Η μπλόφα του Ομπάμα.

«Η μπλόφα του Ομπάμα» τιτλοφορείται η ανάλυση του Τζωρτζ Φρίντμαν, ιδρυτή της ιδιωτικής εταιρείας πληροφοριών και γεωπολιτικών και στρατηγικών αναλύσεων Stratfor, σχετικά με την κρίση στη Συρία και τη στρατηγική της αμερικανικής κυβέρνησης γύρω από αυτήν.

Η κυρίαρχη θέση γύρω από την επίθεση με χημικά όπλα στη Συρία την προηγούμενη εβδομάδα είναι ότι προήλθε από δυνάμεις του καθεστώτος Άσαντ, αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που κάνουν λόγο για ενέργεια των αντικαθεστωτικών, ή και πλαστές φωτογραφίες.

Κατά τον Φρίντμαν, αν και οι ΗΠΑ μέχρι τώρα έχουν αποφύγει να εμπλακούν στον εμφύλιο στη Συρία, αυτό δεν σημαίνει πως η Ουάσινγκτον τρέφει συμπάθεια προς τον Άσαντ και το καθεστώς του, σε μεγάλο βαθμό λόγω των στενών δεσμών της Δαμασκού με το Ιράν και τη Ρωσία.

Ωστόσο, όπως επισημαίνεται, οι ΗΠΑ «έχουν μάθει να προβληματίζονται όχι μόνο σχετικά με μη φιλικά καθεστώτα, αλλά και με αυτά που μπορεί να ακολουθήσουν μετά από τέτοια καθεστώτα».

Ζανγκ Ζουάνγκ…

Ο όρος ζανγκ ζουάνγκ περιγράφει το σημείο μιας παρτίδας στο σκάκι, όπου ένας από τους δύο παίκτες καταλαβαίνει ότι θα βρεθεί σε θέση ματ.

Τότε πρέπει αστραπιαία να αποφασίσει αν θα παραιτηθεί ή θα παίξει μέχρις εσχάτων. Ακριβώς σε αυτή τη θέση βρίσκεται ο Αντώνης Σαμαράς.

Ο οποίος αργά ή γρήγορα θα υποστεί ματ.

Όχι τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ, που δείχνει όλο και πιο πολύ το πόσο ανέτοιμος είναι να κυβερνήσει, αλλά από το κύμα οργής – απόλυτα δικαιολογημένο -μιας μεγάλης μερίδας πολιτών, κυρίως του ιδιωτικού τομέα που έμειναν άνεργοι ή μειώθηκε στο μισό ο μισθός τους, αλλά και ορισμένων δημοσίων υπαλλήλων που «πλήρωσαν άδικα τη νύφη».

Τα οικονομικά μέτρα των τελευταίων ετών στραγγάλισαν χιλιάδες οικογένειες. Δυστυχώς, λόγω του πλιάτσικου στα κρατικά ταμεία από διάφορους αετονύχηδες (πχ Τσοχατζόπουλος αλλά και άλλους ασύλληπτους πολιτικούς, ή απατεώνες ολκής στα ασφαλιστικά Ταμεία, καθώς και της φοροκλοπής – μαμούθ) πλήρωσαν σχεδόν όλοι.

Το τέλος των ασφαλιστικών ταμείων;

Θυμάστε όλα εκείνα τα «μπουμπούκια» του ελληνικού συντεχνιακού συνδικαλισμού όταν, πριν δώδεκα χρόνια, διέλυαν με τις διαδηλώσεις τους το οικονομικό κέντρο των Αθηνών για να μην περάσει η ασφαλιστική μεταρρύθμιση του τότε υπουργού Εργασίας καθηγητή Τάσου Γιαννίτση;

Θυμάστε τις ασυναρτησίες, τις απειλές, τα ξόρκια και τις διαστρεβλώσεις τους, για να δικαιολογήσουν τις ενέργειές τους;

Τελικά, κατάφεραν να παραιτήσουν τον σοβαρό και υπεύθυνο υπουργό, καταφέροντας θανάσιμο πλήγμα στο απερίγραπτο και κοινωνικά απαράδεκτο ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα.

