The Confessor...

Joe Walsh

Χρόνια μας πολλά...

Σήμερα ο ΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ γιορτάζει τα δυο χρόνια του.
Ευχαριστούμε για την προτίμηση που του δείχνετε, και για τις ευχές με τις οποίες τον πλημμυρίσατε...

Συνδικαλιστές χωρίς λαό και κομματοτσέλιγκες χωρίς στρούγκα…

Μέσα στον ορυμαγδό διαφόρων… χρήσιμων ειδήσεων όπως το αντάρτικο του Ντινόπουλου, οι αερολογίες της Βούλτεψη, το νέο «λεφτά υπάρχουν» του Τσίπρα αλλά κι οι γάμοι του Κλούνεϊ και της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ελάχιστοι πήραν χαμπάρι ότι στην απεργία της ΑΔΕΔΥ εναντίον της επαναξιολόγησης, απήργησε μόνο το 8,5% των …θιγομένων δημοσίων υπαλλήλων.

Δηλαδή, από τους 65.500 υπαλλήλους των ΟΤΑ που υποτίθεται θίγονται, απήργησαν οι 5.500!

Τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα, αδιαμφισβήτητα και χωρίς υποσημειώσεις.

Η πατρίδα μας, τα αλλαντικά της και ο μπαρμπα-Φώτης…

Στο βάθος έπαιζε η τηλεόραση, χωρίς να της δίνει σημασία κανείς στο σπίτι ― την είχαμε ανοίξει περιμένοντας τις ειδήσεις.

Την προσοχή μου όμως τράβηξε ο ήχος μιας διαφήμισης.

Ο στομφώδης πατριωτικός τόνος του εκφωνητή, που μιλούσε δοξαστικά «για αυτόν τον λαό» (εμάς τους Ελληνες), που έχει αυτό, έχει εκείνο, έχει το άλλο κ.λπ.

«Σ’ αυτό τον λαό αξίζει το καλύτερο», κατέληγε ο ύμνος προς τον λαό, οπότε εγώ από περιέργεια πετάχτηκα ώς το δωμάτιο με την τηλεόραση, για να προλάβω τη διαφήμιση και να δω επιτέλους τι είδους προϊόν μπορεί να διαφημίζεται με τέτοιο πατριωτικό στόμφο.

Οπως διαπίστωσα, η διαφήμιση αφορούσε... λουκάνικα, πάριζες, μορταδέλες και άλλα συναφή ―και νοστιμότατα, δεν αμφιβάλλω― εδέσματα μιας αλλαντοποιίας…

Πόσο σημαντικός ήταν ο Στιβ Τζομπς;

Δεν ήταν engineer.

Δεν έφτιαχνε μηχανήματα.

Ούτε designer ήταν.

Κανένα από τα προϊόντα που έβγαλε η Apple δεν τα σχεδίασε ή τα κατασκεύασε ο ίδιος.

Ο Στίβεν Πολ Τζομπς άλλο πράγμα έκανε:

Ήταν αφεντικό.

Δουλειά του ήταν να έχει πάντα δίκιο.

Τις τελευταίες εβδομάδες πιθανότατα έχεις διαβάσει ποταμούς κειμένων γι’ αυτόν (υπάρχει άλλο ένα σ’ αυτό εδώ το τεύχος), και πια μπορεί να ξέρεις τα βασικά για τη ζωή του και για το έργο του, από το LSD μέχρι τον Apple II και από την κόρη που απαρνήθηκε μέχρι τις αυτοκτονίες στα Κινέζικα εργοστάσια…

Ο Ιάπωνας σωτήρας των προσφύγων μας…

Γέννημα - θρέμμα της Τούμπας ο Αυγερινός, με πήρε πριν μερικές μέρες τηλέφωνο για να με ρωτήσει: «Σ’ εκείνον τον ανώνυμο Ιάπωνα καπετάνιο, που έσωσε τόσες εκατοντάδες ζωές δικών μας ανθρώπων, δεν χρωστούμε μια απόδειξη αναγνώρισης της πράξης του»;

Με το ερώτημά του μου υπενθύμισε μια ιστορία που διηγούνταν με συγκίνηση οι παλιότεροι, αλλά, παρά την τεράστια σημασία της, δεν αποτέλεσε ποτέ αντικείμενο ενασχόλησης για τους επαγγελματίες ιστορικούς μας.

Ομως οι δύσκολοι καιροί που περνούμε την έφεραν αυθόρμητα στη μνήμη και στο επίκεντρο των σκέψεων πολλών από εμάς, για να χρησιμέψει και πάλι ως οδηγός στις αποφάσεις και στις πράξεις μας.

Ας τη διηγηθώ με δύο λόγια, όπως καταγράφηκε στην έγκριτη εφημερίδα της Βοστόνης «Boston Globe» στις 3 Δεκεμβρίου 1922.

Οι αγορές τρομάζουν…

Οι αγορές δεν είναι παρά ένας τόπος αλληλοσυγκρουόμενων προβλέψεων για τις οικονομικές εξελίξεις κι ως τέτοιος δεν μπορεί παρά να είναι ευμετάβλητος, επηρεαζόμενος από την παραμικρή ανατροπή, όχι υποχρεωτικά αρνητική αλλά έστω και αμφίσημη.

Όσο γρήγορα προεξοφλούνται αναμενόμενα γεγονότα, άλλο τόσο ταχύτατα αναιρούνται πιθανά αποτελέσματα με την αλλαγή μιας μεταβλητής.

Ακριβώς αυτά τα στοιχεία των αγορών έφεραν και τις μεγάλες μεταβολές στις τιμές των ελληνικών ομολόγων, τόσο με την ραγδαία πτώση των επιτοκίων όλο το προηγούμενο διάστημα, όσο και με τα σκαμπανεβάσματα των τελευταίων εβδομάδων.

Ο τόπος μας, μια ανεξάντλητη πολιτιστική κιβωτός…

   
Noμίζω ότι πέρα από αυτή την εκπληκτική αρχαιολογική ανασκαφή στην Αμφίπολη, της οποίας μόνο ένα μικρό μέρος έχει φανεί, υπάρχει σε όλους μας ένα αίσθημα χαράς -για να μην πω υπερηφάνειας και στενοχωρήσω «προοδευτικούς φίλους»- επειδή ο τόπος μας, εκτός από τη συνεχή προσφορά αίματος των ανθρώπων του για τη «χιλιάκριβη τη λευτεριά», μας θυμίζει ξανά ότι είναι και μια ανεξάντλητη πολιτιστική κιβωτός.

Θυμάμαι πάντα τον Σεφέρη που σε μια ομιλία του στη Στοκχόλμη είχε πει: «Ανήκω σε μια χώρα μικρή... δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού της, τη θάλασσα και το φως του ήλιου... Αλλά η παράδοσή της είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπές».