26.7.18

Οι πυρκαγιές, ο σεισμός και οι… όρθιες εντολές Σαμαρά!

Αυτές τις μέρες της ανείπωτης θλίψης και των μηδενικών παραιτήσεων, αυτές τις μέρες που η προπαγάνδα κυριάρχησε, επιβλήθηκε και επέβαλε απόλυτη σιωπή, σε σημείο που να μην τολμά κανείς (ή ελάχιστοι) να μιλούν για ευθύνες, αυτές τις μέρες που ακόμη και το εθνικό πένθος μεταμορφώθηκε σε τριήμερο πένθος λογοκρισίας, αυτές τις μέρες που ζούμε μια πρωτοφανή καταστροφή, η οποία τελικά αναδεικνύει με τον πιο οδυνηρό τρόπο την αγάπη για την καρέκλα, αναζήτησα τις μνήμες από το καλοκαίρι του 2014.





Είχε και τότε πυρκαγιές – όπως κάθε χρόνο, άλλωστε – φυσούσαν και τότε δυνατοί άνεμοι.
Στην Αρκαδία, στον Κίσσαμο Χανίων, στην Καστοριά, στον Άγιο Ιωάννη Κυνουρίας, στη Μεσσηνία, στο Κυριάκι και στην Υλίκη Βοιωτίας, στην Καλαμπάκα, σε δύσβατη περιοχή στη Μεσαρά Ηρακλείου, στη Λάρισα, στη Ρόδο, στη Μάνη, στην Καρδίτσα, στη Λαμία, στην Κορινθία, στην Παλιά Επίδαυρο, στην Βλαχοκερασιά Τρίπολης, σε χωριά έξω από το Ηράκλειο Κρήτης, στο Αντισκάρι και στην Καλλιθέα Ηρακλείου, στη Ζάκυνθο, στα Φάρσαλα, στην Ηλεία, στο Άγιο Όρος, στην Αιγιαλεία, στο Αλιβέρι Ευβοίας, στην Κερατέα (στις 14 Ιουλίου, όταν η φωτιά ξεκίνησε από τρία διαφορετικά σημεία), στο Κιλκίς, στον Καρέα κοντά στο Σκοπευτήριο του Βύρωνα και στο δάσος του Καρέα (πολύ κοντά σε κατοικημένη περιοχή εντός του αστικού ιστού), στα Λουτρά Αιδηψού, στην Άρτα, στην Ερμιόνη, στη Θεσσαλονίκη στη λίμνη Κορώνεια, στη Σητεία, στον δήμο Κιλελέρ, στον Ωρωπό, στην Παιανία, στην Κάρυστο, στη Μαλεσίνα Φθιώτιδας κοντά στην εθνική οδό, στο Ποικίλο Όρος στο Καματερό, στη Σιθωνία και στον Αρμενιστή Χαλκιδικής, στη Μυτιλήνη, στις Σέρρες, στο Ναύπλιο, στο Άργος, στο Αλεποχώρι, στο Λουτράκι, στην Πάτρα, στην Αρχαία Μεσσήνη, όπου κινδύνεψε ο αρχαιολογικός χώρος αλλά δόθηκε μεγάλη μάχη για να σωθεί, στον Κρόκο Κοζάνης, στον Αρχαιολογικό χώρο της Οινιάδος στον νομό Αιτωλοακαρνανίας, όπου επίσης δόθηκε μεγάλη μάχη για την σωτηρία του…


Οι ανευθυνο-υπεύθυνοι αρμόδιοι και το κακό μας χάλι…


Η τραγωδία που έζησε και ζει η Αττική έφερε για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο τις ευθύνες των «αρμοδίων».
Όπου αρμόδιοι, πέραν των κυβερνητικών στελεχών, είναι και όλοι εκείνοι οι υπηρεσιακοί παράγοντες που συναποτελούν κρίκους στη γενικότερη αλυσίδα που ονομάζουμε κράτος.





Μπορεί να είναι ο περιφερειάρχης, μπορεί ο υπεύθυνος πολιτικής προστασίας, μπορεί ο τάδε αντιδήμαρχος, ο δείνα πυροσβέστης, ή ένας απλός υπάλληλος που την μοιραία στιγμή του έτυχε να είναι βάρδια σε κάποια κέντρο συντονισμού ή λήψης αποφάσεων, κάποιας τριτοκλασάτης υπηρεσίας, ή κάποιου μικρού δήμου.
Όσοι γνωρίζουν πως λειτουργεί το ελληνικό δημόσιο θα σας πουν ότι υπάρχει σχέδιο στα χαρτιά για κάθε ενδεχόμενο. Για πλημμύρες, για σεισμούς, για φωτιές, για πόλεμο, για αεροπειρατεία, για ναυάγια, κ.ο.κ.
Στα χαρτιά και μόνο…