Ένας δήμαρχος με σταθερές απόψεις.

Σε πολύ υψηλούς τόνους κινήθηκε την Τρίτη η αντιπαράθεση ανάμεσα στον υπουργό Μακεδονίας- Θράκης, Θεόδωρο Καράογλου και το δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, σε αφορμή τις δηλώσεις του τελευταίου για την παρουσία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.

Ο δήμαρχος είχε δηλώσει ότι δεν θέλει να δει τον Αντώνη Σαμαρά «να έρχεται σαν κλέφτης» στη Θεσσαλονίκη, τις μέρες της ΔΕΘ, επειδή φοβάται τις αντιδράσεις.

Ο σνομπισμός...

Για την ιστορία, αυτός ο αγγλικός όρος εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα στο πανεπιστημιακό λεξιλόγιο.

Υπ’ αυτή την έννοια μπορεί σε κάποιους ημεδαπούς κύκλους να θεωρείται έως και... προοδευτικός όρος!

Αλλά από ποιους φοιτητές;

Από τα βλαστάρια της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ, που χρησιμοποιώντας το λατινικό sine nobilitate (χωρίς ευγένεια) έκαναν την περίφημη σύντμηση “s.nob.” για όσους φοιτητές δεν ήταν αριστοκράτες.

Στη συνέχεια ο όρος μετεξελίχθηκε σ αυτό που όλοι αντιλαμβανόμαστε ως snob άνθρωπο, αυτόν δηλαδή που κρίνει τον άλλον με βάση την κοινωνική του θέση και ευρύτερα αυτόν που αισθάνεται υπεροχή, ανωτερότητα απέναντι σε όσους θεωρεί κατώτερους ως προς τη μόρφωση, την ευφυΐα, τον πλούτο, την ομορφιά, την αισθητική, τη φυλή κλπ.

Οι ευθύνες των συνδικαλιστών του δημοσίου.

Έτοιμοι για κινητοποιήσεις δηλώνουν οι συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ με αφορμή τα σχέδια της κυβέρνησης περί «κινητικότητας», αλλά αυτό δεν αποτελεί είδηση.

Χρόνια τώρα ζούμε ως πολίτες με τις κινητοποιήσεις των υπαλλήλων του Δημοσίου, διαφόρων κατηγοριών και ποικίλων τομέων, οπότε έχουμε συνηθίσει και δεν αλλάζει ουσιαστικά τίποτα στη ζωή μας.

Ούτε στη δική τους ζωή αλλάζει κάτι όταν κατέρχονται σε στάσεις εργασίας και απεργίες με την παραμικρή αφορμή και συνήθως ανέξοδα για τους ίδιους.

Στάσεις εργασίας και απεργίες που μονίμως έχουν μεγάλη συμμετοχή στην απουσία από την εργασία, μικρή συμμετοχή σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις και πολύ συχνά συνδυάζονται με Σαββατοκύριακα και αργίες για να βολεύουν...

Μια πατριωτική άποψη για το χρέος…

Όλοι συμφωνούμε ότι το χρέος θα πρέπει να μειωθεί η ακόμη και να εξαφανιστεί, αν αυτό το τελευταίο είναι εφικτό.

Εκεί που διαφωνούμε είναι στο πως θα συμβεί μία τόσο καλή εξέλιξη.

Διότι υπάρχουν και εκείνοι που έχουν μία άκρως επαναστατική πρόταση: Να διαγράψουμε το χρέος και να τελειώσουμε.

Δεν μας αρέσει, βρε αδελφέ, να χρωστάμε.

Γι΄ αυτό παίρνουμε τον μαρκαδόρο, τραβάμε μία γραμμή και καθαρίσαμε.

Πατριώτες μου! 

Ας το τολμήσουμε, μας λένε και καμαρώνουν για την εξυπνάδα που μόλις ξεστόμισαν. Βέβαια, τα λόγια δεν κοστίζουν.