«Πρώτη Φορά Δεξιά»…

Επειτα από τέσσερα και πλέον χρόνια, ο Αλέξης Τσίπρας χάνει και την κυβέρνηση, χάνει και την εξουσία.

Μέσα σε όλα τα άλλα, έχει κατορθώσει κάτι πρωτοφανές. Απάλλαξε πολλούς αριστερούς «ράτσας» από σύνδρομα και συμπλέγματα δεκαετιών και τους έστειλε στην πολιτική αγκαλιά του Μητσοτάκη. Μπορεί αυτή και να είναι η προσφορά του στην Ιστορία…

Πέρασαν τέσσερα και πλέον χρόνια από τότε που ο Αλέξης Τσίπρας, η παρέα του και οι οπαδοί τους πανηγύριζαν για την «πρώτη φορά Αριστερά».

Το να θυμηθεί κανείς όλα τους κατορθώματα όλα αυτά τα χρόνια είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Το να τα ξεχάσει είναι αδύνατο και θα είναι και λάθος…

Μουδιασμένη νίκη…

Σχεδόν πέντε χρόνια τώρα ο Σύριζα (παρέα με τους ΑνΕλ) κατέστρεφαν συστηματικά τη χώρα.

Όλο αυτό το διάστημα ζήσαμε ένα τσίρκο του παραλόγου, ένα πραγματικό freak show, με διάφορα φρούτα που κανονικά ούτε για γιδοβοσκούς δεν θα τους προσλάμβανε κανείς να νομοθετούν.

Και άντε ο πολύς κόσμος μάσησε από τις υποσχέσεις του Αλέξη για σκίσιμο μνημονίων, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, κλπ.

Και άντε μετά το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο ο Αλέξης ας πούμε ότι έβαλε μυαλό και έγινε πιο μνημονιακός κι από τον Άδωνι, και πιο μερκελικός κι από τον Σόιμπλε…

Ναι, αλλά σήμερα;

Πως εξηγείται αυτό το 31 και κάτι τοις εκατό που άρπαξε ο Αλέξης και το τσούρμο των απατεώνων του;

Η ιστορική μάχη του αεροδρομίου John F. Kennedy…

Πριν από λίγες μέρες η μεγαλύτερη χώρα του πλανήτη, η Αμερική, γιόρτασε όπως κάθε 4^η Ιουλίου, την επέτειο της ανεξαρτησίας της.

Και επειδή εμείς εδώ ήμασταν φουλ απασχολημένοι με τα των εκλογών, αλλά και με τα μπάνια μας, δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία σε κάτι που άλλες φορές θα γίνονταν viral στα σόσιαλ μύδια.

Αναφέρομαι στον Βελόπουλο των ΗΠΑ, εκείνον τον κοκορόμυαλο με το μαλλί αλά Παπαχριστόπουλου, τον πρόεδρο ντε… τον Ντόναλντ.

Που μάλλον συναγωνίζεται σε αμορφωσιά τον δικό μας Αλέξη, και σε ιστορικές γνώσεις τον ιστορικό(!) Βελόπουλο που λέγαμε, ο οποίος εκτός του ότι αγνοεί ότι η ιστορία ως επιστήμη δεν παραδέχεται την ύπαρξη του Ιησού, και γι’ αυτό εμπορεύεται χειρόγραφες επιστολές του (στα γαλλικά παρακαλώ), αλλά είχε πει πρόσφατα και το αμίμητο πως η Γερμανία δεν διέθετε πολεμικό ναυτικό στους δυο παγκοσμίους πολέμους.

Μιλάμε για επιστήμονα, όχι αστεία… για φτυχιούχο…

Σήμερα σύντροφε, δεν θα έρθει η Μερσεντές…

Ναι σύντροφε υπουργέ, δυστυχώς σήμερα το πρωί, το αμάξι με τον οδηγό δεν θα σε περιμένει έξω απ’ το σπίτι σου για να σε πάει στο υπουργείο. Πήγε, λέει, να πάρει άλλον.

Ο αφέντης-λαός (τι ωραία αριστερή φράση, ε;) σε ξωπέταξε από την θέση για την οποίαν τόσο καμάρωνες (κι ας έκανες τάχατες τον υπεράνω καρέκλας) αποφαινόμενος τελεσιδίκως πως είσαι άχρηστος.

Και για σένα σύντροφε γενικέ γραμματέα του υπουργείου, η ιδιαιτέρα σου δεν έχει σημειώσει κανένα ραντεβού σήμερα στο γραφείο σου. Ποιο γραφείο σου δηλαδή, που το έπιπλο άδειασε απ’ τα χαρτιά σου, καθαρίστηκε, γυαλίστηκε και περιμένει έναν καινούριο που εκλέχτηκε χθες.

Ομολογώ πως την λυπήθηκα λιγάκι την ιδιαιτέρα σου, μαζεύει και τα δικά της πραγματάκια η συφοριασμένη, ψιλοδακρυσμένη είναι και τρέχει η μάσκαρα από τα ναζιάρικα ματάκια της…