Where is my mind?

City Wolf

H τεράστια επικοινωνιακή επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ…

Σχολιάζουν μανιωδώς το κάθε “λάθος” του ΣΥΡΙΖΑ.  

Δηλώνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως στηρίζει ακόμα ο κόσμος την κυβέρνηση.  “Παρανοϊκούς” τους ανεβάζουν, “τρελούς” τους κατεβάζουν.  

Κάθονται και αναλύουν τις κωλοτούμπες, πως άλλα έλεγε το πρωί και άλλα το βράδυ.  

 

Σύριζας Ολέ!

Ο πανικός όλων που δεν ψήφισαν και δεν συμφωνούν με την κυβέρνηση είναι εντυπωσιακός επειδή δεν καταλαβαίνουν ένα απλό πράγμα: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη κερδίσει τις επόμενες εκλογές…

Κόκκινες γραμμές και πράσινα άλογα…

Το συνταξιοδοτικό, το εργασιακό , οι ιδιωτικοποιήσεις  και  η μη επιβολή νέων φόρων, αποτελούν τις  βασικές γραμμές άμυνας που θέτει  η Κυβέρνηση στην διαπραγμάτευση με τους δανειστές, κάτι  σαν την γραμμή Μαζινό των Γάλλων ,  που τελικά αποδείχθηκε άχρηστη.  

Είναι αυτό που αποκαλεί «κόκκινες γραμμές», πίσω από τις οποίες δηλώνει ότι δεν προτίθεται να υποχωρήσει. 

Ας δούμε όμως πρώτα τι σημαίνει η διαπραγμάτευση για τους δανειστές και τι για την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ…

«Κόκκινη χούντα»…

Λέτε αυτοί οι… νεοσταλίνες που μας κυβερνούν να έχουν σχέδιο;

Το αποκάλυψε ο Κώστας Χρυσόγονος, επιστήμονας άνθρωπος ο οποίος έχει άποψη για το πώς θα μπορούσε να σωθεί η Ελλάδα.

Εγώ τα'κρυψα κάτω από τον σκύλο.

Είπε λοιπόν θέλοντας να υποστηρίξει ότι δεν μπορεί να υπάρξει ρήξη με τους δανειστές: «Σε ένα θεωρητικό και απευκταίο σενάριο στο οποίο δεν θα υπήρχε συμφωνία τότε μπορεί να προέκυπταν έκτακτες συνθήκες και οι αρχές που θα αναλάμβαναν εκτός κοινοβουλευτικού πλαισίου θα έπρεπε να συγκεντρώσουν ότι χρήματα υπάρχουν σε φυσική μορφή στα χέρια των Ελλήνων – περίπου 55 δισεκατομμύρια όπως είπε - προκειμένου να αποφευχθεί η κατάρρευση της χώρας»…

Ελα μωρέ, θα μάθουν κι αυτοί…

Ολο και πιο συχνά ακούω το «επιχείρημα» από φίλους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.

Οταν τους θέτεις ενώπιον αστοχιών, υπαναχωρήσεων ή και συμπεριφορών μη συμβατών, όχι μόνο με τη σοσιαλιστική ουτοπία, αλλά ακόμη και με τη δημοκρατία και την ευρωπαϊκή προοπτική, υπάρχει η απάντηση... Φλαμπουράρη. «Ε, καλά και τι έγινε; Θα μάθουν και αυτοί».

Στα 40 χρόνια που, δυστυχώς, ζω την ελληνική πολιτική παράνοια, φαίνεται ότι μας κυβερνούν «σκράπες» που δεν «μαθαίνουν», εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.

Η χώρα φαίνεται ότι προσφέρεται ως... φροντιστήριο ηγετών…

Ένας απέραντος οίκος ανοχής…

Ψάξτε να βρείτε κάτι αξιόπιστο στην πολιτική και γενικότερα κάτι όρθιο. Τζάμπα κόπος… Μονάχα τα κλάματα «νηπίων και θηλαζόντων» είναι γνήσια και ανθρώπινα.

Πολιτική αξιοπιστία; Τι είναι αυτό;

Κοινωνική και ηθική συνείδηση; Από ποιο πλανήτη κατέβηκε κάποιος για να μιλάει για κάτι τέτοιο.

