Coldplay...

Coldplay... Trouble.

Τραβώντας κουπί στον Περισσό.

Τι μπορεί πραγματικά να συμβαίνει σε μια εφημερίδα όταν ο διευθυντής της υπογράφει συχνά με το κεφαλαίο γράμμα Ι, υπονοώντας Ιωσήφ Στάλιν;

Όταν αρνείται πεισματικά τα στοιχειώδη συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων της και κάθε κριτική επί εργασιακών θεμάτων τη θεωρεί επιεικώς προβοκάτσια και αστική προπαγάνδα;

 

Όταν με μεγάλη ευκολία πετά στο δρόμο 14 δημοσιογράφους και κατηγορεί για την απόλυσή τους τα Μνημόνια και τον κακό δαίμονα του Καπιταλισμού;

Όταν οι εναπομείναντες συντάκτες ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης και κάποιοι από αυτούς αισθάνονται στο σβέρκο τους τη δαμόκλεια σπάθη των χρεών προς τις τράπεζες;

Τις τράπεζες, που σε ημερήσια διάταξη έχει στο στόχαστρό του, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας;

Ελλάς Ελλήνων… Επίορκων!

Αυτό που συμβαίνει με τους επίορκους στο δημόσιο απλά δεν υπάρχει!

Μετά την αποκάλυψη ότι ληστές και βιαστές παραμένουν στις θέσεις τους σήμερα το Έθνος βγάζει στο φως μία ακόμη απίστευτη υπόθεση.

Πρόκειται για την υπόθεση των δύο δημοτικών υπαλλήλων που καταδικάστηκαν ο ένας σε ισόβια και ο άλλος σε 17 χρόνια κάθειρξη για την εν ψυχρώ εκτέλεση του δημάρχου Παγγαίου Καβάλας, Τριαντάφυλλου Κουκούδη και σήμερα,τρία χρόνια μετά τη δολοφονία συνεχίζουν να εισπράττουν στη φυλακή το 50% του μισθού τους!

Τα παρτάλια…

Το έτος 1935 ο Στάλιν, ανίκητος πίσω από την στολή της κομμουνιστικής μονοκρατορίας, διατάσσει τον τουφεκισμό δωδεκάχρονων παιδιών τα οποία αντιτίθεντο στον ολοκληρωτισμό της ρωσικής ψυχής, πετώντας στα στελέχη της μαρξιστικής τάιγκας, σάπιες πατάτες και ξεχασμένους κάλυκες από τις αστραπιαίες εκκαθαρίσεις εν ονόματι του λαού που έτρωγε αρουραίους, φλοιούς δέντρων και ανθρώπινη σάρκα στα βαγόνια προς την Σιβηρία.

Η Δημοκρατική φιέστα, με αδήριτη πεποίθηση αιωνιότητας, θυμάται τον Heidegger που εξόριζε την σκέψη καθώς η τελευταία αθετούσε τους όρους με την ειλικρίνεια για να περιγράψει την ύπαρξη με γνώμονα τον έρωτα.

Η οικουμενικότητα, φυλλοβόλα κι απροσάρμοστη στο ελληνικό χώμα, χαρίζει χρώματα με πινελιές Pynchon καθώς η εγχώρια παράνοια θυμίζει τον θόρυβο των ελικοφόρων MIG-35 πάνω απ’το Λένινγκραντ, εν μέσω πνευστών που εμψύχωναν τους Ρώσους μέχρι την Λευκή Θάλασσα.

 

Αλλάζει τώρα η λεζάντα;

Μια από τις πιο εμβληματικές, και συγκλονιστικές φωτογραφίες που έχουν κυκλοφορήσει διεθνώς, είναι κι αυτή ενός χαροκαμένου Παλαιστίνιου πατέρα, του Jihad al-Masharawi, που κρατά στην αγκαλιά του το νεκρό  του βρέφος.

