Πόσο πετυχημένη ήταν τελικά η επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ;

Περίμενα υπομονετικά να ολοκληρωθεί η επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ και μετά να γράψω κάποιες παρατηρήσεις, με βάση την πολύχρονη εμπειρία μου από την αμερικανική πραγματικότητα, για όσα συνέβησαν εκεί, προκειμένου να αξιολογηθεί κατά πόσο η παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον και τη Νέα Υόρκη υπήρξε επωφελής για τη χώρα.

Σέβομαι σε κάθε περίπτωση την αρχή που λέει πως τη στιγμή που η χώρα εκπροσωπείται στο εξωτερικό δεν κάνεις κριτική σε αυτόν που την εκπροσωπεί. Περιμένεις να γυρίσει και λες την άποψή σου…

Διασυρμός!

Τώρα που το υπερατλαντικό ταξίδι του έλληνα πρωθυπουργού τελειώνει, μπορούμε να κάνουμε ένα απολογισμό και δυστυχώς να δακρύσουμε για τους ανθρώπους που μας κυβερνούν και που εκπροσωπούν την Ελλάδα μας.

Η ομάδα που πήγε στη Νέα Υόρκη με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα απέτυχε παταγωδώς, δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί μια καλή ευκαιρία που απλόχερα μας προσέφεραν οι …φίλοι Αμερικανοί με τη βοήθεια της Γιάννας Αγγελοπούλου.

Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι η ελληνική αντιπροσωπεία πήγε εντελώς απροετοίμαστη και προσωπικά ο κ. Τσίπρας έκανε μακράν τη χειρότερη εμφάνισή του στο εξωτερικό.

Δυστυχώς αν έτσι παρουσιάζεται και στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές τότε καταλαβαίνουμε γιατί φτάσαμε στο χειρότερο μνημόνιο…

Η πολιτικοποίηση της ντροπής…

Την ώρα που η ανθρωπότητα μπαίνει σε άλλη μία (από τις εκατοντάδες, ιστορικά) περίοδο πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής αστάθειας, λόγω της κατάστασης στη διπλανή Μέση Ανατολή, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας —ο εκφραστής και αντιπρόσωπος, δηλαδή, της ελληνικής κοινωνίας— βρέθηκε ανάμεσα στα πιο υψηλόβαθμα στελέχη του πλανήτη να μιλάει για «Ίβιλ μεμοράντουμς δατ τέαρ δε Γκρικ πιπλς απάρτ» και φυσικά για το «Σίριουσνες οφ δε γκρικ ντεπτ πρόμπλεμ» και πώς αυτό «μαστ μπι ερέισντ ον α νιου γιουροπίαν μπέισις φρομ δε πιπλ του δε πιπλ».

Την ντροπή που δεν αισθάνθηκε για πολλοστή φορά ο κ. Τσίπρας, όταν, ευρισκόμενος ανάμεσα σε σοβαρούς ανθρώπους και εν δυνάμει βοηθούς-φίλους της Ελλάδας, χασκογελούσε και θεωρούσε πως μιλούσε στον κολλητό του στο καφενείο, την αισθάνθηκα εγώ…

Ψέματα και ιδεοληψίες για τα 14 αεροδρόμια…

Ξέρουμε πόσο αναγκαίες είναι οι ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα. Πρόσφατα, στις ΗΠΑ, μάθαμε και ότι ο Πρωθυπουργός αναγνωρίζει την ανάγκη και δεσμεύεται να αλλάξει πολλά, προκειμένου να αποκτήσει η ελληνική οικονομία την εμπιστοσύνη των διεθνών επενδυτών.

Τις επόμενες εβδομάδες, από τον τρόπο που θα διαχειριστεί τις αποκρατικοποιήσεις θα μάθουμε αν έχει συμβεί η θεμελιώδης αλλαγή. Η δική του.

Με την ευκαιρία της συζήτησης μεταξύ Μπιλ Κλίντον και Αλέξη Τσίπρα, ας δούμε τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε μια ξένη επένδυση που σε λίγο θα βρεθεί πάλι στο προσκήνιο: Την αποκρατικοποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων ο κ. Τσίπρας την πολέμησε λυσσαλέα ως αντιπολίτευση.

Η Ελλάδα θα γίνει μπανανία;

Οι στρατηγικοί σχεδιασμοί των ΗΠΑ και η ανάδειξη νέου αρχηγού στη Ν.Δ.

Κανείς δεν πρέπει και δεν μπορεί να παραβλέπει τον συσχετισμό δυνάμεων στην εξωτερική πολιτική και στον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας, ο οποίος θα πρέπει να είναι μια επιλογή που εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα της πατρίδας και του Ελληνισμού.

Μάλιστα, οι επιλογές αυτές θα πρέπει να γίνονται έστω κι αν χρειαστεί να παραβιαστούν ιδεολογικές γραμμές των κυβερνώντων. Για παράδειγμα, ο Ιωάννης Μεταξάς, παρότι γερμανοτραφής και ιδεολογικά πιο κοντά στη χιτλερική Γερμανία, αρκετά πριν αρχίσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος πείσθηκε από τους Αγγλους ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας είναι με τη Βρετανία, εγγράφοντας με την επιλογή του αυτή υποθήκες για την ενσωμάτωση των ιταλοκρατούμενων τότε Δωδεκανήσων και της Κύπρου.