Ελληνική παιδεία και γλώσσα; Την έφαγε η… μαρμάγκα και το «δηθεναριό» της αποβλακωμένης από την εξαγορασμένη επιβίωση διανόησης.

Μα, την Παναρίτη;

Υπάρχουν κάποια δημοσιεύματα που αναφέρουν πως με την επιλογή Παναρίτη, για τη θέση της εκπροσώπου της χώρας στο ΔΝΤ, υπάρχει δυσφορία όχι μόνο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ακόμα και στο Μαξίμου.

Όπου Μαξίμου εννοούν τον πρωθυπουργό.

Αν ισχύει αυτό, η ερμηνεία είναι πως είτε δεν ρωτάνε (στην προκειμένη περίπτωση ο Βαρουφάκης) τον πρωθυπουργό για μια τόσο σημαντική πολιτική επιλογή, είτε τον ρωτάνε αλλά η άποψή του δεν λαμβάνεται υπ' όψη.

Και τα δύο, είναι εξίσου ανησυχητικά…

Καρδιά μου παρασύρεσαι...

Τζον Τίκης (αφιερωμένο εξαιρετικά στους τσιπροκαμένους φίλους μας)...

Μακαρθισμός εν Ελλάδι…

Μια φορά είχα βρεθεί σε αίθουσα δικαστηρίου για μια υπόθεση καθύβρισης θρησκεύματος.

Οι μηνύοντες ήταν γνωστοί θαμώνες στα στασίδια των μεταμεσονύκτιων τηλεοπτικών εκπομπών, το δικαστήριο μετά από σύντομη διαδικασία απέρριψε τη μήνυση. Όμως, ένα άλλο γεγονός θυμάμαι από τότε.

Την ώρα της κατάθεσης, ξαφνικά, η πρόεδρος με ρώτησε: Εσείς, κύριε Γ., προσωπικά πιστεύετε;

Είχα μείνει άφωνος, πώς απαντάς σ’ αυτή την ερώτηση; Με ναι και όχι;

Δεν ξέρω τι να σας απαντήσω, είπα, δεδομένου ότι η ίδια η ερώτηση απαγορεύεται. Η πρόεδρος, προς τιμήν της, κατάλαβε και προχώρησε παρά κάτω χωρίς σχόλια...

Οι αντιμνημονιακοί χωροφύλακες…

Είναι γνωστοί, είναι αρκετοί, είναι απόλυτα προβλέψιμοι.

Είναι η χωροφυλακή  του αντιμνημονιακού μετώπου.

Δημοσιογράφοι οι περισσότεροι, έχουν απονείμει στον εαυτό τους τον τίτλο του τιμητή συναδέλφων τους.

Δημοσιογράφων, γελοιογράφων, αναλυτών αλλά και συγγραφέων.

Τελευταία επέκτειναν τη δραστηριότητά τους και στον καλλιτεχνικό χώρο και έβαλαν στο στόχαστρό τους και τον Νίκο Πορτοκάλογλου.

Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι η κριτική τους δεν εντοπίζεται στην αξία, στη συγκρότηση, στην αισθητική ή στη συνέπεια του κειμένου, του σκίτσου ή του τραγουδιού, κάτι που θα ήταν λογικό.

Δεν εντοπίζεται καν στο περιεχόμενό τους (ποιoς θα είχε αντίρρηση;), και ας μην το καταλαβαίνουν οι ίδιοι, που πιστεύουν ότι κάνουν πολιτική.

Διότι την πολιτική θέση την αντιμετωπίζεις με πολιτικά επιχειρήματα, όχι με επιφωνήματα, επίθετα και επιρρήματα.

Πόσω μάλλον όταν το ίχνος που έχει αφήσει η δημοσιογραφική ιστορία σου είναι αχνότερο από εκείνο των κρινομένων- τότε μπαίνει και ένα θέμα ασυμμετρίας που θα έπρεπε να τους κάνει πιο απαιτητικούς στην προσπάθειά τους...

Αναπροσανατολισμός…

Και οι πλέον… ρομαντικοί έχουν αντιληφθεί πλέον ότι η συμφωνία με τους ιμπεριαλιστές δανειστές έχει κατά βάση κλειστεί (άντε να μένουν κάποιες λεπτομέρειες) και η μόνη διαπραγμάτευση που γίνεται πλέον είναι εσωτερική. Είναι το γνωστό πολιτικό «μασάζ», ώστε να καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεπεράσει το σοκ της μεγάλης κωλοτούμπας και να βαδίσει ενωμένος (για όσο καιρό μπορέσει).

Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη δε διστάζουν να κάνουν και την κάλπικη αυτοκριτική τους, μιλώντας για «ψευδαισθήσεις» που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τη λειτουργία της δημοκρατίας στην Ευρώπη.

Είναι ο μόνος τρόπος να μπορέσουν (όσο μπορέσουν) να κρατήσουν μια επαφή με τα λαϊκά στρώματα που τους στήριξαν στις εκλογές, κρατώντας τα εγκλωβισμένα στη λογική πως έξω από την ΕΕ και το ευρώ υπάρχει η απόλυτη καταστροφή...

Η συνωμοσία ψεύδους στην Ελλάδα…

Μία συνωμοσία του ψεύδους κυβερνά την Ελλάδα και από τα πολλά ψέματα που έχει προπαγανδίσει το πιο επικίνδυνα είναι αυτά που έχουν πιστέψει οι συνωμότες: το ταξίδι μακριά από την πραγματικότητα που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του ’81 φαίνεται ότι φτάνει σε ένα νέο σημείο επώδυνης προσαρμογής.

Αν ο κ. Τσίπρας δεν είχε εξαντλήσει την επαγγελματική του εκπαίδευση στις καταλήψεις, θα μπορούσε ευκολότερα να διακρίνει το είδος της πολιτικής επιτυχίας του ειδώλου του Ανδρέα Παπανδρέου.

Γιατί στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχουν δύο ειδών αριστερές κυβερνήσεις: αυτές που αποτυγχάνουν λίαν συντόμως και οι άλλες που αποτυγχάνουν σε βάθος χρόνου…

Η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη, ας επωφεληθούμε...

Ο Νικόλαος Κοπέρνικος (Mikołaj Kopernik 19 Φεβρουαρίου 1473 – 24 Μαΐου 1543 είναι αυτός που άλλαξε τον κόσμο περισσότερο απ’ ό,τι μπορεί να φανταστεί ο μέσος άνθρωπος.

Οι περισσότεροι γνωρίζουν πως είναι αυτός που διατύπωσε τη θεωρία του ηλιοκεντρικού συστήματος πρώτος και έτσι είναι. 

Ο Κοπέρνικος διατύπωσε πρώτος το ηλιοκεντρικό μοντέλο του σύμπαντος, τοποθετώντας τον Ήλιο και όχι τη Γη στο κέντρο του, όπως πίστευαν μέχρι τότε. 

Η άποψη αυτή ήταν πολύ προχωρημένη και επικίνδυνα σκανδαλώδης για την εποχή του, καθώς συνεκτικός ιστός της κοινωνίας δεν ήταν κάποιο κοσμικό σύνταγμα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβιούντων σε μια κοινωνία, αλλά οι αρχές της εκκλησίας η οποία διακήρυττε τη δημιουργία του κόσμου σε 7 ημέρες και τη γη ως κέντρο του σύμπαντος…

Ο κόσμος ψήφισε Τσίπρα για να φέρει αλλαγές; Μπα …

O κόσμος ψήφισε Τσίπρα. Προφανώς, πάντοτε ο κόσμος ψηφίζει ηγέτη. Αλλά όχι απλά το πρόσωπό, ψήφισε και τις πολιτικές του εξαγγελίες, τη στάση του στα μεγάλα πολιτικά επίδικα των τελευταίων χρόνων, την πολιτική του εικόνα.

Ο κόσμος δεν ψήφισε τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια όχι, γιατί τις αγνοούσε.

Έλα όμως που και αυτών οι πολιτικές θέσεις ήταν, μέσες άκρες, ίδιες με τις θέσεις του αρχηγού.

Ο κόσμος ψήφισε τη διάθεση του Τσίπρα να κάνει αλλαγές;

Σωστό, αλλά τι αλλαγές;

Αυτές που θα επανέφεραν τη χώρα στην προ μνημονίου κατάσταση.

Εξάλλου ο πρωθυπουργός δεν το έκρυψε ποτέ. Κατάργηση όλων των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων με ένα άρθρο και ένα νόμο...

