Στις θάλασσες της … ανοησίας.

Κατά μία άποψη, δεν είναι δα και τόσο τρομερό για μερικούς μήνες να διακοπεί η εισροή στη χώρα δανείων από το εξωτερικό.

Αυτό που θα συμβεί είναι ότι θα πάψουμε να εκπληρώνουμε τις διεθνείς υποχρεώσεις μας για πέντε, άντε το πολύ έξι μήνες, ώσπου να ολοκληρωθεί η αναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων.

Βέβαια, χάρη στις εισροές αυτές συνεχίζεται η λειτουργία του κράτους.

Αλλά, τι να κάνουμε;

Απλώς, το κράτος θα πρέπει να σταθεί στα πόδια του με όποιους εσωτερικούς πόρους διαθέτει.

Κι αν, στη χειρότερη των περιπτώσεων, το διάστημα αυτό ξεπεράσει το εξάμηνο;

Ε, τότε θα κάτσουν κάτω μαζί με τον λαό και θα δουν τι θα κάνουν...

Δεν είναι η δική μου άποψη αυτή που διαβάσατε παραπάνω.

Απλώς σας μετέφερα, χωρίς καθόλου να παρεκκλίνω από το δικό του λεξιλόγιο, τα όσα γλαφυρά είπε χθες στο ραδιόφωνο ο γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, ο συνήθως ευέξαπτος αλλά και εξόχως ειλικρινής Νίκος Βούτσης.

Όπως βλέπετε, λοιπόν, δεν υπάρχει λόγος να διεκτραγωδούμε τις συνέπειες της αντίστασης και της ανυπακοής στους δανειστές.

Αν το τολμήσουμε, όπως μας προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα ζήσουμε μια περιπέτεια και ίσως ζοριστούμε λιγάκι.

Αλλά θα είναι, το δίχως άλλο, μια ωραία περιπέτεια!

Για την οποία θα δικαιούμεθα να είμαστε περήφανοι - υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα επιζήσουμε από αυτήν.

Λάβετε δε υπ’ όψιν ότι δεν θα είμαστε μόνοι μας σε αυτή την ωραία περιπέτεια.

Διότι θα διασχίσωμεν ιλαρώς αυτές που ο άγνωστος λυρικός της «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει «αχαρτογράφητες θάλασσες της αλληλεγγύης»! Στο σημείο αυτό, είναι αναγκαίο να παραθέσω ένα απόσπασμα του κειμένου συμβολής, που προετοίμασε εν όψει συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, η εν λόγω «πλατφόρμα», για την οποία να θυμίσω ότι εκφράζει περίπου το ένα τρίτο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και έχει ως αδιαμφισβήτητο ηγέτη και εμπνευστή του σφρίγους και της ορμής της τον μεγάλο Παναγιώτη Λαφαζάνη:

«Η κυριότερη εφεδρεία μιας νέας, λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα θα ήταν οι λαοί που υποφέρουν, αγωνίζονται και ελπίζουν - ιδιαίτερα στην περιφέρεια της Ευρωζώνης, την ευρωπαϊκή και αραβική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.

Μια Ελλάδα που θα τολμήσει να έλθει σε σύγκρουση με την πολιτική της τρόικας, μνημονίων, Ευρωζώνης και γερμανικής Ε.Ε., μπαίνοντας στις αχαρτογράφητες θάλασσες της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι βέβαιο ότι θα κέρδιζε αμέσως τη συμπάθεια των λαών πυροδοτώντας ντόμινο προοδευτικών ανατροπών στο γεωγραφικό και οικονομικό της περίγυρο.

