I'm a Believer...

The Monkees

Η μάχη του Στάλινγκραντ…

Απόσπασμα από άρθρο του Σ. Κασιμάτη στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Το «Στάλινγκραντ» ―να το πούμε έτσι― και για τις δύο πλευρές που αναμετρούνται σήμερα στην πολιτική σκηνή είναι η μάχη για την απόλυση των απατεώνων που προσελήφθησαν στο Δημόσιο με πλαστά πιστοποιητικά.

Αυτό που διακυβεύεται στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ό,τι πιο συμβολικό θα μπορούσε να υπάρξει ―και για τις δύο πλευρές, το ξαναλέω για να είμαι σαφής. Τόσο για την κυβέρνηση που αγωνίζεται (όπως αγωνίζεται ―δεν κρίνω τώρα) για να γίνει η Ελλάδα «κανονική» χώρα όσο και για την αντιπολίτευση που υπόσχεται επιστροφή στον παράδεισο της πασοκαρίας (ως πολιτισμική έννοια εδώ...), με τα λεφτά κάποιων άλλων, βεβαίως.

Εντάξει, να μη γίνει αξιολόγηση…

Αν μου ζητούσαν να αναπαραστήσω ένα αμφιθέατρο των '80ς, θα άρχιζα από το μακρύ πανό που έγραφε «Όχι στην ενατικοποίηση των σπουδών».

Δεν θυμάμαι το πολιτικό επιχείρημα, όμως ως αίτημα ξεχώριζε πάνω από την κάπνα των τσιγάρων.

Στο τέλος κατάφερε να κατοχυρώσει το «δημοκρατικό πέντε» στην εξεταστική.

Σε ορισμένες σχολές δε, κάποιες φοιτητικές παρατάξεις απέρριπταν και τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών, αφού «έρχονται για να απαξιώσουν την εργατική δύναμη»!!!!!

Η αξιολόγηση δεν λέγεται…, γίνεται.

Όταν η υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος και ειδικότερα η εφαρμογή των νόμων καθυστερεί, τότε είναι σίγουρο ότι η κάθε επιχειρούμενη μεταρρυθμιστική αλλαγή είναι δύσκολο να επιτευχθεί.

Και όμως κάποιοι υπουργοί με την στάση τους και την εν γένει πρακτική τους, τρέφουν αυταπάτες και θεωρούν ότι με την θεωρητική προσέγγιση του κάθε προβλήματος χωρίς την απαραίτητη και απαρέγκλιτη εφαρμογή της νομοθεσίας, μπορεί να έχουν αποτελέσματα…

Μέχρι να μάθει ο ΣΥΡΙΖΑ…

Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι έχουν κεφαλαιοποιήσει τη «ζημία ΣΥΡΙΖΑ» στους πολιτικούς σχεδιασμούς τους.

Είναι σίγουροι πλέον ότι δεν θα υπάρξουν λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, αλλά θα έχουμε μία από τα ίδια με ολίγον από επαναστατική ρητορική.

Ετσι κι αλλιώς, με εξαίρεση δύο-τρεις, οι υπουργοί της νυν κυβέρνησης θα μπορούσαν να αναπαράγουν το υπάρχον σύστημα υπό οιανδήποτε πολιτική σκέπη.

Αν ήταν στην αντιπολίτευση θα έδιναν μάχες για να μη γίνει η αξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων, όπως ακριβώς τις δίνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ας μην ξεχνάμε την «αγωνιστική παράδοση» του κ. Αργύρη Ντινόπουλου, ο οποίος σκαρφάλωνε πάνω στις μπουλντόζες για να μη γίνουν κάποια έργα…

Ψηφίστε Τσίπρα για να μάθετε...

 Όσο περνάει ο καιρός και ο Τσίπρας πλασάρεται ως μεγάλος ηγέτης και εν δυνάμει πρωθυπουργός, μια κρυφή επιθυμία μας έρχεται στο μυαλό.

Να ψηφίσουμε όλοι Αλέξη , να βγει πρωθυπουργός και σε έξι μήνες από τώρα να έχει διαλυθεί όλο αυτό το συνονθύλευμα των άθλιων κρατιστών, πρώην λαμόγιων του ΠΑΣΟΚ, «Αγανακτισμένων» της πλατείας Συντάγματος και ανεπάγγελτων μπαχαλάκηδων που κινούνται στα όρια του αντάρτικου πόλεως.

Να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα για να μάθει και ο ελληνικός λαός.

Να μην αφήνει τα παθήματά του να περνούν έτσι, χωρίς να γίνονται μαθήματα. Αφού ένα μεγάλο μέρος του κόσμου (πάνω από 20%, όπως λένε οι δημοσκοπήσεις) επιμένει να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ, ε λοιπόν ας τους κάνουμε τη χάρη να ψηφίσουμε κι εμείς και να βγει κυβέρνηση…

Μόνο για τους βολεμένους τα οράματα του Αλέξη…

Θα περίμενε κανείς από τον κ. Τσίπρα, νέο παιδί με τεχνολογική κατάρτιση, να είχε σε προτεραιότητα τις ανάγκες των νέων (άνεργοι το 52% του συνόλου) υποσχόμενος λύσεις από την έρευνα, την τεχνολογία και καινοτομία.

Επίσης στο πρώτο κυβερνητικό δείγμα ΣΥΡΙΖΑ από μια, επίσης νέα, την κ. Δούρου, να κυριαρχούν παρόμοια προγράμματα.

Τι βλέπουμε;

Μάχες παλαιοκομματικής φαυλότητας με προσκύνημα στους βολεμένους του κομματικού στρατού κατοχής…