Atomic Soda...

Baby Bird

Τρία συμπεράσματα από τον ανασχηματισμό…

Οταν ο Χατζηδάκης ανέλαβε το υπουργείο Ανάπτυξης, η Ελλάδα ήταν δεκάτη ογδόη στην απορρόφηση κονδυλίων του ΕΣΠΑ.

Οταν έφυγε (όταν «τον έφυγαν», δηλαδή) ήταν τρίτη στη γενική κατάταξη και πρώτη στον τομέα της Περιφερειακής Ανάπτυξης.

Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι ο Χατζηδάκης δεν κατάφερε να μειώσει την τιμή του γάλακτος.

Ομως η ρύθμιση που τελικώς εφαρμόσθηκε δεν ήταν δική του. Ηταν του Τζαμτζή (ο ευτραφής βουλευτής, αν θυμάστε, που αποκάλυψε το σκάνδαλο της κοπροφαγίας στο κοινοβούλιο...) και του απίθανου Κασσή (ο οποίος, για τους γνωρίζοντες, «διέπρεψε» ως επικεφαλής συνεταιρισμού πτηνοτρόφων...).

Ν'αλλάξει ο τρόπος για να επιτευχθεί ο... στόχος!

Δεν θα ασχοληθώ με τα πρόσωπα, όποια κι αν είναι αυτά. Απλά θα τους ευχηθώ καλή επιτυχία, για το κοινό καλό.

Οποιος αγαπάει αυτόν τον τόπο, φαντάζομαι, εύχεται το ίδιο.
Θα ασχοληθώ με τα προβλήματα και τις πολιτικές.

Η μεγάλη εθνική και κοινωνική απειλή είναι η ανεργία.

Διαλύει τον κοινωνικό ιστό, τροφοδοτεί την ύφεση, την αναγκαστική μετανάστευση των νέων, την απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος και τα πολιτικά άκρα.
Το αντίδοτο, ώστε να δημιουργήσουμε απασχόληση, είναι η περιβόητη ανάπτυξη. Αρκεί να μη σημαίνει απασχόληση με 300 ευρώ τον μήνα, να τραβάμε όλοι καρότσι σαν Κινέζοι κούληδες κι ίσα που να εξέχει η μύτη μας από το κοινωνικό βαλτοτόπι για να αναπνέουμε.

Έρευνα & Τεχνολογική Ανάπτυξη για την ΑΝΑΠΤΥΞΗ!

Είτε το μήνυμα των Ευρωεκλογών ελήφθη, είτε δεν ελήφθη, η πάγια (πλέον) απαίτηση της κοινωνίας είναι να δούμε την Ανάπτυξη.

Βέβαια, όπως έχει πει ο Αντώνης Σαμαράς, η ανάπτυξη έπεται της ανάκαμψης.

Οι αριθμοί δείχνουν ότι βρισκόμαστε στο στάδιο της ανάκαμψης, άρα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για την Ανάπτυξη και σίγουρα, είναι μία λογική απαίτηση να δω να ξεκινάει η προετοιμασία για την Ανάπτυξη...

Η Αριστερά της ευθύνης…

Ομηρικοί καυγάδες στήθηκαν για το ποιος ήταν ο μεγάλος νικητής των ευρωεκλογών.

Μή(μ)πως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που κατέκτησε την πολυπόθητη πρωτιά;

Ίσως η Νέα Δημοκρατία που –παρά την ηχηρή σφαλιάρα- κρατήθηκε σε απόσταση βολής από την κορυφή.

Από κοντά και, το αγαπημένο μου, ΠΑΣΟΚ που διπλασίασε τα ποσοστά που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις. Γιατί όχι και το Ποτάμι, του παλιόφιλου Σταύρου, που ντεμπουτάρισε με ένα ηχηρό 6,6%.

Αντίθετα, για τον μεγάλο χαμένο της βραδιάς της 25ης Μαΐου δεν χωράει πολλή συζήτηση: Η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη με το μικροσκοπικό 1,2% έπιασε πάτο βλέποντας την πλάτη του Γιώργου Χατζημαρκάκη και επικρατώντας οριακά του συμπαθούς κόμματος των Ελλήνων Κυνηγών.

Όπως ήταν αναμενόμενο και σε μια κίνηση πολιτικής γενναιότητας ο κυρ Φώτης υπέβαλε άμεσα την παραίτησή του. Σωστά;

Μεταρρυθμιστές και λογάδες…

Σε πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια τι θα έχει καταγραφεί ανεξίτηλα από τη δράση κυβερνήσεων και προσώπων σ’ αυτήν την περίοδο της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα;

Για να το πούμε με την αγαπημένη ορολογία των ημερών, υπάρχει κάποια μεγάλη απόφαση, κάποια «μεταρρύθμιση» που θα μείνει;

Μια εκδοχή για τις πολιτικές εξελίξεις…

 Μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό και με δεδομένα τα πρόσωπα που επελέγησαν είμαι περισσότερο από σίγουρος ότι οδεύουμε προς βουλευτικές εκλογές τον Οκτώβριο.

  

Τα περίφημα «μπάνια του λαού» θα δώσουν την ευκαιρία στην Κυβέρνηση να πάρει μιαν βαθειά – πλην σύντομη – ανάσα, κάτι στο οποίο θα συμβάλλει και το κλείσιμο της Βουλής και η καθιερωμένη πια περίοδος χάριτος στου νέους Υπουργούς και Υπουργίνες.

Τώρα, θα μου πείτε γιατί να γίνουν εκλογές τον Οκτώβριο και όχι τον Μάρτιο, ταυτόχρονα με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας;

Η απάντηση είναι απλή και, πιστεύω, προφανής…