Το ηλικίας μόλις 11 μηνών παιδάκι είχε πέσει θύμα ρουκέτας, στη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής των Ισραηλινών στην ελεγχόμενη από την Χαμάς περιοχή, τον περασμένο Νοέμβριο.

Η δε φωτογραφία αποτέλεσε, και συνεχίζει να αποτελεί σύμβολο του παλαιστινιακού αγώνα ενάντια στην επιθετικότητα του Ισραήλ.

Η θλιβερή κατάντια της Αυγής, και όχι μόνο…

Προέρχομαι οικογενειακά από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης. Που στη πορεία όλοι τους σχεδόν εξελίχθηκαν σε αριστερούς, αλλά και σε κεντρώους παπανδρεϊκούς.

Και μιλάμε για μεγάλο σόι, αφού ο μπαμπάς μου είχε έξι αδέλφια, και η μάνα μου άλλα πέντε.

Ο ένας θειος μου είχε πάει εθελοντής στον ΕΛΑΣ σε ηλικία 17 χρόνων, και άλλοι δυο ήταν κάποτε στον Δ.Σ. του Μάρκου Βαφειάδη, και αργότερα θητεία  στη Μακρόνησο...

Ψάρι μπουρδέτο

Άντε με το καλό «αποκρέψαμε» σήμερα, τελειώσαμε και με την καλοπροαίρετη αντιπαράθεση μεταξύ αμετανόητων κρεατοφάγων και ευαίσθητων χορτοφάγων της Τσικνοπέμπτης και μπήκαμε στην εβδομάδα της Τυρινής.

Αυτή την εβδομάδα παραδοσιακά τρώμε μόνο ψάρια και γαλακτοκομικά, μέχρι την επόμενη Κυριακή που ξεκινάει για όσους αντέχουν και μπορούν, η ορθόδοξη χορτοφαγία της Σαρακοστής.

Να η ευκαιρία λοιπόν, να μιλήσουμε για ένα παραδοσιακό κερκυραϊκό πιάτο με ψάρι, που είναι πεντανόστιμο, εύκολο και γρήγορο.

ΑΕΙ παραγωγής ανέργων.

Αν υπάρχει ένας ζωτικός χώρος όπου το «αλαλούμ» αυτής της χώρας απεικονίζεται σε όλες τις παράλογες, έως και πλήρως ασυνάρτητες, διαστάσεις του, αυτός είναι της παιδείας.

Της παιδείας στις ποικίλες μορφές της, στην οποία αξίζει και πρέπει να διοχετεύονται μεγάλα κονδύλια, μόνο που στην Ελλάδα έχουμε καταφέρει να το κάνουμε και αυτό κατά τρόπο κοστοβόρο και ταυτόχρονα αντιπαραγωγικό και αναποτελεσματικό.

 

Τα προβλήματα είναι ορατά στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση και γιγαντώνονται στη δήθεν δωρεάν τριτοβάθμια, που απαιτεί υπέρογκες θυσίες από τους γονείς των παιδιών που αποφασίζουν να συνεχίσουν τις σπουδές μετά το λύκειο.

Απολύσεις στο δημόσιο;

Τρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία και δεν έχει καταφέρει να απολύσει ούτε έναν επίορκο δημόσιο υπάλληλο.

Δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα φοροεισπρακτικό μηχανισμό που να λειτουργεί στοιχειωδώς προκειμένου να πατάξει την φοροδιαφυγή.

Αυτό συμβαίνει γιατί άπαντα τα κόμματα είναι όμηροι της πελατοκρατίας που έχουν επιβάλλει σαν κυρίαρχο πολιτικό μοντέλο.

Δεν έχουν καταφέρει να απολύσουν ούτε έναν επίορκο (δηλ. ένα λαμόγιο που χρηματίζεται και εκβιάζει πολίτες για να τους αφήσει να κάνουν τη δουλειά τους) γιατί είναι οι επίορκοι που κυβερνούν τη χώρα.