Θεολογικές και άλλες ανησυχίες του Σταμάτη Γονίδη!

Ο Χρήστος Νάτσης στη στήλη Αυτό δεν είναι πίπα αναλύει τις οντολογικές και θεολογικές ανησυχίες του Σταμάτη Γονίδη.

Η θέση του Γονίδη παρατίθεται με την ορθογραφία και τη στίξη του δημιουργού της στη σελίδα του στο facebook, για λόγους δεοντολογίας.

Στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσω να αναλύσω περιληπτικώς μία καινοτόμο θέση του Σταμάτη Γονίδη, που τοποθετεί κυριολεκτικά εμπρηστικούς μηχανισμούς στα θεμέλια της παραδοσιακής θεολογίας και οντολογίας.

Το πρώτο θύμα είναι πάντα η αλήθεια.

Είναι γνωστό και αναμφισβήτητο, ότι πάντα σε εποχές κρίσης, μεταξύ άλλων φαινομένων, ανθεί και η ανεξέλεγκτη φημολογία.

Η διασπορά ψευδών ειδήσεων, που όμως βολεύει κάποιους.

Για πολλούς και διάφορους λόγους.

Η χαρά του συκοφάντη… και του τρολιάρη!

Τα τελευταία τρία χρόνια, αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα, όπου ενώ παλιά για όλα τα δεινά της έφταιγαν οι μασόνοι, οι Εβραίοι, οι κομμουνιστές, η λέσχη Μπίντελμπεργκ, κλπ, τώρα φταίει αφενός το μνημόνιο, και αφετέρου … οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Ο σύγχρονος σάκος του μποξ.

Ο πιο εύκολος στόχος, αφού εμείς τους πληρώνουμε τους παλιομπαγλαμάδες….

Γραφειοκρατική παράνοια…

Ας υποθέσουμε ότι έχεις ένα ακίνητο.

Κι ακόμη ότι μια ωραία μέρα έχεις την όχι και τόσο φαεινή ιδέα να το μεταβιβάσεις στο παιδί σου για να μην πρέπει να πληρώσει αργά ή γρήγορα το 40% της αξίας του σε φόρους κληρονομιάς (που σημαίνει πως θα το χάσει, επειδή δεν θα έχει να το πληρώσει).

Επιστρατεύεις την υπομονή σου, ό, τι σου απομένει από την καλή σου ανατροφή, τα υπολείμματα της όποιας ευγένειας διαθέτεις και μπαίνεις στη διαδικασία.

Χρειάζεσαι φορολογική ενημερότητα.

Άλλοτε μια υπόθεση δύο λεπτών. Όχι πια.

Τώρα με τη μηχανοργάνωση, περιμένεις στην τριπλή ουρά, ανάμεσα σε αγανακτισμένους που διαπληκτίζονται για να υποβάλεις απλώς τη σχετική αίτηση. Σύμφωνα με το κολλημένο στο τζάμι χαρτάκι το αίτημα ικανοποιείται το νωρίτερο την επόμενη μέρα!!!

Και αφού προηγηθεί άλλη αναμονή σε άλλη θηριώδη ουρά. (Πρέπει, βλέπεις, οπωσδήποτε καθημερινά να παρατηρείται συνωστισμός για να αποδειχτεί ότι δουλεύουν!)…

Μοδάτες φακλάνες…

Με  αφορμή  τον   χαμό του Μιχάλη  Ασλάνη.

Προσπερνάω το τραγικό  περιστατικό και προχωράω  στην  ουσία.

Όποιος  πιστεύει ότι εμείς  ως  καταναλωτές και σχεδιαστές  έχουμε  την παραμικρή  δημιουργική  σχέση με  την μόδα   δεν ξέρει  που πατάει και που πηγαίνει!

Αγοράζουμε ναι.

Αγοράζαμε;  Ουουου! Εν αφθονία.

Δίχως την ελάχιστη   φρόνηση και  χωρίς    γούστο.

Αρκεί στην  ούγια να  γράφει με  κεφαλαία γράμματα PRADA.

Ποιοι και πόσοι designers;

Μετρημένοι   στα δάχτυλα του ενός  χεριού.

