν διαθέτει αυτούς τους πυραύλους.

Και επίσης να μη ξεχνάμε πως οι S-300 δεν έχουν ποτέ δοκιμαστεί σε πόλεμο.

Η Ρωσία θα μπορούσε εύκολα να αποσύρει την συγκατάθεσή της από το Βόρειο Δίκτυο Διανομής στο οποίο βασίζεται η Αμερική (σε τεράστιο βαθμό) για να εισάγει και να εξάγει πολεμικό υλικό από το Αφγανιστάν.

Ναι αλλά η Αμερική σκοπεύει να απεμπλακεί από εκεί πολύ σύντομα, ενώ συγχρόνως οι Ρώσοι βγάζουν πολλά χρήματα από την όλη επιχείρηση.

Τι θα συμβεί λοιπόν μόλις αρχίσουν να εκτοξεύονται οι πύραυλοι  Tomahawk;

Πως θα αντιδράσει η Μόσχα;

«Δεν θα αντιδράσει» μας λέει ο πάντα έγκυρος ειδικός επί ζητημάτων Μέσης Ανατολής Georgy Mirsky.

«Δεν χρειάζεται να αντιδράσει. Γιατί να αντιδράσει; Κανείς δεν μας ακουμπά, κανείς δεν μας ενοχλεί. Η Ρωσία θα κάτσει αναπαυτικά και θα παρακολουθεί την Αμερική που θα εμπλέκεται σε έναν ακόμη τρομακτικό πόλεμο στη Μ. Ανατολή. Η Ρωσία θα δώσει στον Άσαντ όσα όπλα χρειάζεται, και την πολεμική στήριξη θα του την δώσουν η Χεζμπολάχ και το Ιράν…».

Οι Ρώσοι, όπως σωστά αναφέρει ο Mirsky, δεν νοιάζονται ιδιαίτερα για το τι συμβαίνει στη Συρία, και αν η Μόσχα χάσει τον Άσαντ και την Συρία, να θυμόμαστε ότι δεν είναι κα τόσο πολύτιμος σύμμαχος τους όσο φαντάζονται μερικοί.

«Τι έχουμε στη Συρία», αναρωτιέται ο Mirsky, «μια μικρή ναυτική βάση; Τους πουλάμε όπλα; Έχουμε πολλούς τέτοιους πελάτες σε όλο τον πλανήτη. Μόνο η Ινδία αγοράζει από μόνη της δεκαπλάσια ρωσικά όπλα απ’ ότι η Συρία».

Έτσι, παρά τα πολεμικά του πλοία, όταν τα πράγματα ζορίσουν και επέλθει η ανάφλεξη, ο Πούτιν αποκλείεται να κάνει το παραμικρό.

Αν η Δύση επιτεθεί, και ο Πούτιν συνεχίσει να ενοχλεί από το παρασκήνιο, αυτό σύμφωνα με τον Mirsky θα αποτελεί ένα επικοινωνιακό κόλπο και τίποτα παραπάνω.

«Θα δείξει στους Ρώσους πολίτες ότι η Αμερική ξαναδείχνει το επιθετικό της πρόσωπο…», εξηγώντας πως τα είκοσι χρόνια που πέρασαν από την λήξη του ψυχρού πολέμου δεν είναι πολύ μεγάλο διάστημα.

«Παράλληλα, ο Πούτιν θα δείξει ότι παραμένει μεγάλος ηγέτης, που ανόρθωσε τη χώρα από τα γόνατα που βρίσκονταν, και πως ποτέ μα ποτέ δεν θα χορέψει στους ρυθμούς της Αμερικής».

Και τι συμβουλεύει ο ειδικός;

Μην δίνετε σημασία στη Ρωσία.

Από όλα τα εμπόδια στον δρόμο του Ομπάμα προς τη Δαμασκό, ο Πούτιν δεν είναι ένα από αυτά.

«Όλα γίνονται για εσωτερική κατανάλωση», λέει.

Και όπως ,ας θυμίζει ένας αξιωματούχος του κογκρέσου, «απλά οι Ρώσοι θα βρουν τρόπο να κάνουν θόρυβο, και αυτό θα είναι όλο…».

The New Republic

Απόδοση: S.A.