Η κυβέρνησή μας υποχώρησε στις περισσότερες
οικονομικές απαιτήσεις των δανειστών, αλλά, όπως συμβαίνει ήδη από το τέλος του
Β΄ παγκοσμίου πολέμου, η αριστερά διατηρεί το μονοπώλιο του εποικοδομήματος,
της κοινωνικής υπερδομής: χάνει την «οικονομία», κερδίζει τη «ζωή» --
εξασφαλίζοντας, αν όχι τη στήριξη των μαζών, τουλάχιστον την επιείκεια.
Ό,τι κι
αν κάνουν οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, θα παραμένουν προϊόντα του
λενινισμού και του σταλινισμού: ποτέ δεν διέρρηξαν τις σχέσεις τους με την
ολοκληρωτική ιδεολογία – το ύφος τους είναι ύφος κομισαρίου, το γλωσσικό τους
ιδίωμα θυμίζει τους μπολσεβίκους («Οι αστοί τρομάξανε!»). Φορολογώντας τους
πολίτες φαντάζονται ότι φορολογούν τους κουλάκους. Ακόμα και οι μεταρρυθμιστές,
οι λεγόμενοι ανανεωτικοί και οι τροτσκιστές είχαν διεστραμμένα πρότυπα τα οποία
ούτε απέρριψαν, ούτε προσάρμοσαν στη νεοτερικότητα...