Ούτε…

Η αρχαία Ρώμη, οι βάρβαροι, και το νέο ΠΑΣΟΚ!!!

Ή αλλιώς: Η “εκλογίκευση” του θηρίου…

Η ανθρωπότητα δε θα ξεμείνει ποτέ από επίδοξους βελτιωτές του κόσμου γενικώς και των άλλων ειδικώς.

Που έχουν τόση πίστη στις ικανότητές τους αλλά και σε υποτιθέμενα βέβαιες νομοτέλειες που δεν ανησυχούν ακόμα κι όταν οι όλες οι ενδείξεις τους λένε το αντίθετο.

Σπουδαίο και άκρως χαρακτηριστικό παράδειγμα: Όταν η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατά τον 50 αιώνα μ.Χ. κατακλύστηκε από χιλιάδες βαρβάρων που είχαν δικιά τους ανεξάρτητη οργάνωση και (το χειρότερο) έφεραν όπλα τα οποία γνώριζαν πολύ καλά να χρησιμοποιούν, η Ρωμαϊκή ελίτ παρά το ότι δεν είχε τη δύναμη να τους επιβάλλει τη θέλησή της, δεν ανησύχησε.

Υπέθεσε ότι θα εκρωμαϊσει/εκπολιτίσει (δυο έννοιες συνώνυμες σχεδόν την εποχή εκείνη) “και” αυτούς τους βαρβάρους, όπως είχε κάνει με τόσους και τόσους στο παρελθόν.

Δεν υπολόγισε όμως ότι εκείνη τη φορά οι ξένοι ήταν και υπερβολικά πολλοί, και η ίδια είχε χάσει το μεγαλύτερο μέρος της αφομοιωτικής της δύναμης.

Διότι, σταδιακά, είχε περιπέσει σε γενική αδυναμία – και όταν είσαι αδύναμος, πολύ δύσκολα να αφομοιώσεις τον οποιονδήποτε.

Η άνοδος και η πτώση του ωραίου Μπρούμελ, και ο δικός μας Άκης!!!

Περσινό, αλλά πάντα επίκαιρο…

Ο «ωραίος Μπρούμελ», άσχετα με το τι νομίζουν πολλοί, δεν ήταν ένα φανταστικό λογοτεχνικό κατασκεύασμα, αλλά υπήρξε πραγματικά.

Ο Beau Brummel λοιπόν,  γεννήθηκε ως George Bryan Brummell το 1778 στο Λονδίνο, και πέθανε το 1840 στη Γαλλία, σε ηλικία 61 χρόνων.

Στο ενδιάμεσο κατάφερε να διαπρέψει ως «μοδάτος» και δημοφιλής  δανδής στην κλειστή αριστοκρατική κοινωνία του Λονδίνου, στους κύκλους της οποίας μπήκε χάρη στην προσοχή, και την εύνοια  που του έδωσε ο τότε πρίγκιπάς της Ουαλίας George.

Ο Brummel κατάφερε να γίνει «κολλητός» του πρίγκιπα, δημιουργώντας όνομα για τον εαυτό του χάρη στο καλό του γούστο στο ντύσιμο, στην αναμφισβήτητη εξυπνάδα του, και στην ωμή επίδειξη πολυτελούς διαβίωσης.

Καυσόξυλα και φέτος;

Δυσκολία στο να συμφιλιωθούν με το νέο τρόπο διάθεσης των καυσόξυλων εμφανίζουν οι Έλληνες καταναλωτές, αφού η συνήθεια χρόνων να αγοράζουν με το κιλό και όχι με το κυβικό, όπως προστάζει από φέτος η σχετική αγορανομική διάταξη, είναι κάτι που, όπως φαίνεται, δεν "κόβεται" εύκολα.

Πάντως, η ζήτηση στην αγορά καυσόξυλου είναι ακόμα υποτονική, καθώς παρ΄ όλο που αυτή την περίοδο οι τιμές είναι χαμηλότερες σε σχέση με το φθινόπωρο ή τον χειμώνα, η οικονομική δυσπραγία αποτρέπει τους περισσότερους από την αγορά προμηθειών.