Kizmiaz...

The Cramps

Όλοι μαζί αλλά οι καταθέσεις τους χώρια…

Ποτέ δεν ζήλεψα κάποιον γιατί έχει φράγκα από την δουλειά του, την οικογένεια του ή από κωλοφαρδία. Μπράβο του και σ’ ανώτερα και να τα ξοδεύει γλεντώντας τα, ώστε να κυκλοφορεί το χρήμα, να δουλεύει κόσμος και να τα φχαριστιέται κι ο ίδιος, διότι η βόλτα στην οδό Αναπαύσεως καραδοκεί ανά πάσα στιγμή και στο τέλος, η μόνη βεβαιότητα, είναι πως ό,τι κι αν κάνεις, όσα κι αν αγοράσεις ή χτίσεις, στο τέλος σε περιμένουν μόνον μερικές φτυαριές χώμα, πάρτι με σκουλήκια και η υστεροφημία σου, αν έχεις.

Μάλιστα θαυμάζω αυτούς που είναι πλούσιοι αλλά ταυτόχρονα έχουν παιδεία, αγάπη για την Πατρίδα και προσπαθούν να της προσφέρουν. Αστοί με εθνική συνείδηση και αίσθημα καθήκοντος προς το κοινωνικό σύνολο. Σπάνιο είδος πια. Αυτοί έχτιζαν πανεπιστήμια, σχολεία, κρήνες, αγόραζαν θωρηκτά και όπλα για τις εθνικές εξορμήσεις…

Ένας ύμνος στον Φραπέ…

Εμείς που θυμόμαστε τον κόσμο πριν τον φρέντο πρέπει να πούμε την αλήθεια. Και ας μας κοστίσει.

Εμείς που έχουμε ζήσει την μετάβαση από τον παλιό κόσμο στον νέο…

Εμείς που είδαμε τα τέρατα (φρεντοτσίνο, μοκατσίνο, μακιατολατοτσίνο) να ξεπετάγονται μέσα απ’ το ΧΑΟΣ που γεννήθηκε απ’ τον θάνατο του φραπέ… να αναβλύζουν μέσα απ’ το τελευταίο αγκομαχητό του φραπέ, καθώς ο φρέντο κάρφωνε το μικρό του μίζερο καλαμάκι στο άψυχο σώμα του, οφείλουμε να πούμε όσα είδαμε.

Υπάρχουν παιδιά που γεννήθηκαν μέσα στους εσπρέσο, υπάρχουν παιδιά που την κανέλα δεν την βλέπουν ως ένα αχρείαστο συμπληρωματικό του ρυζόγαλου, αλλά ως ένα αχρείαστο συμπληρωματικό του καπουτσίνο. Και αυτό πονάει.

Και όλα αυτά, επειδή όσοι ζήσαμε τα γεγονότα, εκεί στα τέλη του 20ου αιώνα, και τα ζήσαμε απ’ την πλευρά των ηττημένων, αποφασίσαμε να σιωπήσουμε…

Οι γερμανοτσολιάδες ξανάρχονται…

Η κατάρρευση της εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στις δημοσκοπήσεις είναι ασυγκράτητη. Ωστόσο, παρά τη πλήρη διάψευση της αντιμνημονιακής ρητορείας της σημερινής κυβέρνησης, ένα σημαντικό μέρος των πολιτών εξακολουθεί να πιστεύει ότι η ελληνική κρίση έχει επιβληθεί από ξένα κέντρα.

Για τους συμπολίτες μας αυτούς, τα τεράστια ελλείμματα που είχε το ελληνικό κράτος και  η απώλεια της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας δεν λένε τίποτε, όπως τίποτε δεν λέει και το γεγονός ότι οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, που εντάχθηκαν σε προγράμματα στήριξης, έχουν από καιρό επιστρέψει στην ανάπτυξη...

Ο εύζωνας και η ... Άννα Βαγενά!

Στο The French Lieutenant’s Woman του John Fowles, στο σημείο που ο τζέντλεμαν φυσιοδίφης Τσάρλς Σμίθσον μαζεύει απολιθώματα στα βράχια της Κορνουάλλης ο συγγραφέας αναφέρει ότι παρά την ζέστη φορούσε σακάκι από βαρύ τουΐντ. Αφού οι τζέντλεμεν φοράνε  έτσι ντύνονται όταν μαζεύουν απολιθώματα.

Το απόσπασμα θυμήθηκα χθες όταν είδα τις φωτογραφίες του φωτορεπόρτερ Γιώργου Κονταρίνη στο Σύνταγμα. Με τον εύζωνα φρουρό να στέκεται προσοχή μέσα στον χιονιά έχοντας πίσω του την Βουλή. Στην οποία αρκετοί βουλευτές δεν αντιλαμβάνονται ότι η προσοχή του φρουρού είναι μια κίνηση σεβασμού που έχουν την υποχρέωση να επιστρέψουν με το ντύσιμο και την συμπεριφορά τους…   

Ghost Rider...

Alan Vega

Ασυγκράτητο γέλιο...

Η πρώτη και τελευταία κυβέρνηση των "αριστερών" (με τις δεξιές τσέπες και το μισό κτηματολόγιο στο όνομά τους) θα μείνει άλλους 18 μήνες. Κοντά στη λήξη του τρίτου μνημονίου, τον Ιούνιο του 2018, θα βλέπουν εκλογές. Τέταρτο μνημόνιο και εκλογές δεν τους συμφέρει... 

Μέχρι τότε, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα είναι σκέτο θέατρο. Οι επόμενες παραστάσεις προετοιμάζονται πυρετωδώς... 

Η Αθήνα δεν είναι πολυπολιτισμική…

Επειδή το κυριακάτικο σημείωμά μου για την Αθήνα ξεσήκωσε τις συνήθεις αντιδράσεις ενθουσιασμού στην προοδευτική κοινή γνώμη αισθάνθηκα την ανάγκη, ημέρες που είναι, να μην τους αφήσω μόνους τους. Η μελίρρυτος σκέψη τους κινδυνεύει να τους λιγώσει σαν υπερκατανάλωση μελομακάρονων.

Πρώτον: Η σχέση της Αθήνας με τις πολυπολιτισμικές πόλεις που γνωρίζω είναι ίδια με τη σχέση του χριστουγεννιάτικου στολισμού της πλατείας Εξαρχείων με τον στολισμό του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης. Βέβαια, αν η μόνη εμπειρία του σύγχρονου κόσμου που διαθέτεις είναι η ζωή στην πλατεία Εξαρχείων είναι φυσικό να θεωρείς πως αυτό είναι το φυσιολογικό. Εντέλει είναι ζήτημα παιδείας…

Άλλος ένας αυτο-εξευτελισμός για την καρέκλα…

Aπεταξάμην τις έκτακτες παροχές! Και δηλώνουν μάλιστα έτοιμοι να τις πάρουν πίσω το 2017 μέσω του «κόφτη» (αποκλειστικά) στις συντάξεις. Μέσα από άλλη μία κωλοτούμπα, άλλο ένα θέατρο... αντίστασης και δήθεν επανάστασης που οδήγησε σε πλήρη υποχώρηση, άλλον ένα τσαμπουκά που έγινε υπόκλιση, αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει να καθυστερεί για να… δεχθεί τα πάντα μετά, και με το παραπάνω και με την υπογραφή της.

Άλλος ένας αυτο-εξευτελισμός για τον μοναδικό σκοπό που είναι η διατήρηση της καρέκλας. Με μία επιστολή ντροπής, ο υπουργός των Οικονομικών πήρε πίσω όλους του παλικαρισμούς του Τσίπρα και υποσχέθηκε στους δανειστές να... μειώσει κι άλλο τις συντάξεις! Και ο πρωθυπουργός μας, συνεχίζει να μας κοροϊδεύει...

Η κατάρρευση μιας χώρας…

Η υπερφορολόγηση στράγγιξε την αγορά. Χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες κλείνουν τα βιβλία τους καθώς τελειώνει η χρονιά. Οσοι δεν το πράττουν, μηχανεύονται νέες μεθόδους απόκρυψης εισοδήματος. Σε συνάρτηση με τις νέες εισφορές, που επέβαλε ο νόμος Κατρούγκαλου, η επιβάρυνση στο εισόδημά τους συνιστά κατ' ουσίαν δήμευση.

Οι θέσεις εργασίας που δημιουργούνται είναι στην πλειονότητά τους ευέλικτης απασχόλησης, με καθαρές αποδοχές περί τα 300 ευρώ, αν και πολλές υποκρύπτουν πλήρη απασχόληση και απλήρωτες υπερωρίες. Στα νοσοκομεία οι απλήρωτες υπερωρίες είναι χιλιάδες για κάθε νοσηλευτή. Ο,τι λειτουργεί ακόμη στους δημόσιους τομείς υγείας και ασφάλειας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο φιλότιμο των εργαζομένων, που με ανεπαρκή αναλώσιμα υλικά πασχίζουν να περισώσουν όσα θεωρούνται στις ανεπτυγμένες χώρες αυτονόητα...

Ο Ιόλας των κατσαπλιάδων ζαπλουτίστας…

Ισως είναι το χιόνι που πέφτει εκεί έξω με τους χιλιάδες αστέγους και τις κολασμένες ζωές που σέρνονται κάτω από τις γέφυρες αναζητώντας καταφύγιο, είναι ίσως το χιόνι και τα εκατομμύρια ευρώ των Συριζαίων που προκαλούν ίλιγγο.

Αυτό που αποκαλύπτουν τα ΠΟΘΕΝ έσχες των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ της εξουσίας είναι πρωτοφανές. Ανθρωποι με εκατομμύρια ευρώ, μετοχές, ομόλογα και καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού και του εσωτερικού καβάλησαν το αντιμνημονιακό κύμα και έκαναν ρεσάλτο στην εξουσία, οργώνοντας το Σύνταγμα με αντιμνημονιακή οργή και συνθήματα…

Henry Lee...

Nick Cave

Άφρονες σκέψεις…

Τις εορταστικές αυτές ημέρες όλοι θέλουμε να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα, που για πολλούς είναι δυσάρεστη και κουραστική. Θέλουμε να βρεθούμε περισσότερο με τους δικούς μας ανθρώπους, θέλουμε να βγούμε έξω, να ξεσκάσουμε και γιατί όχι να διασκεδάσουμεΌμως τα προβλήματα, που για λίγο αφήνουμε πίσω, δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας, μολονότι το εορταστικό κλίμα των ημερών εμπεριέχει και στοιχεία μαγικά, ή για να είμαστε ρεαλιστές, τα φτιάχνουμε μαγικά, προκειμένου να ξαναγίνουμε για λίγο παιδιά και να ζήσουμε το δικό μας παραμύθι.

Τις εορτές εκμεταλλεύονται και οι πολιτικοί, που μέσω των εορταστικών εκδηλώσεων επιχειρούν να επικοινωνήσουν με τους πολίτες, προκειμένου να τους μοιράσουν ανέξοδες ελπίδες για τη νέα χρονιά, που λένε ότι θα είναι καλύτερη, χωρίς φυσικά ούτε οι ίδιοι να το πολυπιστεύουν…  

Τα τελευταία Χριστούγεννα με αριστερή κυβέρνηση;

Αυτά τα Χριστούγεννα κέρδισα άλλο ένα στοίχημα…Ήταν σίγουρος ο φίλος πως –μετά την εμπλοκή του Οκτώβρη και του Νοέμβρη–, μέχρι τις 4 Δεκέμβρη, άντε μέχρι τις 15 θα είχαμε ξεμπερδέψει με την β’ αξιολόγηση… «Αξιολόγηση μέσα στο 2016 δεν θα γίνει», του ξεκαθάρισα, και η απάντηση αναμενόμενη: «Βάζεις στοίχημα;»… Φυσικά έβαλα και ακόμη πιο φυσικά, κέρδισα…

Τα πράγματα ήταν περισσότερο από απλά: Η κυβέρνηση κλήθηκε να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που αποδέχθηκε και υπέγραψε το 2015… Υπάρχει και προηγούμενο… Και στην Ισπανία, και στην Ιρλανδία, και στην Πορτογαλία, και στην Κύπρο, έτσι λειτούργησε το σύστημα με τα μνημόνια. Εκεί όμως δεν είχαν κυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά»! Ούτε είχαν «πονηράκηδες» υπουργούς, οι οποίοι έχοντας δικιά τους πολιτική ατζέντα δυναμίτιζαν συνεχώς τις συμφωνίες είτε με λόγια, είτε με πράξεις… Εκεί δούλεψαν σοβαρά και βγήκαν από τα μνημόνια και έχουν τη δυνατότητα να παλέψουν επί ίσοις όροις για το επόμενο βήμα…

Ζάπλουτοι υπουργοί σε… αριστερή κυβέρνηση!

Καταθέσεις, ακίνητα και υψηλά εισοδήματα αποκαλύπτουν τα «πόθεν έσχες» των υπουργών της κυβέρνησης, που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Τετάρτη. Τα στοιχεία αφορούν το 2013 και το 2014 και με βάση αυτά, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και η Ράνια Αντωνοπούλου αναδεικνύονται οι πλουσιότεροι της κυβέρνησης, καθώς παρουσιάζουν καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ.

Πιο συγκεκριμένα, η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας είχε εισοδήματα 161.320 δολάρια ενώ ο υπουργός Οικονομίας 337.104 δολάρια. Ακόμη, εισέπραξαν 1.800.000 δολάρια από πώληση ακινήτου στις ΗΠΑ, ενώ κατέχουν άλλα τέσσερα. Υψηλές είναι και οι καταθέσεις τους σε τράπεζες του εξωτερικού, που φτάνουν σε 3.148.801 δολάρια και σε 22.575 ευρώ. Από αυτές ο κ. Παπαδημητρίου έχει καταθέσεις ύψους 2.450.000 δολαρίων σε Ιδιωτικό Συνταξιοδοτικό Πρόγραμμα. Διαθέτουν και χαρτοφυλάκιο μετοχών και αμοιβαίων το οποίο ανέρχεται σε 241.051 δολάρια και 103.711 ευρώ…

Εφ' άπαξ... σύνταξη στην κυβέρνηση…

Διαβάζοντας την «επιστολή Τσακαλώτου» δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί τι χρειαζόταν όλο αυτό με την «εφάπαξ 13η σύνταξη»!

Τι χρειάζονταν οι λεονταρισμοί του Αλέξη Τσίπρα να μοιράσει 617 εκατ. ευρώ από το υπερβάλλον πρωτογενές πλεόνασμα σε 1,6 εκατομμύρια χαμηλοσυνταξιούχους δηλώνοντας ότι «κάνουμε πράξη μία παλιότερή δέσμευσή μας για παροχή 13ης σύνταξης» χωρίς να ρωτάμε τους εταίρους, μόνο και μόνο για να υποχωρήσει μετά από δύο εβδομάδες και να τους διαβεβαιώνει με την «επιστολή Τσακαλώτου» ότι δεν θα το ξανακάνει, αναλαμβάνοντας ακόμα πιο σκληρές δεσμεύσεις;

Συριζέικο σοκ στους συνταξιούχους…

Έτη ασφάλισης, συντάξιμες αποδοχές και νέα μειωμένα ποσοστά αναπλήρωσης αποτελούν το εκρηκτικό κοκτέιλ που ανατρέπει το ύψος των συντάξεων όσων αποχωρούν από την εργασία μετά τις 13 Μαΐου 2016, ενώ καθοριστικό ρόλο στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις αναμένεται να παίξει το ύψος αλλά και το... υπό διαπραγμάτευση μέλλον της λεγόμενης προσωπικής διαφοράς.

Οι εγκύκλιοι του υπουργείου Εργασίας που βάζουν φωτιά στο ασφαλιστικό τοπίο εκδόθηκαν αργά το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής, παρότι ο νόμος Κατρούγκαλου ψηφίστηκε πριν από περίπου 7 μήνες. Φωτογραφίζουν δε, τους μεγάλους χαμένους της πρόσφατης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, με τους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους που όλα τα προηγούμενα έτη κατέβαλαν σχετικά χαμηλές εισφορές, οι οποίες υπολογίζονταν επί τεκμαρτών εισοδημάτων, καθώς και μισθωτούς με υψηλές αποδοχές και πολλά χρόνια ασφάλισης να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.