Crazy Baldhead...

Bob Marley & The Wailers

Όταν ο αυτισμός εκλαμβάνεται ως πολιτική…

Εδώ και τέσσερις μήνες παρακολουθούμε μία εντελώς παράλογη και αντιφατική «τακτική» από την ελληνική κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με τους Θεσμούς αφενός και την ομαλή εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας αφετέρου.

Επιθυμεί πράγματι η κυβέρνηση να καταλήξει σε μια συμφωνία με την τριμερή των δανειστών; Ή μήπως ασκεί διαχείριση μιας επικείμενης σκοπούμενης ρήξης, με στόχευση ένα επικοινωνιακό μπαράζ δηλώσεων αποκλειστικά προς το εσωτερικό της χώρας, προκειμένου να πείσει τους πολίτες ότι από τη δική της πλευρά προσπάθησε μέχρις εκεί που της επέτρεπε η εντολή τους, αλλά οι «κακοί» εταίροι-δανειστές είναι άτεγκτοι και ανυποχώρητοι σε όλα;

Ώστε να επιρρίψει τελικά σε εκείνους την ευθύνη της ρήξης…

Το 1984 του Όργουελ στην πράξη, εν έτει 2015 ….

Όλα αυτά τα περίεργα που ζούμε εδώ και τέσσερις μήνες, από τότε που ψηφίσαμε την ΕΛΠΙΔΑ, εμένα μου θυμίζουν έντονα τα όσα περιέγραψε στο κλασικό πλέον βιβλίο του «1984», ο George Orwell, το οποίο έγραψε το 1948, με ερέθισμα τον σταλινισμό της ΕΣΣΔ.

Πρόκειται για ένα σκοτεινό δυστοπικό μυθιστόρημα, που περιγράφει ένα στυγνό καθεστώς στην φανταστική χώρα της Ωκεανίας, η οποία ζει σε μια μόνιμη κατάσταση πολέμου, παρακολουθήσεων, καταπίεσης, χειραγώγησης της κοινής γνώμης, και υπό την συγκεντρωτική διακυβέρνηση ενός κόμματος (σοσιαλιστικού), στο οποίο κάνει κουμάντο μια προνομιούχα ελίτ, η οποία καταδιώκει κάθε αντίθετη φωνή, κάθε αντίθετη άποψη, και κάθε έκφανση ατομισμού…

Κερκόπορτα; Αστεία πράγματα…

Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται παλαιότερα τους- ξένους φοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν... συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς.

Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε.

Στην Ελλάδα έγινε, λίγο έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Αλωση της Πόλης- μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου...

Μια φυσιολογική χώρα…

Ο κ. Σκουρλέτης παρεξηγήθηκε με τον κ. Γιουνκέρ, ο οποίος δήλωσε ότι ενώ εμπιστεύεται τον κ. Τσίπρα δεν εμπιστεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι δεν είναι «φυσιολογικό» κόμμα.

Προφανώς, διότι θεωρεί πως πρόκειται για «φυσιολογικό» κόμμα το οποίο κυβερνά μια «φυσιολογική» χώρα.

Στο σημείο αυτό χαράζουν και τα όρια του φυσιολογικού, όχι μόνο για τον κ. Σκουρλέτη, αλλά για τους περισσότερους συμπολίτες μας.

Η δε κακοδαιμονία αυτής της φυσιολογικής χώρας που λέγεται Ελλάς οφείλεται στο γεγονός ότι η μοίρα την έριξε να ζει σε έναν κόσμο που δεν είναι φυσιολογικός...

Το τέλος των ψευδαισθήσεων…

Τα ψέματα τελείωσαν, οι ψευδαισθήσεις σκορπίσανε, οι υπεκφυγές εξαντλήθηκαν. Τώρα είναι η ώρα της αλήθειας και των αποφάσεων για τον κ. πρωθυπουργό. Το δίλλημα απλό και σκληρό.

Επώδυνος συμβιβασμός κ συμφωνία ή πιστωτικό γεγονός, ρήξη κ έξοδος από την Ευρωζώνη!

