She's a Rainbow...

The Rolling Stones!

Η ηττοπάθεια των νεοδημοκρατών, και η πραγματικότητα.

Τα έχω γράψει και άλλες φορές, απλά τα επαναλαμβάνω για να εμπεδωθούν.

Εδώ και δυο χρόνια ο Σαμαράς δίνει τεράστια προσωπική και πολιτική μάχη παλεύοντας με τα θηρία μέσα και έξω από το κόμμα του.

Η μάχη που δίνει έχει να κάνει με το αν τελικά θα παραμείνουμε στην Ευρώπη και στο ευρώ, όπως θέλουμε οι περισσότεροι, ή θα μπούμε σε οικονομικές και άλλου είδους (βλ. εθνικές) περιπέτειες, που μπροστά τους η σημερινή ύφεση και ανέχεια θα φαντάζουν ως ο… χαμένος παράδεισος.

Τα (εγκληματικά) λάθη Τσίπρα (και) στη Μόσχα…

Η επίσκεψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα στη Ρωσία ακολούθησε την προδιαγεγραμμένη πορεία αποτυχίας όλων των διπλωματικών εξορμήσεών του: λάθος επιλογή χρόνου, αδυναμία εξασφάλισης συναντήσεων υψηλού επιπέδου, έλλειψη ουσιαστικής συνεννόησης με τους ξένους συνομιλητές και, τελικά, αποτυχία προώθησης των εθνικών συμφερόντων.

Την τελευταία διετία ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε αρχικά το Παρίσι, αλλά εξανέμισε την παραμικρή πιθανότητα χρήσιμων επαφών, όταν αποκάλεσε δημόσια «Ολαντρέου» τον Γάλλο πρόεδρο λίγες ημέρες μετά την εκλογή του.

Αξίζουν τη ψήφο μας.

Αν και δεν με πολυενδιαφέρουν (κακώς) τα αυτοδιοικητικά, ειδικά στις μεγάλες πόλεις όπου οι γνωστοί επαγγελματίες πολιτικάντηδες είναι και πάλι αυτοί που διεκδικούν τους θώκους του δημάρχου και του περιφερειάρχη, εν τούτοις έχω ξεχωρίσει κάποιους υποψήφιους συμβούλους που ειλικρινά θα ήθελα να εκλεγούν.

Κοινό τους γνώρισμα το ότι δεν είναι επαγγελματίες πολιτικάντηδες ή κομματόσκυλα.

Βέβαια, εδώ που φτάσαμε, και με τρεις εκλογικές μάχες ταυτόχρονα, όλοι γνωρίζουμε προσωπικά ή έχουμε συγγένεια με τρεις τέσσερις τουλάχιστον υποψηφίους.

Αν πετάξεις πέτρα στο δρόμο, ή σκύλο αδέσποτο θα χτυπήσεις ή υποψήφιο…

Ή για να το πω αλλιώς: Αν οι υποψήφιοι έφτιαχναν δικό τους κόμμα, θα σάρωναν!

Παρόλα αυτά, εγώ θα κάνω τις προτάσεις μου, και ότι γίνει…

Φορούσε βρακί η Παπαρίζου;

(Ανοιχτή επιστολή στoυς φτύνοντες τη Γιουροβίζιο και τις εκλογές)

Παίδες μου αγαπημένοι, γιατί βρίζετε τον νούμερο ένα ευρωπαϊκό θεσμό;

Πρώτα απ' όλα είμεθα σε προεκλογική περίοδο για την ευρωβουλή και πρέπει να τιμούμε κάθε ευρωπαϊκό θεσμό -πόσο μάλλον τον μοναδικό θεσμό που γίνεται δεσμός μεταξύ των γελοίων πολιτών, δηλαδή όλων ημών.

Δεύτερο απ' όλα είστε γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί.

Διότι σας ξέρω ρεμάλια, βρίζετε, βρίζετε δημόσια αλλά ιδιωτικά μαζεύετε το παρεάκι στο λιβιγκρού, αράζετε με πίτσες, μπύρες, τσιγάρα και χαχανίζετε ασύστολα το βράδυ του τελικού.

ΣΥΡΙΖΑ, το νέο ΠΑΣΟΚ της διαπλοκής…

 Ανέκαθεν η Αριστερά και τα κόμματα που την εκπροσωπούσαν από τη Μεταπολίτευση και ύστερα είχαν ένα ηθικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα μεγάλα κόμματα.

Είχαν το πλεονέκτημα ότι δεν ήταν διαπλεκόμενα κόμματα, δεν είχαν τουλάχιστον φανερά «κομπρεμί» με επιχειρηματίες.

Άλλωστε, επειδή δεν ήταν κόμματα εξουσίας ούτε το ΚΚΕ, ούτε το ΚΚΕ Εσωτερικού ούτε αργότερα ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν τους έδιναν και μεγάλη σημασία οι νταβατζήδες και οι εθνικοί προμηθευτές.

Αν και ακούγονταν κατά καιρούς σχέσεις «κόκκινων» επιχειρηματιών με τις ηγεσίες των κομμάτων αλλά και πολιτική διαπλοκή, ειδικά εκείνα τα ταραγμένα χρόνια της κυριαρχίας Μητσοτάκη, από το «βρόμικο ’89» και μετά δηλαδή.

Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να χάσει η Αριστερά το ηθικό αυτό πλεονέκτημα.

Επειδή δημιουργήθηκε ήδη το κόμμα της διαπλοκής και αυτός δεν είναι άλλο από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μίλα μου για Θεσσαλονίκη…

Καινοτομία», «εξωστρέφεια», «start-up», «win - win», «πράσινη ανάπτυξη», «νεανική επιχειρηματικότητα», «branding», «toolkits», «κοινωνία των πολιτών»! Μερικές από τις λέξεις της νέας γλώσσας, που πέρα από τη χρήση της για ταχύτατη απορροφητικότητα νέων κονδυλίων του ΕΣΠΑ -προσωρινό φιλί ζωής στην οικονομία μιας πόλης η οποία εκτός από καφέ, μπαρ και ταβερνεία δεν παράγει τίποτα χειροπιαστό-, είναι η γλώσσα που αντικαθιστά την πραγματικότητα.

Social media, apps, viral, τιτιβίσματα, άλλοτε μιλούσαμε για τις αποκλεισμένες σιωπηλές μάζες από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, μόνο που αυτή η σιωπή έδωσε τη θέση της σε ένα ψηφιακό εκκωφαντικό βουητό από Εύοσμο έως Πανόραμα.

Ο Θεσσαλονικιός λένε, δρα και συναποφασίζει διά μέσου της νέας κοινωνικότητας.

Έργο Μπουτάρη.

Χρωστάς μια συγνώμη και ένα ευχαριστώ, Αλέξη...

«Στο βιβλίο του ΄Stress Test΄, που μόλις κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Τίμοθι Γκάιτνερ αναφέρει πως η συζήτηση είχε γίνει στα τέλη Ιουλίου του 2012, σε γεύμα που είχαν οι δύο υπουργοί στο νησί Σιλτ στη Βόρεια Θάλασσα.

Τότε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε του είπε πως ΄υπήρχαν πολλοί στην Ευρώπη που ακόμη πίστευαν ότι το να διώξουν τους Έλληνες από την Ευρωζώνη ήταν μια πιθανή, ακόμη και επιθυμητή, στρατηγική΄.