Κάτω τα χέρια από την Ουρανία…

Πρέπει να το πω.

Χτες ήταν από τις πιο ευτυχισμένες μου μέρες τον τελευταίο καιρό - η σύλληψη της ηγετικής ομάδας της Χ.Α., μιας ομάδας που τρομοκράτησε κάθε μειονότητα και κάθε αδύναμο άνθρωπο ήταν τεράστιος λόγος γιορτής.

Ξεπέρασα το γεγονός ότι τώρα ξύπνησε η κυβέρνηση, μετά από τόσο καιρό (αν και δεν το ξέχασα).

Δεν με νοιάζει ποιος θα ξεφτίλιζε τη Χ.Α. - μου αρκεί που την ξεφτίλισαν.

Μόνο ένα μελανό σημείο υπήρξε χτες, που έστω και ελάχιστα μετρίασε τη χαρά μου - που με μελαγχόλησε.

Η κόρη του Μιχαλολιάκου, που έτρεξε και τον αγκάλιασε.

Ήταν η μόνη κάπως ανθρώπινη στιγμή.

Αν δεν ήταν μια ενήλικη (25χρονη!!!) γυναίκα θα την ένιωθα περισσότερο.

Τώρα με τόσο μίσος που έχει μέσα της δυσκολεύομαι να την συμπονέσω.

Σημείο καμπής.

Η πολιτική και δικαστική επίθεση της πολιτείας κατά της Χρυσής Αυγής μπορεί να αποτελέσει σημείο στροφής στην εξέλιξη της κρίσης.

Η ολοκλήρωσή της, χωρίς νομικές και μιντιακές υπερβολές, μόνο καλό θα κάνει στη δημοκρατία και θα διευκολύνει την υπέρβαση της εθνικής κρίσης.

Κατʼ αρχάς, η κοινωνία τη στηρίζει.

Και είναι εύλογο.

Η πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν ένα ποιοτικό άλμα στο σκοτεινό βασίλειο της βαρβαρότητας και της ανομίας που τρόμαξε την κοινωνία.

Όσο αγανακτισμένη, όσο εξοικειωμένη με τον πολεμικό λόγο, όσο συνηθισμένη στις μαζικές συγκρούσεις των διαδηλώσεων, όσο απαράδεκτα ανεκτική στις «σιωπηλές» φονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών, το έγκλημα στο Κερατσίνι ξεπέρασε το όριο ανοχής.

Η κοινωνία είδε με τρόμο ένα πιθανό μέλλον της και κάνει πίσω.

Ένα ιστορικό σαββατοκύριακο!

Δυο είναι, κατ’ εμέ, τα κυρίαρχα στοιχεία αυτού του ιστορικού σαββατοκύριακου που διανύουμε:

Το πρώτο έχει να κάνει με την μεγάλη κίνηση ματ του Σαμαρά, και της Δικαιοσύνης, που μπουζουριάζοντας τους «Άριους» της Χ.Α. απέδειξαν επιτέλους πως όταν θέλει το κράτος μπορεί να τα βάλει με τον οποιονδήποτε.

Και παράλληλα, ενδυνάμωσαν την ίδια την δημοκρατία, αλλά και το φρόνημα της σιωπηρής πλειοψηφίας των συμπατριωτών μας, που χρόνια τώρα αισθάνεται «σχιζοφρενής», ζώντας σε μια χώρα όπου άλλα διδασκόμαστε από μικροί στα σχολεία και στα σπίτια μας, και άλλα ζούμε στον δημόσιο βίο.

Εν ολίγοις, η κυβέρνηση επανέφερε στο προσκήνιο κάποιες σταθερές αρχές και αξίες, που έχουν να κάνουν με τις έννοιες του  καλού και το κακού…

Αν συνεχίσει έτσι, και αν μπορέσει να βάλει χέρι και στους «συνήθεις υπόπτους», τους δήθεν αριστερούς μπαχαλάκηδες δηλαδή, τότε θα μακροημερεύσει, και ο Σαμαράς θα κυβερνά για πολλά τέρμινα.

Έχουμε την αξιωματική αντιπολίτευση που μας αξίζει!

Στο Δικαστικό Μέγαρο Ηρακλείου μετέβη ο βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, o οποίος ζήτησε από τον εισαγγελέα να ερευνηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες του Πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου για την υπόθεση της Χ.Α.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες ο κ. Μιχελογιαννάκης, στην επιστολη του- την οποία ζητά να διαβιβαστεί στην Εισαγγελία-  εγκαλεί τους κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλο για καθυστερημένη αντίδραση σε ότι έχει να κάνει με την υπόθεση της Χρυσής Αυγής , η οποία είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχουν δολοφονίες, με αποκορύφωμα βέβαια αυτή του νεαρού Παύλου Φύσσα

Ας πρόσεχαν (κι ας διάβαζαν)…

Η ανήμπορη κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, το νερόβραστο αστικό μας καθεστώς, το αναποφάσιστο και αναποτελεσματικό σύστημα διακυβέρνησής μας, χτύπησε ξαφνικά τα ξημερώματα με ασυνήθιστη σφοδρότητα.