O κ. Τσίπρας πηγαίνει όλο αυτόν τον καιρό μετά την εκλογική του νίκη, από συνάντηση σε συνάντηση κορυφής και σε κατ΄ιδίαν συνομιλίες με τους Ευρωπαίους ηγέτες, χωρίς σαφή στρατηγική, χωρίς ισχυρή θέληση και απόφαση να επιτύχει μια συμβιβαστική λύση, που είναι φανερό πως είναι αδύνατον να συμμορφώνεται με το πρόγραμμα του Σύριζα, έρμαιο των εσωτερικών συσχετισμών του κόμματος του, με μόνο επιχείρημα το «δώστε κ σώστε»!

Και θέλουν και δε θέλουν…

Άδωνις: «Όταν ο Καραμανλής έφερε την Cosco, είχε ξεσηκωθεί το ΠΑΣΟΚ, όταν βγήκε το ΠΑΣΟΚ συνέχισε την ιδιωτικοποίηση.

Πέρσι εγώ στη βουλή, με τον κ. Δρίτσα, είχαμε μια ώρα σκοτωμό για το ίδιο θέμα. Αν διαφωνεί ακόμη ο κ. Δρίτσας, ας παραιτηθεί».

Έχει άδικο;

Για την Cosco ο σημερινός υπουργός Ναυτιλίας, Θ. Δρίτσας, καιο ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν μάχες.

Και μετά;

Μετά έγιναν κυβέρνηση!

Ο δεύτερος θάνατος των νεκρών της ΕΡΤ…

Η ΠουΤου Βου, Ζωή Κωνσταντοπούλου, είναι πιθανότατα ό,τι χειρότερο έχει προκύψει από αυτή την ανεκδιήγητη κυβέρνηση που μας τυραννά εδώ και τρεισήμισι μήνες.

Υπερφίαλη, αλαζονική, ειρωνεύεται επιδεικτικά τους πολιτικούς της αντιπάλους, έχει μετατρέψει σε τσιφλίκι της το Κανάλι της Βουλής, ενώ δεν διστάζει να κάνει τα γλυκά μάτια στη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή.

In the light...

Irene Skylakaki

Η ουρά κουνάει τον σκύλο!

Η άλλοτε «ουρά» των διαδηλώσεων, διεκδικεί σήμερα ρόλο ρυθμιστή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας!

Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ), το «Κόκκινο Δίκτυο», ο Ρούντι Ρινάλντι, ο Αντώνης Νταβανέλος...

Πρόσωπα, ομάδες και τάσεις στα αριστερά του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ που ήρθαν με ορμή στη πρώτη γραμμή της δημοσιότητας με αφορμή τις διαφωνίες για τις προτεραιότητες και τους χειρισμούς της κυβέρνησης Τσίπρα σε σχέση με τη εν εξελίξει διαπραγμάτευση της χώρας με τους εκπροσώπους της πρώην Τρόικα...

ΣΥΡΙΖΑ: Ένας σπουδαίος σατιρικός θίασος…

Όπως οι περισσότεροι από σας, έχω γελάσει πολλές φορές με πολιτικούς.

Συνήθως με εκείνο το είδος του γέλιου που ταιριάζει στη συνειδητοποίηση πως το αστείο είναι σε βάρος σου, αλλά έχω γελάσει.

Δεν θυμάμαι όμως ποτέ κυβέρνηση στην οποία να είναι μαζεμένο τόσο κωμικό ταλέντο το οποίο να κατευθύνεται με τόση ορμή στην προσπάθεια να αποδειχθεί πως οι μόνες διαφορές που έχουν οι εξουσίες είναι χρωματικής φύσεως: Σε άλλες αρέσει το μπλε, σε άλλες το πράσινο και σε άλλες το κόκκινο, αλλά όλες είναι αλαζονικές, αυταρχικές και έχουν και μια κρυφή αγάπη για το μαύρο...

Πιστοποιητικά Ζωικών φρονημάτων…

Σε αυτή την κυρία, που είναι πρόεδρος της Βουλής, ας ζητηθεί να δείξει το κανάλι «της» ακροάσεις της επιτροπής Μακάρθι, των δικών της Μόσχας, τις αφηγήσεις των Ελλήνων δηλωσιών.

