Σερενάτα...

Mazzy Star... Five String Serenade!

Η αξόδευτη ενέργεια της βίας...

Στους ανθρώπους αρέσει πολύ να αφορίζουν φαινόμενα και καταστάσεις, που ο ηθικός πολιτισμός τους κατέταξε στο περιθώριο. Συνήθως, η καταδίκη της βίας αποτελεί μια πολιτική ή πολιτισμική στάση που υπαγορεύεται από την ανάγκη του ατόμου να ταυτιστεί με τον αποδεκτό κώδικα αξιών.

Όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις, η θεωρητική προσέγγιση και η δημόσια ρητορική περί βίας, διαμορφώνουν ένα υποκριτικό πλαίσιο επικοινωνίας, χωρίς να βοηθούν στο ελάχιστο στην παραγωγή αποτελεσμάτων.

Η τακτική  απαξίωσης «φυσικών» στάσεων και φαινομένων δεν κάνει τίποτε άλλο παρά  να διαιωνίζει μια δύσκολη κατάσταση για τις κοινωνίες.

Παλιοί εχθροί - Σημερινοί φίλοι!

Όσο προχωρούν τα σχέδια των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, δρομολογούνται εξελίξεις που οδηγούν σε μεγάλες ανατροπές. Είναι αυτό που γράψαμε προχθές, κλείνοντας το άρθρο μας: «Τα πράγματα αλλάζουν στην περιοχή και οι χθεσινοί εχθροί γίνονται σημερινοί φίλοι».

Ανάμεσα στις ανατροπές μπορούμε να πούμε ότι συγκαταλέγεται το ζήτημα των σχέσεων Ισραήλ - Τουρκίας που, έπειτα από μία 60ετή ισχυρότατη φιλία, έφθασαν στο σημείο να βάζει βέτο η Τουρκία στο ΝΑΤΟ για τη συμμετοχή του Ισραήλ σε νατοϊκές ασκήσεις, αλλά και οι σχέσεις Τουρκίας - Καντάφι, που, ενώ ήδη είχε ληφθεί η απόφαση για αεροπορική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, ο Ερντογάν δήλωνε «τι δουλειά έχει το ΝΑΤΟ στη Λιβύη;», για να φθάσει στο σημείο έπειτα από λίγες ημέρες όχι μόνο να διαθέτει πολεμικά πλοία στο ΝΑΤΟ, αλλά να στέλνει και 200.000.000 δολάρια στους «εξεγερμένους», για να ανατρέψουν τον μέχρι χθες φίλο Μουαμάρ Καντάφι.

Όνειρα χειμερινής νυχτός … υπό την ζάλη της αιθαλομίχλης.

Χθες αργά το βράδυ είχα μια τηλεφωνική συνομιλία με έναν φίλο, με τον οποίο αφ’ ότου χώρισαν οι δρόμοι μας το Σεπτέμβρη λόγω σπουδών, είχαμε καιρό να τα πούμε.

Έπειτα από αρκετή ώρα και αφού ο καθένας εξιστόρησε τις δικές του εμπειρίες, η συζήτηση μοιραία οδηγήθηκε στα της πολιτικής κατάστασης της χώρας. 

  

Για να μην τα πολυλογώ, αφού καταλήξαμε σε κοινές διαπιστώσεις ως επί το πλείστον για την οικονομική κατάσταση και την εν γένει ρευστότητα που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία και το πολιτικό γίγνεσθαι, ο φίλος με ρώτησε πως θα έβλεπα μια προοπτική συμπόρευσης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στη βάση μιας αυστηρής προγραμματικής σύγκλισης, που θα ακολουθείτο απαρεγκλίτως για ένα χρονικό διάστημα ικανό να βγάλει τη χώρα από την περιδίνηση της ύφεσης, της ανεργίας και της ανέχειας.

