Έφυγαν από το κόμμα που τους ανέδειξε, γιατί,
όπως δήλωσαν, δεν μπορούσαν να υπογράφουν μνημόνια. Υποστήριζαν και
υποστηρίζουν πως αυτοί παρέμειναν αμετακίνητοι στις απόψεις τους. Το κόμμα τους
μεταλλάχθηκε. Και μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Αναφέρομαι στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είναι πλέον
βουλευτές, υπουργοί και αξιωματούχοι του κυβερνώντος κόμματος, καθώς έκριναν
πως το πολιτικό μέλλον τους στο κόμμα που τους ανέσυρε από την αφάνεια έληξε...
Επικαλέστηκαν ιδεολογικούς λόγους γι’ αυτή τη
μεταστροφή τους, που όμως εξαφανίστηκαν, όταν έπρεπε να συγκυβερνήσουν με τους
ΑΝΕΛ, με τους οποίους τους χώριζε ιδεολογικοπολιτική άβυσσος. Με σημαία την
αντιμνημονιακή ρητορεία υποστήριξαν όλες τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και
όταν αυτές τους οδηγούσαν στο έσχατο σκαλοπάτι του προσωπικού τους ευτελισμού.
Τη μετατροπή του “περήφανου όχι” στο “ατιμωτικό ναι” και στη συνακόλουθη
υπογραφή του αριστερού μνημονίου.
Θα περιμέναμε μία στάση στοιχειώδους
αυτοκριτικής από αυτούς που κουνούσαν προκλητικά και επιδεικτικά το χέρι στους
πρώην συντρόφους τους, που κουβάλησαν το σταυρό των δύο μνημονίων. Μία συγγνώμη
για τη λανθασμένη εκτίμησή τους πως υπάρχει και άλλος δρόμος πέραν του
μνημονιακού.
Τίποτα δεν έκαναν. Ούτε αυτοκριτική ούτε
συγγνώμη. Βολεμένοι στις υπουργικές καρέκλες τους και στα βουλευτικά έδρανα
εισπράττουν τους παχυλούς μισθούς τους και ετοιμάζονται να υπογράψουν το
τέταρτο μνημόνιο. Και μάλιστα, όπως πληροφορούμαστε, κάποιες και κάποιοι,
περιορισμένων ικανοτήτων, που χάρη στο ΠΑΣΟΚ εισήλθαν στην κεντρική πολιτική
σκηνή, ετοιμάζονται να υπουργοποιηθούν στον επικείμενο ανασχηματισμό.
Νομίζω πως η συμπεριφορά αυτών των πολιτικών
ανδρών και γυναικών δείχνει πόσο βαθιά είναι η σήψη στην πολιτική τάξη της
χώρας. Πόσο η προσωπική πολιτική επιβίωση ξεπερνά ηθικούς, ιδεολογικούς και
πολιτικούς φραγμούς.
Θα ήταν πλήρως αιτιολογημένη η μεταπήδησή τους
από το ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ, αν ο τελευταίος παρέμεινε πιστός στην αντιμνημονιακή
πολιτική του, που θα δικαίωνε και τη δική τους μεταστροφή.
Η υπογραφή όμως του αριστερού μνημονίου και τα
σκληρά μέτρα που αυτό επιφυλάσσει στους έλληνες πολίτες δεν αφήνουν κανένα
περιθώριο, για να δικαιολογηθεί -σε όλα τα επίπεδα- η συμπεριφορά τους. Θα
περίμενε ο πολίτης, που παρακολουθεί έντρομος τη φοροκαταιγίδα που πλησιάζει,
από αυτά τα πρώην μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ να πράξουν το αυτονόητο. Να
ακολουθήσουν δηλαδή το δρόμο της συνέπειας που βάδισε το Αριστερό Ρεύμα του Π.
Λαφαζάνη και να διαχωρίσουν τη θέση τους από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί μόνον έτσι θα ανακτούσαν το ηθικό ανάστημα που έχασαν με την πολιτική
ακροβασία τους.
Παραμένοντας όμως προσκολλημένοι στις καρέκλες
τους αποδεικνύουν πως αυτό είναι το μόνο που τους νοιάζει. Η εξουσία και τα
προνόμια που απορρέουν από αυτήν. Αντιλαμβάνονται βέβαια πως η επικείμενη πτώση
του ΣΥΡΙΖΑ θα τους συμπαρασύρει, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά πως οι πόρτες του
ΠΑΣΟΚ είναι κλειστές για αυτούς. Δεν υπάρχει διαφυγή.
Έτσι περιμένουν με καρτερία την υπογραφή του
τέταρτου μνημονίου ή την “ηρωική” έξοδο, που θα τους στείλει στα αζήτητα της
πολιτικής. Γιατί απέδειξαν πως, ενώ τους περισσεύουν η αχαριστία και ο
καιροσκοπισμός, έχουν παντελή έλλειψη τσίπας.
Σάκης Μουμτζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου