I Feel my Stuff....

Brian Eno

Το χιόνι, ο Φίλης, ο Μουζάλας, η Ντενίση, και ο … Ρέμος!

Δυο είναι κατ εμέ τα κυρίαρχα ζητήματα τις μέρες αυτές, ή μάλλον δυόμιση. Το άλλο, ότι δηλαδή έπεσε ισχυρός χιονιάς το παρακάμπτω, διότι χειμώνας είναι, χιόνια θα έχουμε…

Εξάλλου, δεν ξέρω αν φταίει το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η αν οι ψεκασμοί των μασόνων (αφού) έχουν παρενέργειες, αλλά θυμάμαι την δεκαετία του ’60 και του ’70 που ήμουν μικρό παιδί ότι χιόνιζε τακτικά και σχεδόν κάθε χρόνο… άρα; Προς τι λοιπόν η έκπληξη; Προς τι ο πανικός; Θα μου πείτε πως τότε δεν υπήρχαν κανάλια να κάνουν την τρίχα τριχιά, ούτε σόσιαλ μίντια για τερατολογικό κουτσομπολιό, ούτε καν καυστήρες υγραερίου για ζεστά νερά και τζακούζια μέσα στο καταχείμωνο…

Όλο του το σόι έχει διορίσει στο Δημόσιο ο Κουρουμπλής!

Αποκαλύψεις σχετικά με διορισμούς συγγενικών προσώπων υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε θέσεις του Δημοσίου,  βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Όντας στα έδρανα της αντιπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ…καταδίκαζε τέτοια φαινόμενα, σήμερα όμως δείχνει ότι τίποτα από όλα όσα έλεγε μπορεί να κάνει πράξη.

 

Το Κουρουμπλέικο...

Τρανό παράδειγμα είναι η υπόθεση, που αποκαλύπτει το Πρώτο Θέμα, του νυν υπουργού Ναυτιλίας Παναγιώτη Κουρουμπλή ο οποίος, αφού διόρισε την γυναίκα του και τέσσερα ανίψια του, αποφάσισε να διορίσει τις πρώτες μέρες του κιόλας στο υπουργείο Ναυτιλίας, με απόσπαση την αγαπημένη του ανίψια, κόρη του αδερφού του Ανδρέα...

Νέα Σειρά: Καθημερινές ιστορίες συριζέικης τρέλας…

Επειδή κάθε μέρα είμαι με κόσμο αποφάσισα κάθε ιστορία όπως μου την λένε, να την μεταφέρω. Είναι ιστορίες απλών ανθρώπων, που είναι ανήμποροι απέναντι σε ένα Κράτος Δυνάστη, σε μια Κυβέρνηση που αντί να είναι Κυβέρνηση του Λαού αφέθηκε να γίνει Κυβέρνηση εξαπάτησης και καταλήστευσης του Λαού. 

Είναι ιστορίες καθημερινής τρέλας, όπου ο απλός πολίτης δεν μπορεί να κάνει τίποτα παρά η να πληρώσει και να πεθάνει της πείνας, η να γίνει κλέφτης και φοροφυγάς. Είναι ιστορίες ανθρώπων από την εφορία, τα νοσοκομεία, το καφενείο, το κουρείο, το δρόμο. Κάθε μία θα την μεταφέρω όπως την ακούω, με την ελπίδα να συγκινηθεί η Δικαιοσύνη, να κινητοποιηθεί και να βοηθήσει...

Αμετροέπεια και μετρημένα ψωμιά…

Λιγότερο από ενάμιση χρόνο πριν η εφημερίδα “Γκάρντιαν” εγκωμίαζε τον νεοεκλεγέντα Έλληνα πρωθυπουργό ως αντικομφορμιστή και ριζοσπάστη Αριστερό που τα βάζει με τους (ανεπαρκείς) ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Εκείνο το φεγγάρι οι προσωρινοί ένοικοι του Μαξίμου αγαλίαζαν από ικανοποίηση για το δημοσίευμα. Το ίδιο πανηγύριζαν έξαλλα ως στελέχη της αντιπολίτευσης όταν η ίδια εφημερίδα υποστήριζε - το 2012 αν θυμάμαι σωστά - πως τα συλληφθέντα άτομα μιας αντιφασιστικής μοτοπορείας κακοποιήθηκαν από Έλληνες αστυνομικούς…

Ο Αρτέμης που πιστεύαμε…

Δ​​εν πάει πολύς καιρός που στο φαντασιακό της ελληνικής κοινωνίας βασίλευε ένας άλλος Σώρρας και τον οποίο ελάχιστοι τολμούσαν να αμφισβητήσουν ως απατεώνα. Αυτός ήταν καθημερινά στα χείλη των Ελλήνων: «μα, πού είναι ο Αρτέμης;», «ο Αρτέμης πρέπει να μεριμνήσει», «ο Αρτέμης οφείλει να παρέμβει». Μόνο κάποιοι, κατά καιρούς, έλεγαν «δεν υπάρχει Αρτέμης», αλλά όχι αμφισβητώντας την παντοδυναμία του. Το ανέφεραν ως ψόγο στην αδιαφορία του.

Ο Αρτέμης που πιστεύαμε λεγόταν «κράτος» και τα αμύθητα δισ. που είχε θα έλυναν κάθε πρόβλημά μας. Οχι μόνο εκείνα που ήταν η δουλειά του να λύνει (κοινωνική πρόνοια, ασφάλεια, παιδεία), αλλά όλα, ακόμη κι εκείνα που προέκυπταν από τις δικές μας επιλογές. Ετσι φτιάχτηκαν οι αγρότες που είχαν εξασφαλισμένο το εισόδημα, ανεξαρτήτως αν επέμεναν σε καλλιέργειες που δεν ήθελε κανείς. Ετσι φτιάχτηκε και η αγορά με τους περισσότερους, αναλογικά, γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς κ.λπ. στις χώρες του ΟΟΣΑ. Το κράτος ήταν εκεί να επιδοτήσει κάθε επιλογή των πολιτών του…