«Πολιτικής Ορθότητας» ... κομμάτια και θρύψαλα!

Πριν τρία χρόνια, η παγκόσμια «Πολιτική ορθότητα» έμοιαζε «παντοδύναμη» και «αδιαμφισβήτητη». Όλες οι δυτικές χώρες (πλην Αυστραλίας) είχαν προσχωρήσει. Μεγάλο μέρος του Τρίτου Κόσμου, προσπαθούσε ασθμαίνοντας να προσεγγίσει.

Χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, αλλά και όλος ο Αραβικός κόσμος, έμεναν απ’ έξω, αλλά ως «παρίες» μιας «νεωτερικότητας» της οποίας η Δύση με την ευρύτερη έννοια του όρου, ήταν ταυτόχρονα η «κοιτίδα» και το «προπύργιο».

Κι ύστερα όλα έγιναν… κομμάτια και θρύψαλα!

*Τον Ιούνιο του 2016 οι Βρετανοί ψήφισαν Brexit. Κανείς δεν το περίμενε…

Ακόμα και οι «πρωτεργάτες» του Brexit πήγαν για ύπνο το βράδυ του δημοψηφίσματος νομίζοντας ότι έχουν χάσει! Και το πρωί κατάλαβαν ότι είχε κερδίσει το Brexit.

Αυτό δεν ήταν κατ’ ανάγκην καλό ή κακό. Στην περίπτωση της Βρετανίας ήταν μάλλον κακό. Αλλά ήταν ένα πρώτο χτύπημα στη ισοπεδωτική λογική κατάργησης των συνόρων και «μαρασμού» των εθνικών κρατών…

Και όμως… τους θαυμάζουν!

Πάντοτε απορούσα για το πώς και γιατί οι δικοί μας γηγενείς «προοδευτικοί» και «αριστεροί» είναι αναφανδόν υπέρ των απανταχού «κατατρεγμένων» Μουσουλμάνων, που πολεμάνε τον ιμπεριαλισμό, και που τους σφάζουν οι κακοί Εβραίοι,κ.ο.κ. και που τους συμπαρίστανται με πάθος ειδικά οι γυναίκες μας.

Εκείνες δηλαδή οι περίφημες «συνηγορίνες» με τα Γκούτσι και τα

I-phones (παλιότερα Blackberry), καθώς και άλλες επαγγελματίες «αλληλέγγυες», που αφιερώνουν το είναι τους για την ισότητα των λαών, για τα δικαιώματα των Μουσουλμάνων, και για την πολυπολιτισμικότητα γενικώς… πως λέμε κυρά Τασία; Κάπως έτσι.

Θα μου πείτε τόσο ξέρουν τόσο κάνουν, ή αν είσαστε πιο κακότροποι θα μου θυμίσετε ότι οι ΜΚΟ αποτελούν μεγάλη μπίζνα…