Μια Ζωή σικέ (35)

Είναι παγκοίνως γνωστό, πως τις βάσεις της κάθε επιστήμης, αλλά και γενικά τα φώτα του κυρίαρχου σήμερα δυτικού πολιτισμού, τα έδωσε στον κόσμο η πατρίδα μας.

Όχι βέβαια η σημερινή, αλλά η αρχαία πρόγονός της.

Πως καταντήσαμε λοιπόν από χώρα φιλοσόφων και ηρώων Ελλήνων, να γίνουμε χώρα ταβλαδόρων και τσιφτετελλήνων;

Πως καταντήσαμε να ασχολούμαστε με την Δέσποινα Βανδή, και τα κατορθώματα του Νότη, την ώρα που άλλοι λαοί χαρτογραφούν το γονιδιακό δικτύωμα, κατασκευάζουν ρομπότ και στέλνουν αποστολές σε κοντινά αστρικά συστήματα;

Τις πταίει για αυτήν την κατρακύλα;

Αντιμνημονιακοί και … μπαταχτσήδες.

Ένα παλιό αξίωμα λέει ότι όσο περισσότερο κάποιος έχει λερωμένη τη φωλιά του, τόσο περισσότερο κραυγάζει. Είτε για να ξεχαστεί η κόπρος είτε για να πουλήσει το νέο προϊόν που λανσάρει.

Τα τελευταία τριάμισι χρόνια η δημόσια συζήτηση διεξάγεται πάνω στο δίπολο «μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί».

Ας προσπαθήσουμε να το δούμε στην πράξη, γιατί με τη θεωρητικολογία δεν βγαίνει άκρη.

Οι εργολάβοι της αντίστασης….

Ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Γιώργος Κατρούγκαλος γεννήθηκε το 1963.

Όταν έπεσε η χούντα ήταν ένδεκα ετών και συνεπώς μπορούμε να συμπεράνουμε με ασφάλεια ότι δεν είχε αντιστασιακή δράση.

Δεν ξέρουμε τι θα έκανε αν ήταν μεγαλύτερος· αν δηλαδή θα εκτόξευε και επί δικτατορίας κηρύγματα υπέρ της βίας -όπως κάνει τώρα εκ του ασφαλούς στο δημοκρατικό καθεστώς- αλλά έχουμε ένα δεδομένο: στις δύσκολες για πολιτική ανυπακοή εποχές ήταν -απολύτως δικαιολογημένα- απών.

Το αδιέξοδο του Αλέξη…

Το 1965, μετά την Αποστασία και τις αλλεπάλληλες προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης από πρώην στελέχη της Ένωσης Κέντρου, ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε πει δηκτικά για τους πρωθυπουργίσιμους αποστάτες: » Η Κίρκη, με δέλεαρ την εξουσία, εξευτελίζει τους ανθρώπους.»

Στη συνέχεια κατονόμασε ως αποδέκτες της φράσης τους Γ. Αθανασιάδη-Νόβα, Ηλ. Τσιριμώκο, Στ. Στεφανόπουλο.

Πάντοτε οι φιλοδοξίες είναι θεμιτές.

Και στην πολιτική και στη ζωή.

Φυσικά, το εξευτελιστικό είναι επιδιώκοντας να πραγματοποιήσεις τις φιλοδοξίες σου, να μετέρχεσαι κάθε τρόπο και μέσο.

Όταν παρανομούν οι Άρχοντες…

Τις περισσότερες φορές για τους ανθρώπους της πόλης η ζωή κινείται καθημερινά μέσα στα ίδια πλαίσια.

Αυτά που τα έχουμε ορίσει ως «καθημερινότητα».

Διαφωνώ με τον όρο αλλά δεν έχω και χώρο εδώ να το εξηγήσω.

Αν κοιτάξεις το ημερολόγιο θα καταλάβεις το απλούστερο… δεν είναι όλες οι μέρες 21/11/2013.

Κάθε «καθημερινότητα» λοιπόν είναι σαν αυγό έκπληξη για παιδιά ή για τους παλιότερους σαν κυπελλάκι "Καραμπόλα" με το αλουμινόχαρτο στον πάτο.

Απ’ έξω πάντα ίδιο αλλά όλο και κάποια έκπληξη κρύβει.

Το ελληνικό πνεύμα είναι ακόμη ζωντανό!

Μέσα στην μαυρίλα που ζούμε, μια από τις πιο συχνά επαναλαμβανόμενες επωδούς είναι και το ότι «απουσιάζει παντελώς ο πνευματικός κόσμος».

Καθημερινά ακούω και διαβάζω ότι οι ακαδημαϊκοί, οι λόγιοι, οι καλλιτέχνες, και γενικά η πνευματική μας ελίτ, έχει ρίξει μαύρη πέτρα, και μας έχει αφήσει μόνους μας να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα….

Και εμείς, σαν μικρά ζαλισμένα ορφανά παιδάκια, χωρίς πνευματική καθοδήγηση, και χωρίς ταγούς, βολοδέρνουμε στον βάλτο της δυστυχίας, και τρωγόμαστε μεταξύ μας, ή με τα ρούχα μας.

Μα που είναι η Βέμπο;

Που είναι ο Σεφέρης;

Που είναι ο Ελύτης;

Ένας Καζαντζάκης δεν υπάρχει πια;

Τι προμηνύει η άνοδος της ακροδεξιάς;

Πριν  λίγες μέρες  6 ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης σε συνάντηση στη Βιέννη ανακοίνωσαν τη σύναψη συμμαχίας ενόψει των προσεχών Ευρωεκλογών.
Υπάρχουν εκτιμήσεις πως οι ακροδεξιοί και οι ευρωσκεπτικιστές θα αποτελούν την έκπληξη αυτών των ευρωεκλογών.

Ο λάθος τρόπος που στήθηκε η Ευρωζώνη, από τη στέγη (ευρώ) και όχι από τα θεμέλια είχε σαν συνέπεια να αναπτυχθεί μια καχυποψία προς το κοινό νόμισμα αλλά και μεταξύ των ψηφοφόρων και των οικονομικών και πολιτικών ελίτ.