Και για το αποψινό μενού... πιπεριές

Κόκκινες και καυτές. Από τον (χαμένο τον τελευταίο καιρό) TopGunZ. Ότι πρέπει για ενδοσκόπηση...

Αυτοί είμαστε…

«Ο καθένας από αυτούς (τους υπουργούς), φτάνοντας στην εξουσία, φροντίζει να περιβάλλεται από δικούς του ανθρώπους. Το κάνει από πρόνοια και από καθήκον. Από πρόνοια για να μην προδοθεί από τους υφισταμένους του. Από καθήκον για να ανταμείψει την αφοσίωση εκείνων που τον εξυπηρέτησαν.

Ένας υπουργός που δεν θα ξεκαθάριζε το υπουργείο του και δεν θα αντικαθιστούσε όλους τους ικανούς ανθρώπους με ανθρώπους αφοσιωμένους, θα περνούσε για ανόητος και για αχάριστος.

Θα έχανε τη φιλία των πελατών του και θα γινόταν ο περίγελως των αντιπάλων του. Συνέπεια αυτού είναι ότι όλο το προσωπικό της διοίκησης ανανεώνεται σε κάθε νέο υπουργείο, ότι δεν διαμορφώνεται ποτέ ικανή υπαλληλία…».

 

Κουίζ: Ποιος τα λέει αυτά; Μια έκθεση της τρόικας, του ΟΟΣΑ ή της Task Force του κ. Ράιχενμπαχ;

Όποια από τις τρεις απαντήσεις και αν δώσετε, χάσατε. 

Άξιοι!

Ένα μεσημέρι του καλοκαιριού του 2004, έφευγα από το Γενικό Νοσοκομείο Γεώργιος Γεννηματάς για να επιστρέψω στο σπίτι μου.

Την ημέρα εκείνη τα μέσα μαζικής μεταφοράς είχαν απεργία, οπότε πέρασα απέναντι και περίμενα για ταξί. Για καλή μου τύχη, ένα ταξί με έναν επιβάτη σταμάτησε και κάθισα στο πίσω κάθισμα. 

 

Πριν το ταξί ξεκινήσει, δυο ακόμα άνθρωποι –ένας αξιωματικός και μια υπαξιωματικός του Στρατού που περίμεναν έξω από το Πεντάγωνο- παρακάλεσαν να μπουν στο ταξί.

Φυσικά, κανείς μας δεν είχε αντίρρηση, αφού είναι γνωστό πως, τις ημέρες που απεργούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τον ρόλο αυτό τον παίζουν τα ταξί. Έκατσα πίσω από τον οδηγό και επιβιβάστηκαν και αυτοί.

Ο οδηγός του ταξί είχε μια διαβολεμένη διάθεση για κουβέντα, η οποία φούντωσε από την παρουσία των δυο στρατιωτικών.

Μήπως τελείωσε η κρίση της ευρωζώνης;

Οι οικονομικές κρίσεις τείνουν να εμφανίζονται ξαφνικά, και να τελειώνουν απότομα.

Πριν από τρία χρόνια ξεκίνησε η ευρωκρίση, όταν η Ελλάδα άρχισε να προκαλεί ανησυχίες στους πολιτικούς, και στους διαχειριστές του χρήματος.

Από τα τέλη όμως του 2012, έχουμε ένα είδος ανακωχής.

Μήπως λοιπόν τελείωσε η κρίση;

Ένα μικρό βήμα για το πορνό...

Στείλαμε ποντίκια, σκυλιά, και μαϊμούδες στο διάστημα.

Το μόνο που δεν στείλαμε ακόμη είναι … πορνοστάρ.

Και αυτό όμως έχει προγραμματιστεί, οπότε μην ανησυχείτε!

Ο Στάλιν ζει…

Από σήμερα, η ρωσική ιστορική πόλη Volgograd θα ξαναλέγεται  Stalingrad… προσωρινά!

 

Το δημοτικό συμβούλιο της πόλης αποφάσισε ομόφωνα να αλλάξει το όνομά της, για έξι μέρες το χρόνο, προκειμένου να τιμάται η ηρωική της αντίσταση στη διάρκεια του Β’ Π.Π.

Ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς.

Η εποχή που ζούμε χαρακτηρίζεται από ένα ιδεολογικό και πολιτικό αλαλούμ.

Και σε αυτό συνετέλεσε πολύ η κρίση που όλα τα κατάπιε, και η οικονομική κρίση εξαθλίωση που την συνοδεύει.

Μέχρι πριν από λίγα μόλις χρόνια, κοντεύαμε να γίνουμε Αμερική, με την έννοια ότι μια ολόκληρη γενιά είχε γυρίσει την πλάτη της στην πολιτική, δηλώνοντας περήφανα απολιτίκ.

Άλλο Τσε, άλλο ΠΑΜΕ…

Η ελεύθερη συνδικαλιστική δραστηριότητα μαζί με την ελευθερία του τύπου, το σεβασμό στα πολιτικά και ατομικά δικαιώματα αποτελούν την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ελευθερία του συνδικαλίζεσθαι όμως δεν σημαίνει πως ο καθένας κατεβάζει διακόπτες, κλείνει δρόμους κατά το δοκούν.

Αυτό είναι οχλοκρατία.

Το 99% της συνδικαλιστής δραστηριότητας στην Ελλάδα προέρχεται από τα συνδικάτα του δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα.

Το μέσο πίεσης που έχει καταστεί εκβίασης καθώς τα συνδικάτα του δημοσίου ελέγχουν κυρίως κρατικά μονοπώλια είναι η κοινωνία.

Για ποια ανάπτυξη μιλάμε;

Το πως θα αναπτυχθεί μια χώρα είναι κατεξοχήν προϊόν του επιτελικού σχεδιασμού των κυβερνήσεων της.

Πριν την Κρίση του 2008, τρία ήταν τα μοντέλα ανάπτυξης:
1) Το αγγλοσαξονικό των ελεύθερων αγορών. Λίγη πραγματική οικονομία και μπόλικα χρηματοπιστωτικά προϊόντα των τραπεζών, που άρχισαν να θυμίζουν καζίνο…