Love Cry...

Alan Vega

Oι εκλογές απομακρύνονται…

Παρά το γεγονός ότι η χώρα συνεχίζει να κινείται στην κόψη του ξυραφιού, παρ’ ότι κανείς δε γνωρίζει αν η αξιολόγηση θα κλείσει και πότε μπορούμε να πούμε ότι στη φάση αυτή οι εκλογές απομακρύνονται.

Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι η κυβέρνηση δεν διατηρεί το δικαίωμα του αιφνιδιασμού, μπας και γλιτώσει το απόλυτο ναυάγιο, η επιστολή Τσακαλώτου δείχνει να υπερτερεί των περιοδειών του Τσίπρα, των παροχών και των ψαλιδιών που έχουν πάρει φωτιά για να κόβουν κορδέλες σε έργα που άλλοι έφτιαξαν και ο Σπίρτζης εγκαινιάζει…

«Στα τέσσερα», αλλά στην καρέκλα…

Η μία ανάγνωση της επιστολής Τσακαλώτου είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση χρησιμοποιεί διπλή γλώσσα. Μία (την κανονική) προς τους δανειστές και μία (την παραπλανητική) προς το εγχώριο ακροατήριο. Η δεύτερη περιέχει τον απαραίτητο «τσαμπουκά», δια χειλέων Τσίπρα και Καμμένου, τον οποίο έρχεται στη συνέχεια να «διορθώσει» ο υπουργός Οικονομικών βάζοντας την ουρά στα σκέλια. Δεν χρειαζόταν να περιμένουμε  αυτήν την επιστολή για να το διαπιστώσουμε. Εχει ξαναγίνει (εδώ).

Η απόπειρα παραπλάνησης, την οποία έκανε ο Πρωθυπουργός (και όχι μόνο μία φορά), προκύπτει ανάγλυφη από τα δικά του λόγια σε συνδυασμό με τα γραπτά του υπουργού του:

Να τελειώνουμε με τους αριστερούληδες στην Ελλάδα…

Τελευταία ακούω αναλύσεις από όλους και μια ανασκόπηση της μεταπολίτευσης.
Από πολιτικούς μέχρι απλούς πολίτες, όλοι έχουν διάθεση να μιλήσουν.
Σαν να φτάνει στο τέλος της και θέλουν να δουν όλοι τι ήταν αυτή η μεταπολίτευση πια, σαν επικήδειος.

Οι πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ετών με καταιγιστικό ρυθμό, μας έχουν απορρυθμίσει από την μία, από την άλλη μας πολιτικοποιούν εντονότερα.

Η νιρβάνα η δικομματική τόσων δεκαετιών έλαβε τέλος. Περιμέναμε καρτερικά την εναλλαγή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και ποιος κολλητός θα έχει εξουσία να μας φτιάξει. Αριστερά πράγματα και νοοτροπία. Το όλο πολιτικό γίγνεσθαι λειτουργούσε αριστερόστροφα…

Παραλίγο πυρηνική σύρραξη από μια μαϊμού είδηση…

Αν ισχύει αυτό που λένε, ότι το 2016 ήταν η χρονιά των «μαϊμού» ειδήσεων ανά τον κόσμο, τότε το τέλος του ταιριάζει απόλυτα. Κι αυτό διότι αυτές τις μέρες αποκαλύφτηκε μια ψεύτικη είδηση, που λίγο έλειψε να προκαλέσει πυρηνική σύρραξη!

Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Times of Israel, ο κίνδυνος προέκυψε όταν ένα αναξιόπιστο ειδησεογραφικό σάιτ, το AWD News, δημοσίευσε μια πλαστή είδηση κατά την οποία ένας υψηλόβαθμος Ισραηλινός αξιωματούχος κατηγόρησε το Πακιστάν πως «ανακατεύεται» στη Συρία, προειδοποιώντας ότι ως αντίποινα οι Ισραηλινοί θα χτυπήσουν το Ισλαμαμπάντ με πυρηνικά όπλα…

Ευτυχισμένο το … 2014!

Δώσαμε, δώσαμε δώσαμε... μόνο την μάνα μας δεν δώσαμε.

Δεν υπάρχει άλλη Κυβέρνηση από δημιουργίας του Ελληνικού Κράτους που έδωσε τα πάντα όλα σε λιγότερο από δύο χρόνια. Τι 99 χρόνια υπόδουλοι, τι αυτόματοι κόφτες, τι ασφαλιστικές εισφορές να αυξάνονται κατά 300%,  τι αξιολογήσεις "ότι θέτε", τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Και όλα αυτά από εκείνους που θα καταργούσαν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο, που φώναζαν go back madame Merkell, που μιλούσαν για Ρόδο και πήδημα,  και άλλα τέτοια "τσάμπα μαγκιές"…

Mother's Little Helper...

The Rolling Stones

Τα κάλαντα της δραχμής…

Πολύ γελάσαμε με τη φράση του Τσίπρα "δεν θέλω τα κάλαντα του ευρώ, θέλω τα παραδοσιακά" την παραμονή των Χριστουγέννων όταν οι μαθητές Μουσικού Σχολείου της Αθήνας ξεκίνησαν να λένε το Jingle Bells. Αλλά γιατί γελάμε αλήθεια;

Ίσως γιατί δεν θέλουμε ή δεν αντέχουμε, χρονιάρες μέρες, να δούμε τι κρύβει αυτή η φράση του. Ίσως γιατί θέλουμε να ξορκίσουμε το κακό. Αυτό δηλαδή που στήνει μεθοδικά ο Τσίπρας και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το νέο δίλημμα με το οποίο, είτε μέσω εκλογών είτε μέσω δημοψηφίσματος, θα σύρει τη χώρα στην ολοκληρωτική καταστροφή και τους πολίτες σε έναν τεχνητό νέο διχασμό...

