Heroes...

David Bowie

Το «μυστικό» τώρα αποκαλύπτεται…

Πριν λίγες μόλις μέρες, ο Τσίπρας ανακοίνωσε «περιχαρής», πως τα νέα για το Eurogroup της 22ας Μαϊου ήταν «τόσο καλά», που ο και ο ίδιος δεν μπορούσε να τα πιστέψει! Θα βρισκόταν, λέει, «ικανοποιητική λύση» για το Ελληνικό χρέος, ανάμεσα στους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ… Too good to be true, παρατήρησε ο… ασυγκράτητος «αγγλομαθής»!

Πλην, έγινε το Eurogroup την 22ας Μαϊου, χθές, και «άνθραξ ο θησαυρός»!

«Τζίφος η κατάσταση»… Μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις (με απουσία της Ελλάδας), ούτε λύση για το χρέος βρέθηκε, ούτε καν η εκταμίευση της δόσης αποφασίστηκε! Γιατί όπως σας έχω προειδοποιήσει εδώ και καιρό, χωρίς λύση για το χρέος αποδεκτή και από το ΔΝΤ, δεν υπάρχει συμφωνία του ΔΝΤ… Και χωρίς ΔΝΤ, δεν υπάρχει Πρόγραμμα! Και δεν μπορεί να γίνει ούτε εκταμίευση, παρά το γεγονός ότι «έκλεισε» η αξιολόγηση… (Άσε που και η αξιολόγηση έχει ακόμα μερικές «ουρές»…)

Η πραγματικότητα του ενός άκρου…

Όταν ήρθαν τα μνημόνια, απέναντι στον όψιμα απορριπτέο δικομματισμό διαμορφώθηκαν δυνάμεις, που δια του λόγου του μίσους, του «ακτιβισμού», της απειλής, της λάσπης, ενίοτε της αυτοδικίας, ήλκυσαν στις τάξεις των υποστηρικτών τους μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων. Η ιδεολογία στη διαδικασία αυτή δεν έχει κεντρική θέση.

Στο επιθετικό αντιμνημόνιο δεν συντάχθηκαν πολίτες, που από τη μια μέρα στη άλλη μετετράπησαν σε ριζοσπάστες αριστερούς, νεοκομμουνιστές, αναρχικούς, εθνικιστές, εθνικοσοσιαλιστές, αλλά άνθρωποι μιας συγκεκριμένης αισθητικής και ιδιοσυγκρασίας, που επέλεξαν κόμμα από ένα μπουκέτο αντιδραστικών επιλογών ανάλογα με την πολιτική τους προδιάθεση και προϊστορία. Τα λεγόμενα «άκρα» αντλούν από το ίδιο υποσύνολο ψηφοφόρων...

Ας το τολμήσει…

Κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της ολομέλειας της Βουλής, ο Κώστας Καραμανλής πλησίασε τον Ευάγγελο Βενιζέλο και, αντί άλλου χαιρετισμού, τον τσίμπησε στο μάγουλο. H σχέση μεταξύ των δύο πολιτικών ουδόλως δικαιολογεί τέτοιες διαχύσεις. Tο νόημα της χειρονομίας -εκ μέρους του γνωστού για την οξυδέρκειά του και την ευφράδεια με την οποία χειρίζεται ακόμα και τη γλώσσα των συμβόλων πρώην πρωθυπουργού- ήταν σαφές: "Ό,τι κι αν ισχυρίζεσαι, καθόμαστε στο ίδιο κλαδί, Βαγγέλη μου. Συνομήλικοι, αμφότεροι θεσσαλονικάρχες, δρομείς μεγάλων αποστάσεων... Μεταξύ κατεργαραίων

ειλικρίνεια.

Ο Βενιζέλος πάγωσε. Του έριξε αμέσως έπειτα ένα σκαιό βλέμμα. Καλά έκανε. Ο Βενιζέλος έχει επανειλημμένα μιλήσει για αφανή εταίρο της κυβέρνησης Συριζανέλ. Θα αποτελούσε ασυνέπεια ολκής να ανταποκριθεί στην εγκαρδιότητα του Κώστα Καραμανλή… 

Ο δημιουργικός συνδικαλισμός…

Κ​​άποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό. Ετυχε να γίνει ως ιστορικός σαρκασμός: Ο ΣΥΡΙΖΑ (ο πολύς, ο μάγκας ο βαρύς και καραμπουζουκλής) υπέγραψε και το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και την εφαρμογή του μέτρου που θέλει τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα (ΜΗΣΥΦΑ) να πωλούνται και εκτός φαρμακείου.

Τέλειωσαν οι ωραίες εποχές της αντιπολίτευσης, που τα στελέχη του χάριζαν αδαπάνως στον παππού τις Κυριακές, η «Αυγή» έκανε αστειάκια με τίτλους «Ποτέ την Κυριακή» και ο κ. Λουράντος έκανε τα φαρμακεία προεκλογικά μετερίζια του ΣΥΡΙΖΑ. Η απελευθέρωση της οικονομίας θα γινόταν και χωρίς το μνημόνιο. Είναι –και με βάση τις διδαχές του Μαρξ– νομοτελειακή, γιατί είναι οικονομικά πιο αποδοτική…