Περί Συρίας…

Ας δούμε μερικά «στεγνά» στοιχεία σχετικά με την άγρια σύγκρουση που διεξάγεται στη Συρία.

Αν η Αμερική επιτεθεί εναντίον της, οι πραγματικές αιτίες δεν θα είναι οι πρόσφατες χημικές επιθέσεις.

Τι σημασία έχουν 300 περίπου θάνατοι σε έναν πόλεμο που κρατά δυο χρόνια, που πυροδοτήθηκε από δυνάμεις της Δύσης, και ο οποίος ήδη στοίχισε τις ζωές περισσότερων από 100.000 ανθρώπων;

Τα χημικά όπλα είναι απαίσια.

Το ίδιο όμως απαίσιες είναι και οι σφαίρες,  οι βόμβες, οι βόμβες διασποράς, ο φώσφορος, οι όλμοι, και οι ναπάλμ.

Όλοι ανεξαιρέτως οι πόλεμοι αποτελούν έγκλημα.

Τα παρεπόμενα της κρίσης.

Η σκληρή οικονομική (και κοινωνική) κρίση που διανύουμε έχει φέρει μεγάλες ανακατατάξεις.

Σε όλα τα επίπεδα.

Και άλλους τους γονατίζει, άλλους όμως τους δίνει φτερά…

Δείτε για παράδειγμα το εξής παράδοξο, που όμως συμβαίνει γύρω μας καθημερινά.

Από τη μία μεριά έχουμε τεράστια ανεργία, ακόμη και της τάξης του 55% στους νέους μέχρι 25 ετών, ενώ από την άλλη τα κλαμπς και τα ξενυχτάδικα όπου εμφανίζονται οι τιτανοτεράστιοι ΛεΠα, και Βέρτης (και άλλοι) πήζουν από κόσμο που περιμένει ώρες στην ουρά για να εισέλθει στα ενδότερα, και να «διασκεδάσει».

Ο στυλοβάτης του συστήματος.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να στηρίζεις ένα σύστημα.

Ο προφανής είναι να το υπηρετείς ευθέως και δημοσίως.

Να κάνεις δηλαδή εμφανώς ό,τι μπορείς για να το διατηρήσεις.

Να του δίνεις και να του παρατείνεις νέα δάνεια που δεν δικαιούται και αποζημιώσεις για έργα που δεν εκτελούνται.

Να φροντίζεις να υπάρχει ένας και μοναδικός προσφέρων στους «διαγωνισμούς» των εθνικών προμηθευτών και στις ιδιωτικοποιήσεις.

Να αναδιανέμεις δισεκατομμύρια τραπεζικού ενεργητικού χωρίς κανείς να μπορεί να αξιολογήσει ποιος πήρε τι, πόσα και γιατί.

Να πουλάς το τραγελαφικό σου «success story» για να βολέψεις την εκλογική εκστρατεία των εξωχώριων ισχυρών.

Να επιταχύνεις και να επιβραδύνεις τον πέλεκυ τής (πάντα ανεξάρτητης) Δικαιοσύνης, ώστε να κινείται –αναλόγως του επιπέδου πολιτικής προστασίας που διαθέτει ο ενδιαφερόμενος– από την ράθυμη ανικανότητα στην ακούραστη ενεργητικότητα.

Οι προβλέψεις του Roubini για το «δύσκολο» φθινόπωρο που έρχεται.

Στο αποκορύφωμα του πολέμου στο Ιράκ, ο τότε υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Donald Rumsfeld μίλησε για «γνωστά άγνωστα», δηλαδή για προβλέψιμα ρίσκα η έκβαση των οποίων παραμένει αβέβαιη.

Σήμερα, η παγκόσμια οικονομία είναι αυτή που αντιμετωπίζει αρκετά γνωστά άγνωστα, πολλά εκ των οποίων οφείλονται στην πολιτική αβεβαιότητα.

Στην Αμερική, τρεις πηγές πολιτικής αβεβαιότητας θα κορυφωθούν αυτό το φθινόπωρο…

Είμαστε όλοι Αρειανοί…

«Υπάρχει ζωή στον Άρη;»

Θυμάστε εκείνο το τρυφερό τραγούδι του Ντέιβιντ Μπόουι από το μακρινό 1972;

Το θυμήθηκα μετά την ανακοίνωση ενός πρόσφατου συνεδρίου στη Φλωρεντία ότι, πιθανότατα, η ζωή να ξεκίνησε από τον πλανήτη Άρη προτού φτάσει στη Γη.

Σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, ο «κόκκινος πλανήτης» φαίνεται πως ήταν ένα πολύ πιο φιλόξενο μέρος.

Ενδεχομένως, οι πρώτες μορφές ζωής να γεννήθηκαν εκεί και μέσω μετεωριτών να έφτασαν στον κοντινό «γαλάζιο πλανήτη».

Έτσι, ίσως να «είμαστε όλοι αρειανοί».

Εξωγήινοι, όντα από κάποιον άλλο κόσμο πάντως και, βέβαια, με μιαν αρχέγονη, ακατάπαυστη, ενδόμυχη νοσταλγία για έναν άλλο, καλύτερο κόσμο. Πάντα.

Συνέντευξη Σαμαρά.

Στην ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων θα κατευθυνθεί το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος, που θα επιτευχθεί φέτος, διαβεβαιώνει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», σημειώνοντας πως η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος αποτελεί «το πρώτο αποφασιστικό βήμα για να βγούμε από την ανάγκη συνεχών Μνημονίων».

Τονίζει ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα είναι εφικτός και πως «ακόμα και οι πιο σκληροί επικριτές της χώρας μας στο παρελθόν, δέχονται πλέον ότι οι θυσίες του λαού μας πιάνουν τόπο.

Ποιοί άραγε και γιατί προσπαθούν να γκρεμίσουν αυτή την εικόνα;».

Η φτώχια … μας χαζεύει!

Η φτώχια δεν βλάπτει μόνο σε επίπεδο σωματικό, αλλά και σε διανοητικό.

Ο δείκτης νοημοσύνης του φτωχού μειώνεται πραγματικά!

 

Ερευνητές επιστήμονες ανακάλυψαν ότι όσοι βρίσκονται σε κατάσταση στρες λόγω οικονομικής δυσχέρειας, χάνουν έως και 13 μονάδες στον δείκτη νοημοσύνης τους.

Αντίστοιχη μείωση δηλαδή με όσους πάσχουν από χρόνια αυπνία.