Χορέψτε γιατί χανόσαστε…

Υπάρχει σε όλα τα σόγια. Κάποιος θείος ή θεία. Ο χορευταράς της οικογένειας. Ο αλέγκρος, ο έξω καρδιά, ο «να πεθάνει ο χάρος». Ο πυροκροτητής των οικογενειακών γιορτών. Αυτός που, αφού έχει φάει τρία πιάτα μασίφ χοληστερίνης και έχει πιει τις κάλτσες του, με μιά επίστρωση λίπους στην ευρύτερη περιοχή του στόματος και, αν είναι άντρας μουσάτος, με μία ικανοποιητική δειγματοληψία του μενού διάσπαρτη στο μούσι του, θα σηκωθεί, θα καλοστρώσει το παντελόνι (ή τη φούστα) για να μην «κόβει» το εσώρουχο και τα υπόλοιπα γίνονται αυτόματα όπως στα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Πρώτα απ΄όλα θα ανοίξει χώρο ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχει. Σε ένα μικρό, υπερφορτωμένο διαμέρισμα ή ανάμεσα στα τραπέζια μιάς ταβέρνας. Πώς με τον Μωυσή μέριασε η θάλασσα; Ε, έτσι μεριάζουν τραπέζια και έπιπλα στη θωριά του χορευτερά. Αυτόματα εμφανίζονται και οι ακομπανιαδόροι αμφοτέρων των φύλων. Που, ανάλογα τον χορό, ή θα κάτσουν σε βαθύ κάθισμα και θα βαράνε παλαμάκια ή θα κρατήσουν το μαντήλι για να κάνει τις φιγούρες του ο μπροστάρης...

Τον έχετε για κανένα κορόιδο τον Αλέξη;

Ή αλλιώς: Γιατί ΔΕΝ θα γίνουν πρόωρες εκλογές.

Σε λίγο διάστημα μπαίνουμε αισίως στον τρίτο χρόνο διακυβέρνησης της χώρας από τα σούργελα των συριζανέλ, και τα σενάρια των οσονούπω εκλογών ακόμη κρατάνε γερά. Σε λίγο θα λέω πως ήμουνα νιος και γέρασα κι όλο για εκλογές ακούω, αλλά εκλογές δεν βλέπω.

Υπάρχουν λοιπόν μπόλικα τέτοια «εκλογικά» σενάρια, από σοβαρές αναλύσεις ως λόγια του καφενέ… που προσωπικά τα ακούω βερεσέ. Όχι τόσο επειδή έχω σοβαρά πολιτικά ή οικονομικά επιχειρήματα για να τα αντικρούσω, αλλά κυρίως επειδή δίνω μεγάλη βάση στην ανθρώπινη φύση, και στον προσωπικό παράγοντα. Στον χαρακτήρα του ηγέτη, του ανθρώπου πίσω από το αξίωμα.  Αυτά δηλαδή τα στοιχεία, που η σοβαρή βιβλιογραφία συνήθως αγνοεί, αλλά που όμως παρόλα αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της ανθρώπινης ιστορίας. Και εξηγούμαι…

Η επιστολή Τσακαλώτου προς τον Ντάισελμπλουμ…

Πλήρη υποταγή στο Μνημόνιο, στους στόχους και τα μέτρα που περιλαμβάνει, δηλώνουν Αλέξης Τρίπρας και Ευκλείδης Τσακαλώτος στην απολογητική επιστολή του υπουργού Οικονομικών προς τους Γερούμ Ντάισελμπλουμ και Κλάους Ρέγκλινγκ για τον κατευνασμό των πιστωτών στη μονομερή απόφαση του Πρωθυπουργού να χορηγήσει από το πρωτογενές πλεόνασμα 617 εκατ. ευρώ σε 1,6 εκατ. συνταξιούχους.

«Ελπίζω ότι αυτές οι διευκρινίσεις καθησυχάζουν το Eurogroup για την πλήρη δέσμευσή μας να παραμείνουμε συμμορφωμένοι με τις υποχρεώσεις μας στο πλαίσιο του Μνημονίου, τόσο όσον αφορά την ουσία όσο και τη συνεργασία με τους εταίρους μας», καταλήγει η «επιστολή Τσακαλώτου» που παρουσιάζει κατ' αποκλειστικότητα «Το Βήμα» την οποία έδωσε στη συνέχεια στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών…

Το μοναχικό τέλος του Nikola Tesla…

Στο τέλος της συγκλονιστικής, αλλά και γεμάτης βάσανα ζωής του, ο διάσημος φυσικός, μηχανικός, εφευρέτης, και πολλά άλλα Nikola Tesla, ήταν εντελώς άφραγκος και ζούσε μόνος του σε ένα μικρό δωμάτιο ενός ξενοδοχείου της Νέας Υόρκης.

 

Η τελευταία φωτογραφία του Τέσλα...

