Cyprus Avenue...

Van Morrison

Προς δραχμολάγνους…

Μετά από τέσσερα χρόνια ακατάσχετης αερολογίας πολλών δημοσιογραφούντων τηλεπερσόνων και δραχμολάγνων ηγετίσκων, ας πούμε πέντε σοβαρές, ειλικρινείς και τεκμηριωμένες κουβέντες περί του νομίσματος.

Παρά την πρωτοφανή κρίση που βιώνει ο ελληνικός λαός και τη διαδεδομένη αντίληψη ότι γι‘ αυτήν ευθύνονται οι ευρωπαίοι εταίροι μας, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι  Έλληνες εξακολουθούν να προτιμούν το ευρώ αντί άλλο εθνικό νόμισμα, κατά 75%, ποσοστό που είναι μεγαλύτερο πολλών άλλων κρατών της ζώνης του ευρώ των 18.

Ας δούμε γιατί.

Η Ελλάδα της Αττικής...

Ελλάδα δεν είναι μόνον η Αττική.

Ελλάδα δεν είναι μόνον η Αθήνα.

Ελλάδα δεν είναι μόνον ο Πειραιάς.

Και ως Σαλονικιός θα γράψω ότι Ελλάδα είναι και η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία.

Και ως Σαλονικιός θα θυμίσω στον Αντώνη Σαμαρά, πόσο πίστεψε η Μακεδονία σε αυτόν, το 2009, τι ποσοστά του έδωσε, ακόμη και όταν από τη Μακεδονία κατέβαινε κι άλλος ανθυποψήφιος…

Η Ν.Δ., το λάθος, ο Χαϊκάλης, ο Μπέος, ο …Γραμματικάκης…. κι οι αποτυχημένοι σωτήρες μας…

Η Νέα Δημοκρατία έκανε χθες αυτό που δεν έκανε στην αρχή της προεκλογικής περιόδου.

Δήλωσε τη στήριξή της στους Σγουρό και Καμίνη.

Αν το είχε πράξει στην αρχή της προεκλογικής περιόδου, όπως ήταν και το λογικότερο, θα είχε αποφύγει το κυριακάτικο βατερλώ με την διασπορά ψήφων ανάμεσα στους Σπηλιωτόπουλο - Κακλαμάνη και τον αποκλεισμό υποψηφίου της από τον δεύτερο γύρο των εκλογών στον δήμο της Αθήνας και μάλιστα για πρώτη φορά από το 1974.

Το διάτρητο άλλοθι της πλάνης…

Η αυτοαθωωτική φόρμουλα «ο όφις ηπάτησέν με, και έφαγον» συνοδεύει εξαρχής την ανθρωπότητα, σύμφωνα τουλάχιστον με την αφήγηση της Βίβλου, που οι καθ’ ημάς ναζιστές θα την πετούσαν σίγουρα στην πυρά.

Κι όχι από το αρχαιοελληνοπρεπές φρόνημα που παριστάνουν πως έχουν, κρατώντας πυρσούς και ασκώντας συστηματικά την κρυπτεία.

Αλλά επειδή, κατά το α λα «Μάιν Καμπφ» πιστεύω τους, οτιδήποτε εβραϊκό είναι περίτριμΤο τέχνασμα της μετακύλισης των ευθυνών πάνω σε οποιονδήποτε όφι δεν ερμηνεύει και δεν δικαιολογεί τίποτα.

Η πρώτη Κυριακή πήγε καλά. Να δούμε και την δεύτερη…

Γιορτή της αντιπροσώπευσης πάντα οι εκλογές, και μάλιστα αυτή τη φορά απλόχερη, double bill, σε δύο instalments – δηλαδή μπόλικη λαϊκή έκφραση! Χοντρό, ατέλειωτο γέλιο με «τας εκλογάς».

Και τελικά, παραδόξως, στον πρώτο γύρο απογοήτευση στους ζηλωτές της ιερής ψήφου που θέλουν – και μπορούν – να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους και να δώσουν λύσεις, αφού μονίμως ξεχνούν ότι σε τελική ανάλυση το πρόβλημα δεν είναι οι τσαρλατάνοι του κομματικού τσίρκου αλλά οι ίδιοι οι εκλογείς και η ουσιαστική άρνησή τους να κυβερνηθούν, σ’ αυτό το δυσεπίλυτο πρόβλημα διακυβέρνησης· με το ένα μισό του εκλογικού σώματος να κατηγορεί, με πικρία, το άλλο μισό ως ανόητο, ανάλογα με την ορθοδοξία του καθενός· και με όλους μαζί να λιθοβολούν τους απέχοντες.

Έζησαν τον εφιάλτη…

Θα νόμιζε κανείς ότι τέτοιου είδους νοσηρές καταστάσεις συμβαίνουν μόνο στο σινεμά, και ότι αποτελούν προϊόντα του ευφάνταστου μυαλού των σεναριογράφων θρίλερ…

Και όμως!

Συμβαίνουν και στη πραγματική ζωή.

Δείτε λοιπόν τι έπαθε μια οικογένεια στην Αμερική, που έζησε τον εφιάλτη…

Φρούτα εποχής…

Ένα χαρακτηριστικό κι αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, ήταν η εκλογή προσώπων, που ως μόνο χαρακτηριστικό τους, είναι η αναγνωρισιμότητά τους.

Επειδή ήταν διάσημοι, τα κόμματα τους πλησίασαν και τους πρότειναν να είναι υποψήφιοι στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Κι όσους δεν τους πλησίασε κανένας αλλά είναι αναγνωρίσιμοι, κατέβηκαν από μόνοι τους.