Οι Συμμορίες της Ασφάλτου....

Ξύλινα Σπαθιά!

Σε τι χώρα ζούμε ρε παιδιά;

Το διήμερο που πέρασε, από πλευράς ειδησεογραφίας,  ήταν από τα πιο χαρακτηριστικά της σαχλοκούδουνης εποχής που ζούμε.

Και δεν μιλάω για τίποτα σοβαρές ειδήσεις, που δυστυχώς περνάνε στο ντούκου από τα ελληνικά ΜΜΕ και τα social media, αλλά στα καραγκιοζλίκια πρώην και νυν εκπροσώπων του έθνους, που αποδεικνύουν για πολλοστή φορά το πόσο φαιδρή μπανανία είμαστε.

Έτσι, έχουμε βουλευτές του Σύριζα, που το πρωί καταγγέλλουν το κακό κεφάλαιο, και το βράδυ μετράνε τα κέρδη τους από την ενεργό συμμετοχή τους σε διάφορα «σκοτεινά καπιταλιστικά σχέδια, που στόχο έχουν τον απλό κοσμάκη».

Δηλαδή, εδώ ισχύει το κλασικό «και με τον χωροφύλαξ, και με τον αστυφύλαξ».

Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν;

Η δυστυχία στην Ελλάδα δεν είναι η οικονομική κρίση.

Δεν είναι τα μέτρα, τα μνημόνια, ο Τόμσεν και οι τρόικες.

Τελικά η δυστυχία σ’ αυτή τη χώρα που γέννησε μεγάλους πολιτικούς είναι η έλλειψη εναλλακτικής λύσης.

Η απουσία διεξόδου που αισθάνονται οι πολίτες αντικρίζοντας τους πολιτικούς που τους κυβερνούν.

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε αναφερθεί στο γεγονός ότι έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν;

Είναι σάρκα εκ της σαρκός της ελληνικής κοινωνίας το πολιτικό προσωπικό που μας κυβερνά.

Και μια ελληνική κοινωνία που δε γεννά πλέον Σεφέρηδες, Ελύτηδες, Ρίτσους, Καβάφηδες και πλείστους άλλους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, γιατί να έχουμε την απαίτηση να δούμε αξιόλογους ή τουλάχιστον σοβαρούς πολιτικούς;

Ζάπλουτοι απατεώνες επαναστάτες του γλυκού νερού.

Προσωπικά ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τους πλούσιους αριστερούς.

Έχοντας διαβάσει ουκ ολίγα για την ιστορία της παγκόσμιας αριστεράς, γνωρίζω πάρα πολύ καλά πως πολλοί πρωτεργάτες του μαρξισμού ήταν γόνοι, κληρονόμοι, κλπ.

Ένα απλό, πλην όμως χαρακτηριστικό, παράδειγμα είναι και ο Ένγκελς, που μαζί με τον Μαρξ ξεκίνησαν τον «μαρξισμό, και  που ήταν γιος ζάπλουτου μεγαλοβιομήχανου.

Επίσης, ο Φιντέλ Κάστρο π.χ. είναι γιος μεγαλογαιοκτήμονα.

Αν πάμε δε και στους πρώτους αναρχικούς, εκεί έχουμε μέχρι και … πρίγκιπες.

Καλώς ή κακώς η μελέτη της  μαρξιστικής θεωρίας και η εφαρμογή της θέλει εκτός από παιδεία, και κάποιον ελεύθερο χρόνο, ο οποίος με τη σειρά του απαιτεί χρήμα.

Και σε εποχές όπου ο μέσος «προλετάριος» ήταν όλη μέρα στο μεροκάματο, σημαίνει ότι οι όποιοι θεωρητικοί καθοδηγητές του θα έπρεπε να έχουν χρόνο και διάθεση για να ασχοληθούν με τον «αφύπνισή» του, κάτι που δεν γίνεται όταν θα πρέπει να δουλεύεις σαν σκυλί για να εξασφαλίσεις το φαγητό σου.

Όσοι νοιάζονται το λαό δεν χαϊδεύουν αυτιά...

Στην Ελλάδα υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις, κανένας άνθρωπος να μην κοιμάται το βράδυ νηστικός, στο κρύο, χωρίς ηλεκτρικό ή να μην έχει πρόσβαση σε φαρμακευτική περίθαλψη.
Το ζήτημα είναι πως η κοινωνία πρέπει να λειτουργήσει έτσι ώστε να εξασφαλίσει αυτά που μας κατατάσσουν στις ανεπτυγμένες και όχι τις υπανάπτυκτες χώρες.

Η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες οι οποίοι εξαρτώνται από την σπανιότητα των πόρων και τις συμπεριφορές που αναπτύσσουν οι άνθρωποι,  με βάση τις επιλογές που διαθέτουν και  σε σχέση με το συμφέρον τους ή έστω αυτό που νομίζουν συμφέρον τους.

Μήπως η Βόρειος Κορέα καταρρέει;

«Όσο περισσότερο πλησιάζεις το άπειρο, τόσο πιο βαθιά διεισδύεις στον τρόμο…».

Αυτό έγραψε κάποτε ο Γάλλος μυθιστοριογράφος Gustave Flaubert.

Κάτι τέτοιο φαίνεται να ζει σήμερα ο Kim Jong Un, που δικαίως θεωρείται ως ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος, και ηγείται της πιο επικίνδυνης πυρηνικής δύναμης στον κόσμο.

Η αποτυχία των οικονομολόγων.

Την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάποιον διάσημο ή μη οικονομολόγο να κάνει περισπούδαστες δηλώσεις, μην πολυδίνετε σημασία, και κρατάτε μικρό καλάθι.

Ολόκληρος ο επιστημονικός κλάδος των οικονομικών χρειάζεται άμεσο επαναπροσδιορισμό.

Αυτό υποστηρίζει ο Mark Buchanan του Bloomberg

Γιατί; Διαβάστε παρακάτω…