Είχε γίνει vegetarian, και έτρωγε μόνο γάλα, μέλι, και ψωμί, πίνοντας αποκλειστικά χυμούς λαχανικών. Περνούσε τις μέρες του στο κοντινό πάρκο, παρέα με τα περιστέρια, ενώ τις νύχτες, πάσχοντας από αϋπνίες, τις περνούσε λύνοντας μαθηματικές εξισώσεις και προβλήματα με το μυαλό του…

Πάει η 13η σύνταξη, πάνε κι όλες οι άλλες…

Χριστουγεννιάτικο μποναμά τον κόφτη στις συντάξεις έφερε τελικά η νέα φάση υπερήφανης διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης - αν και κανείς δεν πρέπει να είναι βέβαιος ότι η επιστολή συμμόρφωσης του Ευκλ. Τσακαλώτου προς τους θεσμούς δεν περιέχει και άλλα «δώρα».  

Με αυτόν τον τρόπο και έπειτα από έναν χαμένο μήνα στην διαπραγμάτευση, για χάρη μίας εφάπαξ ενίσχυσης που θα αφαιρεθεί ούτως ή άλλως, η κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών συμφωνούν σε ένα βήμα το οποίο ακόμη και με βάση τις δικές τους ομολογίες γεννά πολλά ερωτήματα και προμηνύει άλλες συμφορές... 

The Moon's Lament....

Cindy D'lequez Sage

Σκυλάκια του κεφαλαίου…

Εκείνοι που χαρακτηρίζουν τον Τσίπρα ως μεγάλο τακτικιστή θα πρέπει να μαζευτούν λίγο, γιατί μετά το φιάσκο της προηγούμενης εβδομάδας, που ολοκληρώθηκε στο Βερολίνο, ο μόνος χαρακτηρισμός που ταιριάζει στον Τσίπρα και τους στενούς του συνεργάτες είναι αυτός της παιδικής χαράς. Για να λέμε την πάσα αλήθεια, πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι άλλο πράγμα ο τακτικισμός εντός του πολιτικού συστήματος μιας εξαρτημένης χώρας, όπως η Ελλάδα, που μπορεί σ' ένα βαθμό να αποδώσει, και άλλο ο τακτικισμός σε διεθνές επίπεδο, που καταλήγει πάντοτε -σε τελική ανάλυση, όπως θα έλεγε ο Μαρξ ή στο τέλος της ημέρας, όπως λέει ο Τσίπρας, χρησιμοποιώντας με επαρχιώτικο κόμπλεξ έναν αγγλισμό-  υπέρ του δυνατότερου ιμπεριαλιστικού μέρους.

Διότι -όπως μας έχει διδάξει ο Λένιν, που συνεχώς επιβεβαιώνεται- στο τραπέζι των διεθνών διαπραγματεύσεων κάθε μέρος καταθέτει τη δύναμη του κεφαλαίου που εκπροσωπεί και η όποια μοιρασιά γίνεται ανάλογα μ' αυτόν τον συσχετισμό δύναμης. Οπότε, ο τακτικισμός εξατμίζεται όταν, για παράδειγμα, στη μια άκρη του τραπεζιού κάθεται ο εκπρόσωπος του ψωραλέου ελληνικού καπιταλισμού και στην άλλη άκρη κάθεται ο εκπρόσωπος του γερμανικού ιμπεριαλισμού…

Έχουν τελειώσει!

Χρονιάρες μέρες, το νεοεκδοθέν έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να κάνει προσωπική επίθεση στον Κ. Μητσοτάκη, για ένα θέμα που έρχεται από το παρελθόν, έχει πάψει να υπάρχει εδώ και καιρό, αλλά τα κάθε λογής «παπαγαλάκια» κατά καιρούς το αναμασούν. Αυτό φανερώνει όχι μόνον την ένδεια του πολιτικού τους λόγου, αλλά κυρίως την απόγνωση στην οποία βρίσκεται το κυβερνών κόμμα.

Και είναι λογικό, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί μέσω της τεχνητής πόλωσης να ξεπεράσει τα επαχθή μέτρα που καλείται να λάβει για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Αλλά η ένταση και το συγκρουσιακό κλίμα απαιτούν και την διαθεσιμότητα  ενός κόσμου για να συμμετάσχει σε αυτήν την σύγκρουση. Την ύπαρξη δηλαδή ευδιάκριτων διαχωριστικών γραμμών και στρατοπέδων, με ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, γύρω από τα οποία συσπειρώνονται τα πλήθη...

Μια αποκρουστικά αρρωστημένη λογική…

Η Helga ήταν το μεγαλύτερο από τα έξι παιδιά του Goebbels, και σίγουρα το πιο αγαπημένο του. Ήταν περήφανος γι αυτήν, και πάντα έτρεχε στο κρεβάτι της τα βράδια όταν επέστρεφε απ το γραφείο, για να την αγκαλιάσει. Ήταν το κοριτσάκι του μπαμπά, που ποτέ δεν έκλαιγε, και που άκουγε με προσήλωση τα ακαταλαβίστικα λόγια των διάφορων ναζί μεγαλόσχημων, με τα γαλάζια αθώα ματάκια της να λαμπιρίζουν.

Ο Χίτλερ, που αγαπούσε τα παιδιά, την έπαιρνε επίσης αγκαλιά τα βράδια, την ώρα που μιλούσε ακατάπαυστα. Ο Joseph Goebbels και η σύζυγός του  Magda Quandt είχαν μαζί 6 παιδιά: Τα ονόματά τους Helga Susanne, Hedwig Johanna, Helmut Christian, Hildegard, Holdine Kathrine και  Heidrun Elisabeth, άρχιζαν όλα με το γράμμα Χ, υποτίθεται προς τιμήν του Χίτλερ…

Τζιχαντιστές, που εισπράττουν … επιδόματα!

Οι Δανοί ανακάλυψαν πως δεκάδες συμπατριώτες τους, που πολεμάνε για το Ισλαμικό Κράτος, συνεχίζουν να λαμβάνουν κανονικά διάφορα κρατικά επιδόματα. Σύμφωνα με τον τοπικό τύπο, οι αρχές λένε πως τώρα ψάχνουν τον  τρόπο για να αναγκάσουν τους εν λόγω τζιχαντιστές να τα επιστρέψουν.

Τουλάχιστον 36 Δανοί πολίτες, που  είναι γνωστοί στις αρχές, έφυγαν από τη χώρα και εντάχθηκαν στις δυνάμεις του ISIS, πλην όμως συνεχίζουν να εισπράττουν διάφορα επιδόματα, όπως εκείνα της πρόνοιας, ή της ανεργίας. Αυτό τουλάχιστον αναφέρει η εφημερίδα Ekstra Bladet…

Έλληνας ο δεύτερος ισχυρότερος τζιχαντιστής του ISIS!

Σύμφωνα με τον Yahya Abu Hassan, η ωραιότερη μέρα της ζωής του ήταν όταν πέρασε κρυφά από την Συρία στη Τουρκία την έγκυο γυναίκα του και τα τρία άρρωστα παιδιά του, χωρίς να μπει στον κόπο να τους πει αντίο. Ήταν Σεπτέμβριος του 2013, και η μέρα που ο ελληνικής καταγωγής Hassan αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στην επικράτηση του Ισλαμικού Χαλιφάτου!

Αυτή η ενδιαφέρουσα ιστορία περιγράφεται εκτενώς από τον Graeme Wood στο Atlantic…

Empty...

Ray LaMontagne

Χριστουγεννιάτικα ψυχανεμίσματα…

Στολισμένα έλατα, λαμπιόνια και φάτνες κοσμούν δρόμους, μπαλκόνια και πλατείες για να φωτίσουν γιορτινά μοσχομυρωδάτες μέρες αγάπης, προσφοράς, προσδοκίας και συγχώρεσης .

Με τις ψυχές, όμως, των ανθρώπων τι γίνεται; Πώς στολίζονται με το πνεύμα των Χριστουγέννων; Πώς ζεσταίνονται οι πιο παγωμένες απ΄αυτές από την θαλπωρή της ανθρωπιάς και της ελπίδας; Πώς αγγίζει τις πιο μίζερες μια νότα χαράς και αισιοδοξίας; Γιατί, τέλος, άλλες βιώνουν τέτοια εποχή συναισθηματική έξαψη και άλλες μελαγχολικό ψυχοπλάκωμα;

Χριστούγεννα με δανεικά…

Χριστούγεννα. Σα μεγαλοβδομάδα είναι. Ούτε καν το εορταστικό πήξιμο στους δρόμους. Μόνο ότι έχει σχέση με φαγητό κινείται. Είναι το τελευταίο που απέμεινε. Η επιβίωση. Τρώω, άρα υπάρχω. Τα παλιά μεγαλεία έχουν τελειώσει εδώ και χρόνια, αλλά σήμερα μας τέλειωσε και η ελπίδα.

Ο μέσος αφελής πολίτης αυτής της χώρας και ο μέσος παντελώς αγράμματος καταλαβαίνει ότι ο Αλέξης της καρδιάς του δεν κατάφερε να κάνει το γάιδαρο να πετάξει και έχει πέσει σε μαύρη κατάθλιψη. Και δεν βρίσκει πια και κάτι ανάλογο να πιαστεί. Ανοίγει το βιβλίο των μικρών εξερευνητών και βλέπει, Λαφαζάνη, Λαπαβίτσα, Ζωή, Λεβέντη, Ραχήλ, Μιχαλολιάκο, Γκλέτσο, Σώρα, Αλαβάνο και απελπίζεται. Είπαμε είναι αγράμματος, είναι αφελής, αλλά τυφλός δεν είναι. Κόβει τις φάτσες και διστάζει να ταυτιστεί, να ενθουσιαστεί και να πιστέψει πάλι ένα ανάλογο παραμύθι. Κουράστηκε. Το κομμουνιστικό όνειρο απομακρύνεται, μαζί με τα λεφτά. Hοpeless…

Ο θάνατος του John Lennon…

Τέτοιες μέρες πριν από πολλά χρόνια δολοφονήθηκε  από τον Mark Chapman, ο θρύλος της μουσικής John Lennon. Λίγες ώρες πριν γίνει το κακό, ο Chapman βγήκε φωτογραφία με το θύμα του, ζητώντας από τον Lennon να υπογράψει τον νέο του δίσκο. Μάλιστα, όπως είπε μετά, την στιγμή της φωτογράφησης είχε το πιστόλι στη τσέπη του, αλλά κώλωσε…

 

Το θύμα με τον θύτη του

Στη συνέχεια περίμενε υπομονετικά έξω από το κτίριο Dakota, όπου έμενε ο τραγουδιστής, για να προχωρήσει στο αρρωστημένο του σχέδιο.

