Κάστρο: Ο τελευταίος απόλυτος μονάρχης…

Ο Φιντέλ Κάστρο ήταν ο τελευταίος σε μια μακρά σειρά Ισπανών απολυταρχικών ηγετών, στην παράδοση του Φερδινάνδου της Αραγονίας και της Ισαβέλλας της Καστίλλης. Έζησε πολύ, και μίλησε πολύ περισσότερο. Στην προσπάθειά του να διορθώσει την ιστορία, συνέδεσε τη ζωή του με σκέψεις μέσα από ατέλειωτους λόγους και πολύωρες ομιλίες, συγκεντρώσεις, βιβλία, και συνεντεύξεις.

Ήταν επαναλαμβανόμενος και εμμονικός, και του άρεσε η χειραγώγηση. Γνώριζε την ιδέα του Γερμανού προπαγανδιστή Γκέμπελ, ότι ένα ψέμα θα πρέπει να λέγεται με σιγουριά, να φωνάζεται δυνατά, και να επαναλαμβάνεται μέχρι ο κόσμος να το πιστέψει...

Hasta la victoria ή... άστα να πάνε Αλέξη…

«Eίναι μεγάλη τιμή να συμμετέχω σε μια τόσο ιστορική στιγμή, εκπροσωπώντας τον ελληνικό λαό». Με τα λόγια αυτά ξεκίνησε τον επικήδειό του για τον Φιντέλ Κάστρο ο Αλέξης Τσίπρας. Εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό χωρίς να τον ρωτήσει αν αυτός θέλει να λέει την κάθε παπάτζα που του έρχεται στο κεφάλι για την Κούβα, τον Κάστρο, την επανάσταση και άλλες αρλούμπες.

Πριν από μερικές ημέρες εξοργίστηκαν κάποιοι γιατί γράψαμε ότι ντρεπόμαστε για την Ελλάδα και για συγκεκριμένους λόγους. Η αλήθεια είναι ότι ντρεπόμαστε και για έναν ακόμη. Γιατί επιτρέψαμε να μας εκπροσωπεί στη… γιορτή αυτή του τρίτου σοσιαλιστικού κόσμου αυτός ο κύριος που λέει ότι είναι πρωθυπουργός. Εμείς τον στείλαμε στην Αβάνα για να πει όσα είπε χθες και για να τον χειροκροτεί ο Μαδούρο και το λοιπό ψευτοαριστερό σινάφι που έχουν κάτω από «δημοκρατική μπότα» το λαό τους…

Μα καλά… δεν ντράπηκε;

Καταλαβαίνω πολύ καλά την επιθυμία του πρωθυπουργού να πάει στην κηδεία του Κάστρο στην Κούβα. Ήταν στην παιδική και εφηβική του φαντασία ένας επαναστάτης ίνδαλμα. Ένα πρότυπο. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι ένα: Δε ντράπηκε;

Εγώ θα ντρεπόμουν να πάω να σταθώ μπροστά στα λείψανα του ανθρώπου που θαύμαζα, που ορκιζόμουν ότι θα μοιάσω, που μ’ εμπιστεύτηκε με τα μηνύματά του και που εγώ στην πράξη τον πρόδωσα στα πάντα. Σημασία δεν έχει αν ο Φιντέλ είχε δίκιο ή άδικο σε όσα έκανε. Σημασία έχει η συνέπεια, τι έλεγε και τι είναι ο ένας και ο άλλος...

Αλέξης: Από μικρός στον όμορφο αγώνα για την επανάσταση…

Η νύχτα ήταν παγερή… το κρύο αφόρητο, και το μαύρο σκοτάδι αδιαπέραστο. Στους δρόμους της πόλης δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Ακόμη και τα αδέσποτα είχαν εξαφανιστεί, ως δια μαγείας.  Μόνο που και που, κάποια τζιπ με τα στρατιωτικά περίπολα του καθεστώτος έκαναν μια γρήγορη περατσάδα για τον εντοπισμό ανταρτών. Όμως ήταν τέτοιος ο χειμώνας, που πέρα από τη βλάστηση είχε παγώσει και τις ψυχές των ανθρώπων, που κουρνιασμένοι μέσα στα φτωχικά τους μετρούσαν τις ώρες και τις μέρες για την πολυπόθητη επανάσταση, ανήμποροι να κάνουν το οτιδήποτε. Τσακισμένοι … γονατισμένοι…

Όλοι; Όχι. Διότι μέσα στο μικρό δωματιάκι του σχολείου, δίπλα στο πλυσταριό, εκεί που σε κάποια άλλη χούντα, πιο μακρινή, οι Εσατζήδες βασάνιζαν τους μπαμπάδες τους, μια μικρή παρέα από νέα παιδιά, με το χαμόγελο μόνιμα αποτυπωμένο στα πρόωρα γερασμένα πρόσωπά τους… οργάνωνε την αντεπίθεση...

Τις πταίει;

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (Τετάρτη 23/11/2015) ξεδίπλωσε το σενάριο του επόμενου σανού που θα προσφέρει στην κοινωνία: Για την κατάσταση της οικονομίας φταίνε οι σαμαροβενιζέλοι που δεν έκαναν τις εκλογές τον Μάρτιο (ή Απρίλιο θα έλεγα εγώ) του 2015 και τις επέσπευσαν για τον Ιανουάριο, ενώ είχαν αφήσει τα ταμεία άδεια. Θα είχαν κλείσει το Μνημόνιο 2 και δεν θα είχαμε περιπέτειες.

Αυτό που δεν λέει είναι «ποια θα ήταν η δική του στάση;» Θα εκτελούσε τα προβλεπόμενα από όποιες συμβάσεις «αποφοιτήσεως» από τα Μνημόνια θα είχαν υπογράψει οι σαμαροβενιζέλοι; Τα (εξαιρετικά ήπια, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων) μέτρα Χαρδούβελη θα τα εφήρμοζε; Θα έκανε όλα όσα θα προεβλέποντο από τη σύμβαση για τη γραμμή πίστωσης;