Τη Δευτέρα στην ακρόαση της κοινοβουλευτικής επιτροπής για το Δ.Σ της ΕΡΤ, για εννιάμιση ώρες, η πρόεδρος τυραννούσε είτε με ερωτήσεις είτε με τη διαδικασία και από δίπλα βουλευτές, μέλη Δ.Σ ανέχονταν, απαντούσαν, υπέμεναν.

Όσο αποκρουστική η συμπεριφορά της μεν, τόσο «μικρή» η απόκριση των δε.

Φαίνεται μακρινή η αμερικάνικη υστερία της εποχής του '50.

Όμως θυμίζω ότι ο πρόεδρος της υποεπιτροπής ερευνών της Γερουσίας Τ. Μακάρθι ξεκίνησε μέσα στο 1953, μια σειρά ακροάσεων, που μεταδίδονταν τηλεοπτικά, στα πλαίσια του περίφημου «προγράμματος νομιμοφροσύνης».

Σε έναν χρόνο, αφού τα έβαλε και με τον στρατό, αφού πρώτα έστειλε τον Οπενχάιμερ σπίτι του και στη φυλακή χιλιάδες αθώους στο πλαίσιο αυτού που ονομάσθηκε «ερυθρός τρόμος», κατέρρευσε.

Από τη σκληρότητα και τη σαδιστική αδικία που γεννούσαν οι πολύωρες ανακριτικές ακροάσεις του.

Ανατρίχιασε η Αμερική!

Άκου Λαφαζάνη…

Άκου Λαφαζάνη:

Ο κρατισμός κι η εμμονή σε κράτος –επιχειρηματία και την προστασία του δημοσίου τομέα και των υπαλλήλων του, δεν αποτελεί μοναδικό δικό σου προνόμιο.

Το έκαναν οι κατά δήλωσή τους σοσιαλιστές, το έκαναν μέχρι κι οι αυτοαποκαλούμενοι φιλελεύθεροι

Και δη επί δεκαετίες.

Η προστασία της κρατικής ασυδοσίας, της γραφειοκρατίας, της αναξιοκρατίας, δεν

αποτελεί δικό σου προνόμιο.

Το έκαναν οι πάντες και πριν από εσένα.

Το έκαναν διαλύοντας τον ιδιωτικό τομέα αφού για όλους σας αυτός αποτελεί μίασμα, όπως η επιχειρηματικότητα και το κέρδος...

Ο ΣΥΡΙΖΑ στο Μπρεστ Λιτόφσκ…

Σε μια αποστροφή του λόγου του ο Νίκος Φίλης, υπερασπιζόμενος τους συμβιβασμούς της Κυβέρνησης και αναφερόμενος στην «παράδοση της Αριστεράς στους συμβιβασμούς» , έφερε για παράδειγμα την συμφωνία Μπρεστ Λιτόφσκ, που είχε υπογράψει η Σοβιετική Ένωση με την πανίσχυρη Γερμανία το 1918.

Δεν είναι κακό να θυμάται κάπου κάπου ο σύντροφος Φίλης τον Λένιν.

Απλά, το ζήτημα είναι πως ο Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ «εσκεμμένα» κάνει ιστορικά άλματα…

Ζωή Κασιδιάρη…

Προφητικό άρθρο από τον Απρίλιο  του μακρινού 2013…

Στην ελληνική πολιτική ζωή κυκλοφορεί εσχάτως ένα αποτρόπαιο τέρας.

Ούτε άνδρας ούτε γυναίκα.

Ούτε δεξιό ούτε αριστερό.

Ούτε καινούργιο ούτε παλιό.
Κάτι παράξενο, απροσδιόριστο, ετερόκλητο και ταυτοχρόνως υποδόρια επικίνδυνο.

Είναι επικίνδυνο επειδή, σε αντίθεση με τα ερμαφρόδιτα πολιτικά χαρακτηριστικά του, διαθέτει μια συγκροτημένη μέθοδο και μια διαμορφωμένη αντίληψη που το καθιστούν ελκυστικό.
Ορισμένοι ίσως ισχυριστούν ότι τόσο η μέθοδος όσο και η αντίληψη κινούνται στα όρια της ψύχωσης και εμπίπτουν ενδεχομένως στην αρμοδιότητα της ψυχιατρικής επιστήμης.

Αυτό όμως δεν τις καθιστά λιγότερο επικίνδυνες…

Hideaway...

Cockney Rebel

Το πνεύμα της Ελλάδας…

Για ακόμη μία φορά στη ζωή μου είδα τον Μανώλη Γλέζο.

Μιλούσε στο Ευρωκοινοβούλιο για ψάρια.

Δεν τον είδα στον ύπνο μου. Τον είδα στην τηλεόραση.

Eλεγε πως έχει ζήσει μια ζωή με τα ψάρια και ξέρει πως το λαβράκι είναι κανίβαλος.

Αποκομμένη από τα συμφραζόμενα η δήλωσή του θυμίζει κάπως Νταλί που έλεγε πως δεν του αρέσουν τα μπαρμπούνια γιατί δεν τρώει κανένα ζώο που αφήνει μούσι…

Οι 7 του Τσίπρα…

Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε να σώσει την Ελλάδα από την «ανθρωπιστική καταστροφή των Μνημονίων».

Επειδή δεν μπορούσε να το κάνει μόνος του ως Πρόεδρος ενός κόμματος που τιμήθηκε με το (ανεπαρκές) 36,5% των ψήφων, διάλεξε ένα μικρό κόμμα, πρόθυμο να «συγκυβερνήσει» αν και με ακραία αντίθετη κοσμοθεωρία.

Επίσης, διάλεξε συνεργάτες που, κατά το Σύνταγμα, τοποθέτησε σε καίριες θεσμικές και κυβερνητικές θέσεις.

Έχουν περάσει 100 μέρες και η χώρα βρίσκεται «στα βράχια».

Το κυβερνητικό «έργο» είναι ανύπαρκτο, η Οικονομία πεθαμένη, ο Τουρισμός σε ραγδαία υποχώρηση, οι συνταξιούχοι σε αναμονή συντάξεων που δεν θα πληρωθούν.

Η έξοδος από το Ευρώ και η πτώχευση συζητούνται ανοικτά και η «ρήξη» έχει μεγάλη υποστήριξη  στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.

Καθώς όλα είναι δικές του επιλογές, ο κ. Τσίπρας έχει την ευθύνη για το όποιο αποτέλεσμα…

Αφήστε τις … λαφαζανιές και δουλέψτε….

Το 36% του ελληνικού λαού που ψήφισε Σύριζα το έκανε κυρίως για να γλιτώσει φόρους, να πάρει αυξήσεις, και να ξαναζήσει το όνειρο της προ κρίσης επίπλαστης ευδαιμονίας μας.

Δεν το έκανε επειδή άξαφνα οι Έλληνες έγιναν κομμουνιστές, και μάλιστα σε μια χρονική ιστορική φάση όπου ο κομμουνισμός (ως θεωρία και πρακτική) έχει απαξιωθεί παντού και παντελώς.

Παράλληλα, οι του Σύριζα υποσχέθηκαν ότι μπορούσαν στον κάθε πικραμένο, με σκοπό να ξεγελάσουν τον λαό και να πάρουν ψήφους από παντού.

Μέχρι και την Ραχήλ δέχθηκαν στο κόμμα τους… τι να λέμε;

Η Ζωή και οι εχθροί του λαού…

 «Χα χα χα, την είδες πάλι τη Ζωή;» 

Κάπως έτσι σχολιάζει ο περισσότερος κόσμος τα κατορθώματα και τις περιπέτειες της ΠουΤουΒου (όσοι βέβαια βρίσκονται απέναντι, γιατί οι φαν της βρίσκονται σε μια μόνιμη κατάσταση έκστασης και ηδονής).

Σχόλια ακούστηκαν μυριάδες και μετά τους τσαμπουκάδες της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αρχικά με έναν άμοιρο αστυνομικό που εμπόδιζε κάποιους διαδηλωτές να περάσουν μπροστά από τη Βουλή και εν συνεχεία με τους άτυχους δημοσιογράφους που τόλμησαν να τη ρωτήσουν για το παραπάνω συμβάν...

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κυβερνήσει…

Έκπληκτη η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί επί τέσσερις μήνες τον πλέον απίθανο θίασο να ισχυρίζεται ότι κυβερνά τη χώρα. Ενώ βεβαίως, το μόνο που δεν μπορεί να κάνει είναι ακριβώς αυτό, να κυβερνήσει.