Οι σύγχρονοι αριστεροί “δηλωσίες”…

Στα πέτρινα χρόνια της ιστορίας της αριστεράς στον τόπο μας, τότε πουν οι πρόγονοι των σημερινών κομμουνιστών, μαρτυρούσαν για τις ιδέες τους στα ξερονήσια και στη Μακρόνησο, η μεγαλύτερη ντροπή και παντοτινή ρετσινιά,ήταν να υπογράψουν τη δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης του κομμουνισμού

Πολλοί δεν άντεξαν τα βασανιστήρια και υπέγραψαν τις δηλώσεις τις οποίες στη συνέχεια υποχρεώνονταν να διαβάσουν ενώπιον των συγκρατουμένων συντρόφων τους. Και μπορεί ως “δηλωσίες” να έβαζαν τέρμα στα βασανιστήρια, γίνονταν όμως ταυτόχρονα και αποδιοπομπαίοι τράγοι από το κόμμα και τους πρώην συντρόφους τους. Ήταν  από τα πιο μελανές  στιγμές της νεώτερης ιστορίας που στοιχειώνει μέχρι σήμερα το πολιτικό μας σύστημα παρ' ότι πέρασαν τόσα χρόνια...

Στο ίδιο έργο θεατές...

Κάπου έχει αρχίσει να το χάνει το αίσθημα του μέτρου ο πρωθυπουργός και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το διαχειριστεί την περίοδο αυτή των εορτών όταν του δοθεί η δυνατότητα για ορισμένες στιγμές ηρεμίας και περισυλλογής. Γιατί η εικόνα που δίνει τον τελευταίο καιρό είναι ενός ανθρώπου που υπό το βάρος της πίεσης έχει αρχίσει να χάνει τον έλεγχο.

Μπορεί να το μάζεψε στη συνέχεια, όμως αυτό που ειπώθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα για εκείνους που δεν είναι καλά στην ψυχή τους και το οποίο φωτογράφιζε ευθέως τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, υπερβαίνει τα επίπεδα της πολιτικής αντιπαράθεσης, ακόμη και της έντονης υπεράσπισης –όπως ενδεχομένως θεωρείται από τον Έλληνα πρωθυπουργό– των θέσεων της χώρας. Πρόκειται για φρασεολογία που χαρακτηρίζεται απρεπής και σαφώς δεν προάγει και τον διαπραγματευτικό διάλογο. Η "απάντηση" αυτή του κ. Τσίπρα στις ευθύνες που του κατελόγισε ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ για τη στάση του, δεν ήταν απλώς δεικτική. Αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα. Ήταν απρεπής. Και αυτό είναι πρόβλημα…

Over the Hill.....

Monica

Τι απέγιναν οι κυρίες με τα τζιπ;

Νομίζω πως καμιά ιστορία δεν μπορεί να περιγράψει καλύτερα το αφήγημα «Η Ελλάδα του 21ου αιώνα» από τις «κυρίες με τα μαύρα τζιπ και τους σωματοφύλακες». Καμιά. Η ιστορία τους συμπυκνώνει ό,τι αγιοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια. Μύθο, υπερβολή, κουτοπονηριά, τερατολογία, αμφιβολία, ελπίδα, φιλανθρωπία, αλληλεγγύη, ανθρωπισμό, χρήμα κι ελληνικό δημόσιο.

Οι κυρίες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα λόγια του Κλεάνθη Τσιρώνη, προέδρου της Βαρβακείου Αγοράς, λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2013. Ήταν 10, κατέβηκαν από τέσσερα τζιπ, συνοδεύονταν από security, πήγαν σε επιλεγμένα καταστήματα και κάθισαν οι ίδιες στις ταμειακές μηχανές. Όταν έβλεπαν πολίτες οι οποίοι δυσκολεύονταν να αγοράσουν αρκετό κρέας, εκείνες τους έλεγαν να αγοράσουν ακόμη περισσότερο και το πλήρωναν οι ίδιες…

Και όλα αυτά για τον… ΕΝΦΙΑ!

Δυο χρόνια βουτηγμένοι στον βούρκο ως τον λαιμό, έτοιμοι να πνιγούμε για τα καλά, κι ορισμένοι ακόμη αβαντάρουν τον λαοπρόβλητο Αλέξη, το χαμογελαστό παιδί που θα σήκωνε το λάβαρο της επανάστασης και θα απελευθέρωνε την Ελλάδα και την Ευρώπη από τα νύχια των τοκογλύφων.

Ένας Αλέξης που κάποτε ανέβαινε στα «τραχτέρια» χειροκροτούμενος από τους αγρότες, αγκάλιαζε και φιλούσε συνδικαλιστές, έβγαινε σέλφις με διάφορες σεληνιασμένες κυράτσες (σε κλιμακτήριο), και γενικά προσπαθούσε να δείξει ότι αυτός είναι ο φίλος και η φωνή του λαού… και όχι οι φασίστες σαμαροβενιζέλοι, που στα τέσσερα υπογράφουν την θανατική μας καταδίκη. Και ο σοφός λαός για μια ακόμη φορά μάσησε τον σανό του…

Οι ανθρώπινες ψυχές ως προεκλογικές οβίδες του Τσίπρα…

Περιστοιχισμένος από ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, ο κύριος Τσίπρας συνέδεσε το προσφυγικό με τα πρωτογενή πλεονάσματα, επιχειρώντας να δείξει ότι δεν είναι τα οικονομικά το άλφα και το ωμέγα. «Εμείς ανοίγουμε την αγκαλιά μας – είπε- σε αυτούς τους αδύναμους ανθρώπους … όσο μεγάλα δημοσιονομικά πλεονάσματα και να καταφέρουν κάποιες χώρες, αυτό το μεγάλο πλεόνασμα ψυχής που έχει κατακτήσει ο ελληνικός λαός, δεν θα το καταφέρουνε».

Μας θύμισε τότε που διεκδικούσε ο ΣΥΡΙΖΑ την διακυβέρνηση της χώρας και είχε μιαν ετοιμοπαράδοτη λύση για τα πάντα…