Το ύπουλο άλλοθι

Ήταν εκεί στις αρχές του ' 90, όταν σε μια  συζήτηση γύρω από την ΕΟ 17Ν,  μια γνωστή μου δικηγόρος,  αστικής μάλιστα καταγωγής, μου έλεγε : « πολύ καλά κάνει η 17Ν....».

 

Την αρχική μου έκπληξη, διαδέχθηκε η αποστροφή για τα λεγόμενά της, και η συνεπακόλουθη αδιαφορία για την ίδια.                          

Είναι απλό: Μας θεωρούν ηλίθιους…

Από τότε που ανέλαβε ο Σαμαράς, έχω να λέω για το πόσο άτυχος είναι, καλούμενος να διαχειριστεί τα της Ελλάδας στην πιο δυσμενή για αυτήν χρονική συγκυρία.

 

Είναι σαν να τον έφτυσε η μοίρα του…

Σαν να τον μάτιαξαν οι εχθροί του…

Σαν να συνωμότησαν τα αστέρια….

Ο πατριωτισμός έχει πεθάνει (στη Δύση).

Οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι του 20^ου αιώνα, άφησαν βαθιές ουλές στην ψυχή της Ευρώπης.

Πολλοί είναι εκείνοι που απέρριψαν την έννοια του έθνους κράτους, και τον εθνικισμό, κατηγορώντας τον δεύτερο για την ανάδυση του φασισμού σε Ιταλία και Γερμανία, αλλά και τις επακόλουθες σφαγές.

 

Η απέχθεια για τον πόλεμο οδήγησε στην γέννηση της ΕΕ, ενώ  μια ολόκληρη νέα γενιά έστρεψε την πλάτη της στον πόλεμο και στον εθνικισμό, αποστρεφόμενη παράλληλα και τον δυτικό πολιτισμό τον οποίο θεώρησε υπεύθυνο για τους δυο πολέμους.

Ντροπή. Τίποτα άλλο….

Πριν λίγες μέρες, ο θάνατος ενός παιδιού 17 ετών, ποδοσφαιριστή του Άρη, συγκλόνισε το πανελλήνιο.

 

Η θλίψη μεγάλη στα οικεία πρόσωπα, στα πρόσωπα των συμπαικτών, των συμμαθητών, των αντιπάλων, αλλά και όλου του κόσμου, κατά την εξόδιο ακολουθία.

Τι πρέπει να προσέξει ο Σαμαράς.

Η αλήθεια είναι ότι χάρη στον κ. Γιάννη Στουρνάρα και σε μερικούς ακόμη (μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού) υπουργούς, η κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά αντιμετώπισε επιτυχώς τον μεγάλο βραχνά της χώρας, που ήταν η απειλή της άμεσης χρεοκοπίας. 

Η ανακούφιση των πολιτών μετά τον Ιούνιο του 2012, δηλαδή μετά τις δύο αχρείαστες εκλογικές αναμετρήσεις, είναι έκδηλη στις δημοσκοπήσεις. Για πρώτη φορά η Ν.Δ., παρά τα δύσκολα μέτρα που αναγκάστηκε να πάρει η κυβέρνηση, προσπέρασε τον ΣΥΡΙΖΑ.

Homo Teleopticus.

Με στερεότυπα εμπορικά κλισέ «διασκέδαση μέχρι θανάτου», ή «πληροφόρηση μέχρι θανάτου», μπορεί να δαιμονοποιούμε τη διαβόητη σχέση τηλοψίας - κοινού, μόνο που μας διαφεύγουν οι πλέον βαρύνουσες πτυχές του τηλεοπτικού καθεστώτος.

 

Τι μπορεί να σημαίνει, λόγου χάρη, «διασκέδαση μέχρι θανάτου»;

Για να προσφέρεις κάποιο υλικό στο τηλεοπτικό σκλαβάκι πρέπει πρώτα πρώτα να του κλέψεις το χρόνο του, να τον κολακεύσεις ώστε να καταστεί τηλεοπτικό ενεργούμενο.