Ο Τεύτονας και οι Σαλτιμπάγκοι…

Όσο και εάν κάποιος αντιπαθεί τον Σόιμπλε διότι θεωρεί ότι πίσω από την πολιτική του υπάρχει και εμπάθεια αλλά και εκδικητικά κίνητρα (γνώμη την οποία αιρετικά έχω ήδη εκφράσει πολλές φορές, μη φορτώνετε), εν τούτοις του δίνω ένα δίκιο.

Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Από τη μια πιστεύω ότι είναι άδικο να τιμωρείς έστω και πλαγίως μια ολόκληρη χώρα, όσο και εάν ένα μέρος της ψήφισε αυτούς που ψήφισε και σου τους κότσαρε να τους ανέχεσαι σαν υπουργός Οικονομικών της μεγαλύτερης και ευρωστότερης χώρας της Ευρώπης. Γι’ αυτό άλλωστε και υπάρχουν ακόμα δημοκρατίες και δεν έχουμε ούτε δικτατορία ούτε «Γερμανοκρατία»...

Ως εδώ όμως. Συγχωρέστε με λοιπόν οι comme-il-faut αλλά πιστεύω ότι είναι αδύνατον να συναντήσει κάποιος στη ζωή του έναν Τσίπρα, έναν Παππά ή έναν Βαρουφάκη και να μην νοιώσει μια θεμελιώδη απέχθεια προς μάθε λέξη, κάθε φράση, κάθε μόριο ύπαρξης αυτού που αντιπροσωπεύουν.

Και εδώ, όσο και εάν σε ευτυχέστερες παλαιότερες και πιο αγνές καταστάσεις άγνοιας μπορεί και να εξοργιζόμουν από την εμπάθεια ίσως μέχρι των ορίων ενός υποκρυπτόμενου ρατσισμού του σκληροτράχηλου Τεύτονα Σόιμπλε, εδώ φοβάμαι πως έχει δίκιο όταν λέει πως Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα Χρέους αλλά πρόβλημα Ανταγωνιστικότητας, όπως κατ’ επανάληψη ακούμε από τον ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο. 

Μπορείτε να φανταστείτε τι πάρτι δημοσιονομικής εκτροπής, ανηθικότητας, οικονομικού ανορθολογισμού και παροχών προς τα «δικά μας παιδιά» και επιχειρηματίες θα γινόταν έτσι και μας χάριζαν κάποια 100, 150 δις έτσι χωρίς πρόγραμμα με ΑΥΤΗ την κυβέρνηση των σαλτιμπάγκων στην εξουσία; Με τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους μορφωμένους, τους τίμιους υπό διωγμό, που λες και εξ ενστίκτου μισούν οι ολίγιστοι που μας «κατσικώθηκαν» με το πραξικόπημα της μετριότητας, να συνεχίζουν να σηκώνουν  τα βάρη για να προσληφθούν και άλλοι ΄και άλλοι, και άλλοι συγγενείς, σύζυγοι, ερωτικοί σύντροφοι και φίλοι, και άλλοι Καρανίκες;

Διότι το ξέρουμε πως όσα δις και να χαρίσουν, όσο παραμένουν στα πράγματα οι πολιτικοί απατεώνες σαλτιμπάγκοι που μας κατσικώθηκαν ελέω «σοφίας» «λαού» την αποφράδα εκείνη ημέρα της 25/1/2015, τόσο πιο βαθειά η χώρα θα πέφτει στο βούρκο της ανημποριάς, της αυτοτροφοδοτούμενης μιζέριας και της αδυναμίας να ανακάμψει.

Δυστυχώς,  ο αντιπαθής Τεύτονας με φάτσα γυμνασιάρχη του 60′ έχει δίκιο.

Δεν γίνεται να κάνεις ένα τέτοιο δώρο στους χειρότερους οι οποίοι (και με δική σου ευθύνη, να τα λέμε όλα) μπήκαν ξεβράκωτοι να σε εκβιάσουν στο ίδιο σου το σπίτι. Οφείλει όμως να φανεί γενναίος, αν είναι ακόμη μελλοντικά στα πράγματα, και να διευκολύνει εκείνον που θα κάνει ολοκληρωμένες μεταρρυθμίσεις (και όχι ένα ασθματικό ξεπούλημα αποκρατικοποιήσεων κεντροαφρικανικού και λατινοαμερικανικού τύπου με την υπόλοιπη χώρα να διολισθαίνει προς μια μεταμοντέρνα προνεωτερικότητα με αριστερό πρόσημο). Οφείλει την επόμενη φορά να μην ξανατραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια όπως την  προηγούμενη εναντίον εκείνων που έστω και αργά και εν μέσω αντίξοων συνθηκών και πολιτικών τερατογενέσεων, εν πολλοίς υποκινούμενων από υπερπόντιους και εγχώριους χρηματοδότες με προδοτικές ατζέντες, αγωνίζονταν να φέρουν έστω και ατελώς, έστω και στρεβλά τη χώρα τους σε μια τάξη.

Αλλιώς, μπορεί να είναι οι τωρινοί κυβερνήτες σαλτιμπάγκοι, αλλά και η άτεγκτη και χωρίς διακρίσεις, διπλωματικότητα και ευελιξία επίδειξη ισχύος επί δικαίων και αδίκων ακόμα και εάν προέρχεται από τον ισχυρότερο άνδρα της Ευρώπης, πολλές φορές αποτελεί την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στην ηγεσία και την τυραννία. Με όσες συνέπειες αυτή η ανωμαλία επιφέρει ή επέφερε στο παρελθόν. Τρεις φορές σε έναν αιώνα.

Για αυτό το λόγο, οφείλει ο επερχόμενος επόμενος κυβερνήτης της Ελλάδος (και οι ηγέτες της όποιας συγκυβέρνησης), να έχει επαφές εγκαίρως και από τώρα και με τα παρόντα αλλά και με τα νέα διαμορφούμενα κέντρα Ευρωπαϊκής και υπερατλαντικής εξουσίας. Και όταν θα εκλεγεί όπως αναμένεται, η χώρα να έχει ένα επαρκές οπλοστάσιο επιχειρημάτων και για την ελάφρυνση του χρέους, και για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Και μιλάμε βέβαια για κάτι άλλο από τα πουκάμισα έξω ή/ και τους τσαλακωμένους γιακάδες και την ανάιδεια των τωρινών Σαλτιμπάγκων.

ΚΚ2

Το Παρατηρητήριο