Το άρθρο-λίβελλος του κ Ανδρέα Δρυμιώτη κατά
Σαμαρά την περασμένη Κυριακή προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις. Και στο διαδίκτυο και στις
εφημερίδες.
Δεν έμεινε «αναπάντητο» - και δεν έπρεπε να μείνει αναπάντητο.
Γιατί δεν είναι απλώς μια «ξεκούδουνη» πολεμική
εκτός τόπου και χρόνου – από το παρελθόν.
Όπως φαίνεται προετοιμάζει ζυμώσεις που γίνονται
τώρα, σε ενεστώτα
χρόνο – και αφορούν στο μέλλον.
Ούτε αφορά μόνο τον ίδιο τον λιβελογράφο (τον
Δρυμιώτη), ούτε μόνο το στόχο του λιβέλου (τον Σαμαρά).
Αφορά τον τρόπο που βιώνουμε τα ιστορικά γεγονότα, όχι ως
«μαθήματα» που μας κάνουν σοφότερους, αλλά ως προπαγανδιστικό υλικό για να καλύψουμε αμαρτίες
και να διασώσουμε στρεβλώσεις της ελληνικής κοινωνία.
Δηλαδή όλα εκείνα από τα οποία θα έπρεπε, μετά
από 10 χρόνια κρίσης, να είχαμε απαλλαγεί. Κι εμείς αντί να τα ξεπεράσουμε,
τα… «δοξάζουμε»
ακόμα!
