Ανατρέχοντας στην πρόσφατη παγκόσμια ιστορία,
είναι χαρακτηριστική η σημασία που επέδειξαν τόσο οι Σύμμαχοι, όσο και ο
Άξονας, στην πρόσβαση των πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη Βόρειο
Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Νότιο Σοβιετική Ένωση. Μια προτεραιοποίηση που,
κατά ορισμένους ιστορικούς, ίσως στοίχισε υπερβολικά στον Άξονα σε ότι αφορά
την διάσπαση πολύτιμων πολεμικών πόρων, οι οποίοι έλειψαν από την επιχείρηση
«Μπαρμπαρόσα» ενάντια στην Ε.Σ.Σ.Δ. και, τελικά, πιθανώς οδήγησαν στην νίκη των
Συμμάχων.
Έκτοτε, και λόγω της ολοένα και αυξανόμενης
εξάρτησης του τεχνολογικά και οικονομικά αναπτυσσόμενου Δυτικού Κόσμου από το
πετρέλαιο, οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες βρέθηκαν στο επίκεντρο της διεθνούς
γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής δραστηριότητας. Το ίδιο και όσες χώρες έστω
παρεμβάλλονταν και έπαιζαν ρόλο στην απρόσκοπτη ροή των τεραστίων ποσοτήτων
μαύρου χρυσού που ξεκινούσαν από τα έγκατα της αραβικής γης για να κινήσουν τις
μηχανές της Δύσης...
Η χώρα μας, αν και σε κομβικό σημείο ανάμεσα
στην Ανατολή και τη Δύση, άργησε να προβεί σε προσπάθειες εκμετάλλευσης της
θέσης της, όχι μόνο σε οικονομικό, αλλά και σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο.
Η πολυτάραχη ιστορία του περίφημου διαβαλκανικού αγωγού Μπουργκάς –
Αλεξανδρούπολης ήταν ένα σημαντικό μάθημα, ακόμα και μέσα από την, εν τέλει,
εγκατάλειψή του ως project από τη βουλγαρική πλευρά.
Σήμερα, έχουμε μια πιο ενδιαφέρουσα και πιο
ελπιδοφόρα εξέλιξη με τον Δια-Ανδριατικό Αγωγό, τον γνωστό ΤΑΡ (ΤΑΠ), ο οποίος
θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν, μέσω και της Ελλάδας, στην
Ιταλία, από όπου θα τροφοδοτείται μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής ηπείρου.
Παράλληλα, οι εξελίξεις σε ότι αφορά την αναζήτηση και μελέτη κοιτασμάτων
υδρογονανθράκων στις ελληνικές θάλασσες και στη γειτονιά της αδερφής χώρας
Κύπρου και της διαρκούς συμμάχου χώρας του Ισραήλ, δημιουργεί τεράστιες
δυναμικές στο ζήτημα της εξασφάλισης ορυκτών καυσίμων για την Ευρώπη.
Οι τεράστιες ανάγκες των Ευρωπαϊκών χωρών σε
ορυκτά καύσιμα δημιουργούν ένα γεωστρατηγικό κενό ισχύος απέναντι σε γειτονικές
χώρες, οι οποίες είναι κύριοι προμηθευτών των καυσίμων αυτών. Πως, όμως, τα
παραπάνω συνδέονται με την εθνική άμυνα;
Η Ελλάδα αποτελεί μια από τις ελάχιστες χώρες
της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, του ΝΑΤΟ, οι οποίες καλύπτουν το ποσοστό που
τους αναλογεί σε αμυντικές δαπάνες. Για προφανείς, άλλωστε, λόγους. Είναι πάγια
θέση του υπογράφοντος το παρόν άρθρο, αλλά και της ΝΔ, πως τα ελληνικά σύνορα
είναι και ευρωπαϊκά. Επίσης, είναι απολύτως κατανοητό πως μια χώρα στη δεινή
οικονομική θέση που βρίσκεται η Ελλάδα και χωρίς ουσιαστική αμυντική βιομηχανία
υψηλής προστιθέμενης αξίας δυσκολεύεται να ανταποκριθεί οικονομικά στις
απαραίτητες εκείνες προμήθειες, αναβαθμίσεις και επεκτάσεις της στρατιωτικής
υλικοτεχνικής υποδομής, αλλά και στην σωστή στήριξη και εκπαίδευση του έμψυχου
δυναμικού του Στρατεύματός της.
Με βάση τα παραπάνω, γίνεται σαφές πως μια
αναβαθμισμένη Ελλάδα ως προς το ρόλο της στην ενεργειακή επάρκεια και αυτάρκεια
της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, αποκτά και τα
διαπραγματευτικά εκείνα εργαλεία που θα της επιτρέψουν να απαιτήσει την
ελάφρυνση των οικονομικών βαρών της αμυντικής δαπάνης της.
Αναστάσιος Δημοσχάκης (Επίτιμος Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., Βουλευτής Έβρου
και Αναπληρωτής Τομεάρχης Εθνικής άμυνας της Νέας Δημοκρατίας)
Σημ. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην "Κυριακάτικη Δημοκρατία", την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017, με τίτλο "Οι αγωγοί αερίου και η σημασία στην Άμυνα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου