17.3.14

Such a Sad Puppy Dog...

Wu Lyf




Το κακογραμμένο, ιδεοληπτικό παραλήρημα του «φαρμακοχέρη».




Διαβάζω αυτές τις ημέρες το βιβλίο του Κουφοντίνα.
Το πώς και το γιατί, το εξήγησα εδώ.




Πλησιάζοντας πλέον στο τέλος του, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι όντως είναι κακογραμμένο, και γεμάτο από ανοησίες, περιβεβλημένες  όμως με αέρα «επανάστασης», και από ιδεοληπτικές πομφόλυγες…

Είναι η δική μας βάρδια τώρα…



Υπάρχει ένας, μικρός ακόμα, αριθμός ελλήνων οι οποίοι έχουν συνειδητοποιήσει πως το πρόβλημά μας ως κοινωνία είναι καθαρά πολιτικό, και όχι οικονομικό, κι έχει να κάνει με το ποιος έχει και ασκεί την εξουσία: λίγοι ή όλοι. Δηλαδή ολιγαρχία ή δημοκρατία.




Το κείμενο αυτό απευθύνεται βασικά σε αυτούς και αυτούς αφορά.
Κάθε γενιά είναι και μια βάρδια στην ιστορία.
Σ’ αυτή την βάρδια οι έλληνες είμαστε εμείς.
Για κάποιον λόγο η ιστορία αποφάσισε να δώσει άλλη μια ευκαιρία στις ανθρώπινες κοινωνίες.
Για κάποιο λόγο η δημοκρατία μετά από 2.500 χρόνια καλεί και πάλι τα παιδιά της. Τους έλληνες. Εμάς…



Χαμηλά τα ποσοστά των Δ.Υ. που απεργούν…



Μόλις ένας στους 10 δημοσίους υπαλλήλους συμμετείχε στην τελευταία απεργία της ΑΔΕΔΥ της 12ης Μαρτίου με διεκδικητικό πλαίσιο ενάντια στις καταργήσεις οργανισμών και στη διαθεσιμότητα, σύμφωνα με στοιχεία που αποκαλύπτει το «Έθνος» από τα υπουργεία και τους δημόσιους οργανισμούς.



Στα ποσοστά της μικρής συμμετοχής καταγράφεται η αλλαγή της στάσης των εργαζομένων απέναντι στις κινητοποιήσεις που προκηρύσσουν τα συνδικάτα, σε αντίθεση με το παρελθόν όπου μέχρι και το 2009 ήταν κατά πολύ υψηλότερα στο Δημόσιο.



Κόντρα Δύσης-Ρωσίας με φόντο τη Κριμαία.




Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, οι αξιωματούχοι της Κριμαίας αναφέρουν πως το 96.7% των ψηφοφόρων επέλεξαν την ένωση της χώρας με την μαμά Ρωσία.



Από την πλευρά τους, οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους θεωρούν το δημοψήφισμα της Κριμαίας ως παράνομο, και δηλώνουν πως δεν πρόκειται να αποδεχτούν το αποτέλεσμά του.

Ζητείται ελπίδα!



 Το έγραψε η «Καθημερινή», το αναπαρήγαγαν κάποια άλλα μέσα, αλλά ξεχάστηκε αμέσως.




Βλέπετε, για τα ελληνικά ΜΜΕ, πρωτεύον ζήτημα είναι η εξαφάνιση του αεροπλάνου στη Μαλαισία (πράγματι είναι, αρκεί να μη ξεχνάμε τα δικά μας κεφαλαιώδη) ή οι …απαιτήσεις της καταραμένης τρόικας για τις διαρθρωτικές αλλαγές ή οι κινήσεις του Γιωργάκη….
Ποιο είναι το θέμα;

Μετρό Θεσσαλονίκης: Το απόλυτο ανέκδοτο…



Στην Αθήνα τα χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες κυκλοφορούσε μια πινακίδα έξω από τα εργοτάξια του Μετρό που έλεγε: "Η όχληση θα είναι προσωρινή, το Μετρό θα είναι για πάντα".
Στη Θεσσαλονίκη παρόμοια ταμπέλα δεν τοποθετήθηκε ποτέ.
Εδώ η όχληση έμοιαζε να είναι το αυτονόητο.
Ίσως και να είναι αιώνια.



Η ιστορία Μετρό Θεσσαλονίκης ξεκινά στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 και χρεώνεται στον τότε νομάρχη Κωνσταντίνο Πυλαρινό που για πρώτη φορά καταφέρνει να εγγράψει σε προϋπολογισμό κονδύλι για τη δημιουργία του φιλόδοξου συγκοινωνιακού έργου.

Υπήρξε και άλλη παρόμοια εξαφάνιση μεγάλου Μπόινγκ…



Όσοι νομίζουν ότι η πτήση 370 της Malaysia Airlines είναι η πρώτη φορά που αεροσκάφος εξαφανίστηκε χωρίς κανένα ίχνος, και χωρίς ποτέ να βρεθεί, κάνουν λάθος.



Και δεν αναφέρομαι στις διάφορες περίεργες περιπτώσεις του Τριγώνου των Βερμούδων, κλπ. αλλά σε μια πρόσφατη περίπτωση στα παγκόσμια αεροπορικά χρονικά.