Sorrow...

Pink Floyd

Ο Αλέξης είναι για λύπηση…

Του ’τυχε του Τσίπρα και όλα όσα κορόιδευε τα πλήρωσε με τρόπο τόσο άγριο που μπορεί και να μην του άξιζε, νέο παιδί.

Εχει συμβιβαστεί τουλάχιστον πάνω από 70%, που ’λεγε κι ο τρελο-Βαρουφάκης (ψάξε-ψάξε, δεν θα τον βρεις! Θα σε βρει... ο Βρούτος).

Το «ένας νόμος-ένα άρθρο» έγινε σύμβολο-ανέκδοτο των αντιπάλων του.

Η Μέρκελ, που δεν υπήρχε «ούτε μία στο εκατομμύριο να μην υποχωρήσει», όπως διατυμπάνιζε προεκλογικά ανέμελα, έχει βαρεθεί να τον βλέπει εκτάκτως, όπως τους αναξιοπαθούντες στα φανάρια στην καθημερινή σου διαδρομή για τη δουλειά (αν έχεις).

Ο,τι έχει πει το έχει λουστεί.

Από το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης μπορεί να έχουν μείνει μόνο τα κουλούρια Θεσσαλονίκης...

Αλέξη ας πρόσεχες τι έταζες στον κάθε πικραμένο…

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 το Πασόκ είχε πια καθιερωθεί ως κόμμα εξουσίας, που θα έμενε στα πράγματα αρκετό καιρό, τότε ήταν που περισσότεροι από ένας στους δύο Έλληνες δήλωναν φανατικοί Πασόκοι.

Χωρίς πολλοί εξ αυτών να είναι κεντρώοι, σοσιαλιστές, ή έστω να γνωρίζουν τι εστί σοσιαλδημοκρατία, μαρξισμός, κλπ.

Αυτή τη μάζα που γέμισε τις τάξεις του τότε καθεστωτικού Πασόκ δεν την ενδιέφερε ούτε το Πράσινο Βιβλίο του Καντάφι, ούτε το κίνημα των Αδεσμεύτων, ούτε ο παλαιστινιακός αγώνας, ούτε τίποτα.

Την ενδιέφερε να βολευτεί σε καμιά θέση στο δημόσιο, να κάνει κονέ με κανέναν μεγαλοπαράγοντα ή συνδικαλισταρά του κόμματος, να κάνει καμιά γρηγοράδα, και να πιάσει τη καλή.

Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι στο διηνεκές…

Παρανοϊκή χώρα…

Ζούμε μια παράνοια. Και δεν εννοούμε μόνο την κυβέρνηση Τσίπρα ή την… κυρία Ζωή.

Ο παραλογισμός έγκειται στη σύγκρουση δύο κόσμων με την Ελλάδα να βρίσκεται στη μέση.

Παλεύουν τα βουβάλια και την πατάνε τα βατράχια.

Από τη μια στον κόσμο της οικονομίας έχεις τους πολιτικούς.

Είναι η Μέρκελ ή ο Ολάντ ή και ο Γιούνκερ.

Όλοι αυτοί θέλουν να κρατήσουν την Ελλάδα στο ευρώ διότι αφενός πιστεύουν ότι ένα Grexit θα πλήξει πολιτικά το οικοδόμημα της ΕΕ και δεν θέλουν να χρεωθούν αυτοί τη διάλυσή της.

Και δεύτερον γιατί όσες προβλέψεις κι αν κάνεις κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι η έξοδος από το ευρώ της Ελλάδας δεν θα δημιουργήσει ντόμινο, δεν θα έχουμε κραχ ανάλογο με εκείνο που συνέβη λόγω Lehman…

Όχι στους τσαρλατάνους της δραχμής…

Παρακολουθώ υπουργούς και κορυφαία στελέχη του Σύριζα να μιλούν με τη μεγαλύτερη άνεση του κόσμου για το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος, αν η συμφωνία με τους δανειστές δεν είναι η επιθυμητή, και ακούω να δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι φυσικά η κυβέρνηση θα πάρει θέση για το τι πρέπει να ψηφίσει ο λαός.

Σκέφτομαι: αν η θέση που θα πάρει ο Αλέξης Τσίπρας είναι απορριπτική της (μη επιθυμητής) συμφωνίας και αν οι πολίτες τον ακολουθήσουν και ψηφίσουν «Όχι», τι θα συμβεί στην Ελλάδα τις επόμενες μέρες;

Στο κλαρί η νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ...

Έφυγαν 150 «λεβέντες» από το ΚΚΕ ίσως γιατί ό,τι λέει το εννοεί και επειδή με τον ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίζεται η βουτιά… στον κρατικό κορβανά αλλά έπεσαν σε άδεια Ταμεία... 

Ξαναθυμήθηκαν την Κομμουνιστική Τάση τους κοτσάροντας και την μπούρδα... εντολής του λαού, αλλά λησμόνησαν πως γεμίζουν μόνο 2-3 παγκάκια στα Εξάρχεια. 

Βεβαίως για τους περιθωριακούς αυτούς τύπους που τους έκανε «νοματαίους» ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ψιλά γράμματα το 85% του ελληνικού λαού που δεν θέλει ούτε να τους ακούει ούτε να τους βλέπει…

Άμα υπάρχει μεράκι!

Mέσα από το απίστευτο ή το αδύνατο και τις διάφορες δικαιολογίες της μετριότητας, που έχουν ενσκήψει στη χώρα μας βγαίνει το δυνατό και το εφικτό και το διεθνές παραδεκτό!

Tο πρώτο ΕΛΛΗΝΙΚΟ αεροσκάφος( ΑΡΧΩΝ 1 )''ARCHON SF 1''  συγκεκριμένου τύπου( που μοιάζει με STEALTH) κάνει τον ΚΟΣΜΟ να παραμιλά!

Η πολιτεία της προέδρου της βουλής...

Η απόφαση της αντιπολίτευσης να στηρίξει την υποψηφιότητα της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου για πρόεδρο της Βουλής ήταν μια συμβολική αποδοχή της ήττας και ταυτόχρονα μια προσπάθεια για μια νέα σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τις ακρότητες και τις υπερβολές της τελευταίας πενταετίας. Μάταια.

Από την πρώτη ημέρα της θητείας της η κ. Κωνσταντοπούλου έδειξε μια κομματική μεροληψία πρωτόγνωρη ακόμα και για τα δικά μας πολιτικά πράγματα.

Ειρωνείες, σχολιασμός των ομιλητών, διαστροφή των διαδικασιών ήταν τα ελαφρότερα παραπτώματα...