Adventures of a Lifetime...

Coldplay

Γιατί χαίρεται ο Τσίπρας;

Όσοι έχουν την ευκαιρία να πληροφορηθούν την κατάσταση του Πρωθυπουργού τις τελευταίες δυο ημέρες, λένε ότι επρόκειτο εμφανώς για έναν άλλο Τσίπρα. Πολύ πιο χαμογελαστό, πιο ήρεμο και φιλικό και χαλαρό γενικότερα στη συμπεριφορά του.
 

Αν και η πίεση που ασκούν πάνω του τα γεγονότα και οι εξελίξεις στην υπόθεση του προσφυγικού – μεταναστευτικού και η αξιολόγηση είναι παρούσα, ο ίδιος πιστεύει τις τελευταίες ώρες και πάλι ότι μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα, αξιοποιώντας τη διεθνή κρίση και τους χειρισμούς του για τον περιορισμό των επιπτώσεών της στην ελληνική οικονομία και κοινωνία…
 

Τα παλλόμενα πέη και οι περιφερόμενοι φελλοί…

«Είναι αφελληνισμός η ανάθεση της καλλιτεχνικής ευθύνης του Ελληνικού Φεστιβάλ σε μια προσωπικότητα του διαμετρήματος του Γιαν Φαμπρ;»

αναρωτήθηκε ο γνωστός για το φλεγματικό του χιούμορ Αριστείδης Μπαλτάς ψέγοντας εμμέσως τους οπισθοδρομικούς και συντηρητικούς νεοέλληνες που δεν αντελήφθησαν ότι η επιλογή του Βέλγου καλλιτέχνη είναι μια κίνηση κατ' εξοχήν φιλελληνική.

Προσπερνώντας την κριτική περί ραγιαδισμού στην κυβέρνηση θέλουν να μας πείσουν ότι δεν είναι αφελληνισμός να βλέπεις παλλόμενους φαλλούς, ταλαντώμενα στήθη και αδοία που ανοιγοκλείνουν. Ποιος ξέρει;

Ο Ερντογάν αψηφά την Αμερική…

Ο πρόεδρος της Τουρκίας δέχεται μεγάλη κριτική από πλευράς των Αμερικάνων, όμως παραμένει πεπεισμένος  ότι τα κάνει όλα σωστά.

Σε μια ιδιαίτερα απολογητική του ομιλία στο Brookings Institution της Ουάσιγκτον πριν από δύο μέρες, ο Τούρκος ηγέτης «μάλωσε» τη Δύση επειδή διαχωρίζει τους «καλούς» απ τους «κακούς» τρομοκράτες, ενώ χαρακτήρισε τις διώξεις των δημοσιογράφων στη χώρα του ως καταστολή της τρομοκρατίας, και όπως είπε δεν τον ενοχλεί η κριτική, και θα συνεχίσει να διώκει όποιον τον προσβάλει...

Το δίλεπτο μίσος: Τα social media και η πολιτική του φόβου…

Στο εισαγωγικό κεφάλαιο του δυστοπικού εφιάλτη του Orwell «1984» βλέπουμε τον πρωταγωνιστή, Winston Smith, να περιγράφει πως κάθεται σε μια καρέκλα εμπρός από μια γιγαντο-οθόνη ανάμεσα στους συναδέλφους του Υπουργείου Αλήθειας. Παίρνει μέρος σε ένα τελετουργικό που σκοπό έχει να ενισχύσει την πίστη προς το κόμμα. Ακολουθεί η προβολή εχθρικών εικόνων προσεκτικά σχεδιασμένων από το Κόμμα.

Ουρλιαχτά, βρισιές και κατάρες επικεντρώνονται στον παρουσιαζόμενο Goldstein, τον απόλυτο εχθρό του Κράτους, το «αυτάρεσκο πρόσωπο» του οποίου αυτόματα παράγει θυμό και φόβο. Ο Goldstein προσωποποιεί όσα το καθεστώς καταδικάζει και ποδηγετεί δηλ. την ελευθερία του λόγου, του τύπου, του συνέρχεσθαι και την ελευθερία της σκέψης.

Πολιτικά παιγνίδια και πρόσφυγες…

Οι συγκρούσεις μεταξύ προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά,το ναρκοθετημένο κλίμα στην Ειδομένη ,οι διαμαρτυρίες στη Χίο αλλά και τα άλλα νησιά με μεγάλο όγκο προσφύγων, είναι δυστυχώς το αναμενόμενο αποτέλεσμα της χαοτικής κατάστασης που επικρατεί  στη διαχείριση του προσφυγικού.

Η κυβερνητική επιλογή να αφήσει επί της ουσίας τη διαχείριση μεγάλων κέντρων συγκέντρωσης στις ΜΚΟ, χωρίς την παρουσία του κράτους ήταν αναπόφευκτο να δημιουργήσει κάποια στιγμή εκρήξεις και αντιπαραθέσεις…