Από το πρωί του Σαββάτου, ο κόσμος παρακολουθεί έκπληκτος μια επιχείρηση που μοιάζει περισσότερο με σαρωτική επέλαση ιππικού, παρά με comme il faut αστυνομική επιχείρηση.

Οι τελευταίες εξελίξεις στο σήριαλ της Χρυσής Αυγής.

Ως υπόκοσμο χαρακτηρίζει τα στελέχη της Χρ. Αυγής που βιαιοπραγούν ο Κωνσταντίνος Πλεύρης σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής.
«Όποιος προβαίνει σε βιαιοπραγίες δεν ασκεί πολιτική. Είναι υπόκοσμος» λέει ο γνωστός εθνικιστής σημειώνοντας: έχω δηλώσει ότι είμαι φασίστας αλλά δεν έχω στο χέρι μου τη σβάστικα».

Εν τω μεταξύ στις 13:00 το μεσημέρι παραδόθηκε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής και ο «υπαρχηγός» σύμφωνα με το πόρισμα της δικαιοσύνη.

Προσερχόμενος στην ΓΑΔΑ ο Χρήστος Παππάς τόνισε πως πρόκειται για «πολιτική δίωξη» και επιτέθηκε στην κυβέρνηση υποστηρίζοντας πως όλα αυτά έγιναν επειδή ανέβαιναν διαρκώς τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής.

Ζήτω η δημοκρατία!

Το κείμενο αυτό γράφτηκε και ανέβηκε στην Athens Voice στις 23/9/13. Περιγράφει με λίγα λόγια τις πολιτικές παραμέτρους του προβλήματος «Χρυσή Αυγή» και δείχνει το δρόμο τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την Αριστερά.

Οι δράσεις της κυβέρνησης μας ξαφνιάζουν ευχάριστα και ξεπερνούν κάθε προσδοκία.

Η ΝΔ ξεπέρασε τα διλήμματα, τους φόβους ότι μια δραστική επιλογή θα λειτουργήσει υπέρ του φασισμού και παράγει πολιτική υψηλής ευθύνης.

Κάνει τα αυτονόητα αλλά στη χώρα αυτή είναι ζητούμενα. Μπράβο.

Η διείσδυση της ΧΑ στο στρατό και τα σώματα ασφαλείας και η κήρυξη εκ μέρους της ενός άτυπου εμφύλιου πολέμου έγειραν τη ζυγαριά προς τη μεριά της Δημοκρατίας.   

Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε την αδυναμία της αλλαγής πορείας που υπαινιχτήκαμε.

Παγιδεύτηκε στην αντιμνημονιακή ρητορεία, στο μικροκομματικό όφελος, στον αριστερισμό του, στη θεωρία, ότι ο φασισμός είναι η σιδηρά χείρα του συστήματος. Και οδηγείται στο γκρεμό.

Οι αστείες απόπειρες διάσωσης τον οδηγούν ταχύτερα στα πολιτικά αδιέξοδα. 

Είμαστε υπερήφανοι που ζητούσαμε αταλάντευτα, την κήρυξη της ΧΑ εκτός νόμου. Είμαστε υπερήφανοι που επιμείναμε στις πολιτικές συνεργασίας του δημοκρατικού τόξου, στο αντιφασιστικό μέτωπο, στην καταδίκη της πολιτικής βίας και της διχαστικής λογικής.  

Ζήτω η Δημοκρατία, αυτή η ανάπηρη, η αστική, η συστημική αλλά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Γιατί φοβόμαστε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;

Πρώτα πρώτα, ας δούμε ποιος αντιπροσωπεύει τη φωνή της συλλογικής συνείδησης ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Τα κόμματα, οι ακαδημαϊκοί δημόσιοι υπάλληλοι, αρκετοί «επιφανείς» δημοσιογράφοι, οι απανταχού συνδικαλιστές και οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων.

Λίγο πολύ, αυτοί είναι οι «δυναμικοί» και «επίσημοι» εκπρόσωποι στην άρνηση, για απελευθέρωση των πανεπιστημίων και ίδρυση ιδιωτικών.

Οι υπόλοιποι, γονείς, μαθητές, φοιτητές, καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και ευρύτερη κοινή γνώμη συντηρούν μια γενικόλογη αντίδραση, που οφείλεται περισσότερο στην άγνοια και στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος.