Από τότε που ήμουν μικρό παιδί είχα να λέω πως στην Ελλάδα ποτέ δεν
βαριέσαι. Όλο κάτι συμβαίνει, καλό ή κακό… συνήθως κακό.
Μια χώρα στην οποία οι κάτοικοί της ποτέ δεν πλήττουν.
Την μια πραξικόπημα, την άλλη επιστράτευση…
Την μια σεισμοί, την άλλη πλημμύρες…
Την μια απειλή πολέμου, την άλλη εκλογές…
Την μια σκάνδαλα, την άλλη πάνω στα τραπέζια πρώτο τραπέζι πίστα…
Την μια Ολυμπιάδα, την άλλη ευρωπαϊκό κύπελλο…
Την μια οικονομική κρίση και ενδεχόμενο χρεοκοπίας, την άλλη πανηγύρια και
χοροί στο Σύνταγμα…
Την μια χαλάζι, την άλλη φωτιές…
Και πάει λέγοντας...
Με κοινή συνισταμένη το αλληλοφάγωμα, τις κατηγορίες ένθεν κακείθεν, τις
πολιτικές και μικροκομματικές διενέξεις, τον τζερτζελέ γενικώς, και με φόντο …
νεκρούς.
