Αγανάκτηση σε κεντροαριστερό φόντο…

Όταν πριν από τρία χρόνια οι Αγανακτισμένοι άρχισαν να μουντζώνουν τη Βουλή, να ζητούν κρεμάλες όχι μόνο για τους πολιτικούς αλλά και για εκείνους που τολμούσαν να ψελλίσουν ότι τα προβλήματα της χώρας είναι πιο σύνθετα από τις υπεραπλουστεύσεις του Λαζόπουλου και τις προφητείες του Καζάκη, τότε αγανάκτησα με τους Αγανακτισμένους.

Όχι γιατί κάποιοι από αυτούς δεν είχαν δίκιο να αγανακτούν, αλλά γιατί αγανακτούσαν για λάθος λόγους - επειδή ήθελαν να διατηρηθούν πολλά απʼ όσα οδήγησαν τη χώρα στην κατάρρευση.

Για να θεραπεύσουν το ασθενές λόγω του κρατισμού μοντέλο παραγωγής πρότειναν μεγαλύτερες δόσεις λαϊκισμού και κρατισμού.

Το Ασανσέρ του Δημήτρη Ιατρόπουλου…

Καθώς θα αρχίσει να πέφτει η νύχτα το βράδυ της Πέμπτης 19 Σεπτεμβρίου, και θα αναδεικνύονται τα πανέμορφα χρώματα της μαγευτικής Θεσσαλονίκης, ο Δημήτρης Ιατρόπουλος θα παρουσιάσει το νέο του βιβλίο "Το Ασανσέρ" (Εμπειρία - Εκδοτική), στο lounge bar Meli Melo απέναντι από το Μέγαρο Μουσικής, στη λεωφόρο Μαρίας Κάλλας.

 

Την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου λοιπόν, νωρίς το βραδάκι, ο καλός φίλος μου, και σταθερός αναγνώστης του Ορθογράφου  Δημήτρης Ιατρόπουλος θα παρουσιάσει το  νέο του βιβλίο «Το Ασανσέρ» (Εμπειρία-Εκδοτική) στη Θεσσαλονίκη, στο γνωστό lounge bar Meli Melo στη Λεωφόρο Μαρίας Κάλλας, απέναντι από το Μέγαρο Μουσικής.

Έχουμε και λέμε...

Να γιατί σήμερα έχουμε την Έκθεση που μας αξίζει…

Πολλά ακούγονται και γράφονται για τα χάλια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, που κατάντησε απλά μια ευκαιρία για κάποιους οργισμένους, αγανακτισμένους, δικαιολογημένους  και μη, να διαδηλώσουν, και κάποιοι μάλιστα να τα κάψουν όλα.

Εξ ου και η σούπερ ντούπερ αστυνομική θωράκιση της πόλης, που σε πολλούς θυμίζει κατοχή!

Ναι αλλά γιατί φτάσαμε εδώ;

Μήπως εμείς οι ίδιοι ξεφτιλίσαμε τον θεσμό;

Εννοώντας βεβαίως και την πολιτική μας τάξη…

Διαβάστε λοιπόν εδώ ένα άρθρο που γράφτηκε μόλις πριν από τρια χρόνια, και ίσως καταλάβετε γιατί πέρσι και φέτος ο Σαμαράς προτίμησε να «παρακάμψει» την ΔΕΘ, και τις φιέστες της.

Διότι πολύ απλά το κακό είχε παραγίνει…

Περί θρησκευτικών στα σχολεία…

Κάθε τόσο μια μερίδα της ψευδοριζοσπαστικής Αριστεράς επαναφέρει με ποικίλες προσεγγίσεις το ζήτημα.

Να καταργηθούν τα θρησκευτικά!

Το σύνθημα έχει απήχηση.

Φιλοξενείται στον Τύπο, αναπαράγεται και διαδίδεται με ταχύτητα.

Οι εκφραστές της θέσης –η κ. Ρεπούση από τη ΔΗΜΑΡ και ο κ. Κουράκης από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως διαβάζω, ο καθένας με τον τρόπο του– περήφανοι αυτοπροβάλλονται, με άλλοτε φανερή και άλλοτε κεκρυμμένη την αλαζονία, που χαρακτηρίζει στην ιστορία όλους τους διεκδικητές της τελικής αλήθειας.

Έχουμε την ΔΕΘ που μας αξίζει…

Δεν χαριτολογούμε λέγοντας ότι κάθε χώρα έχει τις εκθέσεις που της αξίζουν.

Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της ελληνικής οικονομίας.

Υπερβολικά πολύ κράτος που εκθέτει (στον πρωθυπουργό) τις υπηρεσίες του, λίγη ιδιωτική πρωτοβουλία και λιγότερες ξένες επενδύσεις (ακόμη και σε φτηνά περίπτερα).

Η ΔΕΘ είναι μια έκθεση χωρίς στόχευση και χωρίς μέλλον.

Για την ακρίβεια έχει πεθάνει καιρό ως οικονομική έκθεση, αλλά συντηρείται για να εκθέτουν οι πολιτικές δυνάμεις τις απόψεις τους περί της οικονομίας.

Μπορεί να το ξεχάσαμε, αλλά οι εμπορικές εκθέσεις δεν στήνονται για να έχουν φόντο οι πολιτικοί στις εξαγγελίες τους, ούτε ως χώρος περιπάτου του κοινού για να θαυμάσουν τα προγράμματα των διαφόρων υπουργείων ή κρατικών υπηρεσιών.

Οι εκθέσεις σε όλο τον κόσμο στήνονται από επιχειρηματίες (κατά κανόνα οι διοργανωτές είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις) για επιχειρηματίες.

Είναι τόπος συνάντησης στελεχών επιχειρήσεων, συζητούν, κλείνουν δουλειές προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν το όφελος και από την έκθεση της επιχείρησής τους και από την επίσκεψη.

Νέος αυτοκτόνησε λόγω… εργασίας.

Ήμουν που λέτε, παίδες μου αγαπημένοι, ράκος απ’ την ένταση (γύρναγα από ακόμα μια συνέντευξη για δουλειά που πήγε σκατά), και φρικαρισμένη από την προοπτική επιμήκυνσης των χρεών μου στη στάση του Ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι.

Βρήκα μια θέση σε ένα παγκάκι, σωριάστηκα και άρχισα να παλεύω με το κινητό μέχρι να περάσει η ώρα και εμφανιστεί ο συρμός να με σύρει επιτέλους μέχρι το κρεβάτι μου.

Το ίδιο ακριβώς έκαναν όλοι.

Είχαμε άπαντες το κινητό στη χούφτα και ψάχναμε σαν τρελοί για κάτι που αν μας ρωτούσες βάζω στοίχημα το αριστερό μου ημισφαίριο (αυτό της λογικής) χαμπάρι δεν είχαμε τι ακριβώς ήταν.

Ψάχναμε e-mail από τον Άγιο Βασίλη; Την είδηση του βίαιου θανάτου της Μέρκελ από πτωχευμένο τρομοκράτη ισπανό/πορτογάλο/ιταλο/ελληνικής καταγωγής; SMS από τον Αστον Κούτσερ ότι χωρίζει τη Μίλα Κούνις, που είναι και κοντή, και αποφασίζει να ζήσει στο πλευρό μας στη βίλα του στο Μαλιμπού;

Θα σας γελάσω (και εγώ προσωπικά δεν θα δεχτώ.

Το παλικάρι αυτό είναι λίγο ασταθές για τα γούστα μου)

Κάτσε καλά ρε συ … Κάτσε!

Αυτή η ιστορία τού Αλβανού Κάτσε με τη φανέλα των ληστοσυμμοριτών
ουτσεκάδων, με βάζει σε σκέψεις.

Ρε μπας και έχουμε νοοτροπία φασίστα, ναζιστή, εγκληματία, ξενόφοβου, ιμπεριαλιστή, μοναρχοφασίστα, και πάει λέγοντας, επειδή το κράξαμε το παιδί ;

Άλλο η πραγματικότητα, κι άλλο οι «μπαρουφολογίες».

Το φοβερό πλεονέκτημα του ευρώ στη χώρα που στα ιδιωτικά διαπλοκοκάναλα μας "ενημερώνουν" δραχμολάγνοι ... μπαρουφάκηδες!

Στο ιδιωτικό club «Τhe Tramp», στο πανάκριβο προάστιο του Λονδίνου Mayfair, εορτάστηκε το διήμερο 8ο συνέδριο των ελληνικών εισηγμένων εταιρειών, από το οποίο το γενικότερο συμπέρασμα όλων είναι πως η ελληνική αγορά οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις «σκανάρονται», εν όψει μιας θετικής εξέλιξης σ ότι αφορά το χρέος και τα μακροοικονομικά.