Θεματογραφια
Πολιτική
Πυρ κατά βούληση
Μουσικογραφίες
Οικονομία
Επικαιρότητα
Κόσμος
Ελλάδα
Άνθρωποι
Εξωτερικές Πηγές
Ιστορία
Επιστήμη
Νεολαία
Τεχνολογία
Βιβλιοφάγος
Αθλητισμός
Κινηματογράφος
Διαχείριση
Επιχειρηματικότητα
Εκλογές 2014
Ανεκδοτολογίες
Παράδοση
Διηγήματα
Καταγγελίες
Ορθομαγειρέματα
Ποίηση
Σύντομο ανέκδοτο
Εθελοντισμός
Racing
Αγροτική Ζωή
Videogames
Εκλογές 2019
1.1.13
Γιάννης ο ευλογημένος
O Άγιος Βασίλης, σαν περάσανε τα Χριστούγεννα, πήρε το ραβδί του και γύρισε σ' όλα τα χωριά, να δει ποιός θα τόνε γιορτάσει με καθαρή καρδιά. Πέρασε από λογιών-λογιών πολιτείες κι από κεφαλοχώρια, μα σ’ όποια πόρτα κι αν χτύπησε δεν τ’ ανοίξανε, επειδή τον πήρανε για διακονιάρη. Κι έφευγε πικραμένος, γιατί ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από τους ανθρώπους, μα ένοιωθε το πόσο θα πονούσε η καρδιά κανενός φτωχού από την απονιά που του δείξανε κείνοι οι άνθρωποι.
Νόαμ Τσόμσκι και … τσάντες Louis Vuitton;
Ποιά μπορεί να είναι η σχέση μεταξύ του Νόαμ Τσόμσκι και
μιας τσάντας Louis Vuitton;
Κι όμως!
Υπάρχει σχέση όπως το παρακάτω κείμενο θα προσπαθήσει να
εξηγήσει, διεισδύοντας στα άδυτα της συλλογικής μας ενοχής για τη σημερινή τραγωδία
που περνά η χώρα. Και μη διανοηθεί κανείς να πει ότι η περιβόητος ρήση του
Θεόδωρου Πάγκαλου «όλοι μαζί τα φάγαμε» ήταν τυχαία. Ούτε κατά διάνοια!
Γέρε χρόνε, φύγε τώρα…
Ίσως γιατί δε μ’ αφήνει αυτή η γλυκιά μελαγχολία που πάντα επιστρέφει την εποχή των Χριστουγέννων.
Γλυκιά, σαν το μελομακάρονο, που σου γδέρνει απαλά τον ουρανίσκο.
Τη βλέπεις, φωλιάζει εκεί, κάτω από το στολισμένο δέντρο, καθώς αναβοσβήνει παρέα με τα πολύχρωμα φωτάκια, ενώ πέφτει το σκοτάδι και τα μάτια μας τρεμοπαίζουν πριν να κλείσουν.
Κουρνιάζει μέσα στις κάλτσες, στα κουτιά με τα δώρα.
Και κυρίως, τη βλέπεις, διάχυτη, στον ενθουσιασμό των παιδιών για το καθετί παραμικρό, ψεύτικο κι αληθινό των Χριστουγέννων...
Θα επιμένεις.
Σιχαίνομαι την φιλανθρωπία…
Στη λέξη φιλανθρωπία υπάρχει μια βαθιά αντίφαση, στα όρια του οξύμωρου.
Ο άνθρωπος είναι απλώς
άνθρωπος, δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος.
Όπως ο λύκος δεν μπορεί να είναι
φιλόλυκος, ούτε η κότα φιλόκοτα και ο σκύλος φιλόσκυλος.
Ο σκύλος, ναι, μπορεί να είναι
φιλάνθρωπος, ως το κατεξοχήν κατοικίδιο που έχει μια σχεδόν αυτοκαταστροφική
προσκόλληση στο είδος μας.
Η κότα δεν θα μπορούσε να
είναι ποτέ φιλάνθρωπη, αν είχε μια ελάχιστη επίγνωση του προορισμού της ως
σούπας ή κοκκινιστής. Η γάτα, αν και εξίσου προσκολλημένη στον άνθρωπο και τα
ενδιαιτήματά του, δεν είναι φιλάνθρωπη. Είναι απλώς φίλαυτη. Κι επειδή αγαπάει
τον εαυτό της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο- αν μπορεί να αποκληθεί αγάπη το
ένστικτο αυτοσυντήρησης που έχει κάθε ον-, συμβιβάζεται με την αναγκαστική
συνύπαρξή της με τον άνθρωπο. Είναι μια κατεξοχήν φιλόγατα που συνδέεται με
μνημόνιο κατανόησης με τον άνθρωπο, αν υποθέσουμε ότι η βάση της συνύπαρξής της
μ’ αυτόν είναι να πιάνει ποντίκια ή να προσφέρει το σώμα της στην ανθρώπινη
ανάγκη για τρυφερότητα και χάδι.
Η γάτα Σαμαράς, και το κουτί που λέγεται Ελλάδα!
Κάποιοι βλέπουν παντού ξένους δακτύλους...
Το νέο διεθνές ρεζιλίκι μας με τις «λίστες των εχόντων»
δείχνει άλλη μία φορά πως βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Και πόσο δεν μας
φταίνε ξένοι δάκτυλοι και κέντρα υπονόμευσης. Το γνωστό παραμύθι του Ανδρέα
Παπανδρέου που έφαγαν Έλληνες «ιθαγενείς» και με την βοήθεια των αριστερών το
αναμασούν ακόμη.
Οι συγκεκριμένοι «ιθαγενείς» που εδώ και 40 χρόνια βλέπουν παντού υπονόμευση. Βλέπουν
παντού ξένους δακτύλους... Βλέπουν παντού συμφέροντα. Βλέπουν παντού
υποδείξεις, διαπλοκές και σκοπιμότητες...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)