Διότι η διακυβέρνηση θα υπέθετε είτε την ύπαρξη ενός οράματος επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας μας, τέτοιο που διαθέτουμε εμείς και όχι αυτοί, είτε την αποδοχή διαχειριστικής λογικής στα πλαίσια της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.

Και η κυβέρνηση αυτή ούτε όραμα διαθέτει, πέρα από τα «λεφτά υπάρχουν» και την αντιπαλότητα στο μέιλ Χαρδούβελη, ούτε βεβαίως μπορεί να διαχειριστεί μία οικονομία και μια κοινωνία στο ακρότατο σημείο της κρίσης.

Γι’ αυτό μέσα σε τέσσερις μήνες, η χώρα επανήλθε στην ύφεση, τα κόκκινα δάνεια εκτινάσσονται, οι πληρωμές του κράτους στα νοσοκομεία έχουν πέσει στο 1/10 από τις περσινές, η λιανική αγορά πλησιάζει να χάσει 20% τον ήδη συρρικνωμένων πωλήσεων, οι τράπεζες έχουν χάσει 35 δισ. ευρώ καταθέσεις και πάνω από 10-15% σε χρηματιστηριακή αξία, και τα μόνα γεγονότα τα οποία συμβαίνουν, είναι τα επαναλαμβανόμενα σόου διαφόρων διαταραγμένων που μονοπωλούν το ενδιαφέρον των καναλιών και του πόπολου.

Η μεγάλη πτώση…

Είναι γνωστό το ανέκδοτο κάποιου που έπεσε από έναν ουρανοξύστη και, πριν σκάσει στο έδαφος, σε κάθε όροφο έλεγε: «Δόξα τω Θεώ. Μέχρι στιγμής αποφύγαμε τα χειρότερα».

Κάπως έτσι, σε ελεύθερη πτώση, είναι τους τελευταίους μήνες η χώρα.

Ενώ τα πρώτα σημάδια της χρεοκοπίας είναι ορατά, το επικοινωνιακό σύστημα της κυβέρνησης μονολογεί: «Δόξα τω Θεώ. Μέχρι στιγμής δεν χρεοκοπήσαμε»…

Γιατί είναι τέλειο να δηλώνεις αριστερός στην Ελλάδα…

Γιατί μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου ηθικά ανώτερο απ’ όλους τους άλλους χωρίς να χρειαστεί ποτέ να αποδείξεις έμπρακτα σε τι συνίσταται η ανωτερότητά σου. Αρκεί που τη διατυπώνεις σαν αξίωμα.

Γιατί έχεις το ελεύθερο να θεωρείς ότι η πραγματική πολιτική εξαντλείται σε φιλοσοφικά αποφθέγματα και στην απαρίθμηση ουτοπικών ευσεβών πόθων με τους οποίους συμφωνούν πάνω κάτω όλοι (κυρίως δε, ο Πίτερ Παν)…

Given to Fly....

Pearl Jam

Στη κόλαση της… Βουλής!

Ή αλλιώς: Εδώ ο κόσμος καίγεται και το μ…ί  χτενίζεται….

Ή αλλιώς: Στα σαγόνια της Ζωζώς…

Την ώρα που η οικονομία μας στενάζει κυριολεκτικά, και η χώρα βρίσκεται μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης, την ώρα που κλείνουν σωρηδόν επιχειρήσεις, ενώ οι (συριζαίοι ως επί το πλείστον)  δημόσιοι υπάλληλοι δεν ξέρουν αν και σε τι είδος θα πληρωθούν το επόμενο 15θήμερο…

Εσείς βρε προδότες τι κάνατε όταν έκλεισαν την ΕΡΤ;

Την ώρα που τα πάντα όλα βουλιάζουν, και οι ξένοι σχεδιάζουν γελώντας την αποπομπή και τον παραδειγματισμό μας από την ευρωπαϊκή οικογένεια, την ώρα δηλαδή που μεθοδεύεται η σύγκλισή μας με το Σουδάν και τη Ζιμπάμπουε, θα έλεγε κανείς ότι οι κυβερνώντες μας θα είχαν ανασκουμπωθεί και θα δούλευαν νυχθημερόν, μπας και περισώσουν ότι μπορούν…

Εσύ είσαι που το λές;