Για καλή μας τύχη, οι χώρες του Νότου που αποτελούν αυτή τη στιγμή τους αδύναμους από οικονομική άποψη κρίκους της Ευρωζώνης, υπήρξαν ιστορικά οι αδύναμοι κρίκοι της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας και από πολιτική άποψη - και ήδη έχουν αρχίσει να ξαναγίνονται, όπως μαρτυρά η άνοδος της Αριστεράς στην Ελλάδα, η αφύπνιση του πνεύματος της “Επανάστασης των γαρυφάλλων” στην Πορτογαλία και η ανοιχτή πολιτική κρίση στην Ιταλία. Ζώνη αμερικανοβρετανικής συγκυριαρχίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Μεσόγειος μπορεί να γίνει σε όλες τις ακτές της σε Ευρώπη, Αφρική και Ασία η δική μας θάλασσα της κοινωνικής εξέγερσης, της ελπίδας και της ελευθερίας». (Μέχρι τότε, το βέβαιον είναι ότι φυσάει τουλάχιστον εννέα μποφόρ μέσα στο κρανίο του συντάκτη της «πλατφόρμας» και οι αχαρτογράφητες θάλασσες της ανοησίας του είναι τρικυμιώδεις...)

Το τρίτο κρούσμα συριζαϊκής γραφικότητας που υπέπεσε στην αντίληψή μου αφορά τη δημόσια τάξη.

Θα πληροφορηθήκατε, υποθέτω, ότι το περασμένο Σάββατο η κεντρική πλατεία των Πατρών έγινε πεδίο μάχης εξαιτίας των κατ’ ευφημισμόν «αντιεξουσιαστών» και της μόνιμης τάσης τους να συμπεριφέρονται ως εξουσιαστές.

Αφορμή ήταν η εκδήλωση της Χρυσής Αυγής στην αίθουσα κάποιου ξενοδοχείου της πόλης.

Προκειμένου να εμποδίσουν την προσέλευση των ακροδεξιών, περίπου πενήντα «αντεξουσιαστές» με κράνη ρόπαλα κ.λπ. απέκλεισαν τις εισόδους του ξενοδοχείου και, όταν η Αστυνομία επιχείρησε να τους απωθήσει, εκείνοι απάντησαν με μολότοφ. Ακολούθησε η παραδοσιακή κλωτσοπατινάδα, η οποία κατέληξε στη σύλληψη και την παραπομπή στο Αυτόφωρο μιας ντουζίνας ταραξιών.

Θα ήταν κακοπροαίρετο να κακίσει κάποιος τον ΣΥΡΙΖΑ για την ασυδοσία των αναρχικών, αν δεν έσπευδε η τοπική οργάνωση της νεολαίας του να χαρακτηρίσει με ανακοίνωσή της τις συλλήψεις ως «αναίτιες»!

Δεν χωρεί αμφιβολία: τα παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν, προφανώς, την αριστερή βία δικαιολογημένη, αν όχι επιβεβλημένη, εφόσον στρέφεται κατά ακροδεξιών ή κατά «του τελευταίου μπάτσου» (για να θυμηθούμε και την ορολογία του Ν. Βούτση...), εξ ου και κρίνουν αναίτιες τις συλλήψεις.

Ίσως μάλιστα να θεωρούν την πρωτοβουλία που ανέλαβε στην εφαρμογή του δικού της νόμου η «συλλογικότητα» με τα κράνη, τα ρόπαλα και τις μολότοφ εντεταγμένη στη λογική της πρότασης, που πρόκειται να συζητηθεί στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, για την «υπαγωγή (σ.σ.: των Σωμάτων Ασφαλείας) στον έλεγχο των μαζικών οργανώσεων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας».

Ενδέχεται οι ανάρχες με τις μολότοφ να είναι η πραγμάτωση της «εκ περιτροπής συμμετοχής επίλεκτων μελών των μαζικών εργατικών οργανώσεων και της νεολαίας», όπως αναφέρεται στην πρόταση για τη «ριζική αναμόρφωση των σωμάτων ασφαλείας», την οποία έχει καταθέσει προς συζήτηση η κομμουνιστική τάση του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει συνεδρίου.

Με όλα αυτά, θέλω να καταλήξω στη διαπίστωση ότι ο Πάγκαλος είχε άδικο την περασμένη Κυριακή στην «Καθημερινή», όταν μας κάλεσε να αυτοκτονήσουμε μαζικά εφόσον αναδείξουμε στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ.

Άδικο, διότι θα είναι περιττή η πράξη της αυτοκτονίας.

Η αυτοκτονία θα έχει ήδη συντελεσθεί διά της ψήφου...

Στέφανος Κασιμάτης

Καθημερινή