Λίγο μετά την ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών, έβλεπα σε διάφορα ΜΜΜ προειδοποιήσεις και καταγγελίες εργαζομένων στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας για το ενδεχόμενο παρόμοιου (αεροπορικού αυτή τη φορά) ατυχήματος, εξαιτίας της απίστευτης και αδιάλλακτης πολιτικής του παραιτηθέντος υπουργού Μεταφορών.
Ο οποίος εν μέσω πανδημίας και
λοκντάουν, έφερε στη βουλή και ψηφίστηκε ο νόμος 4757/20, βάσει του οποίου καταργήθηκαν όλες οι κρατικές εποπτικές
αρχές στα 40 και πλέον αεροδρόμια της χώρας.
Αεροδρόμια, πυλώνες του τουρισμού και της
οικονομίας μας, τα 15 μεγαλύτερα εκ των οποίων τα διαχειρίζονται και τα
εκμεταλλεύονται ιδιώτες.
Ιδιώτες, οι οποίοι όχι μόνο δεν έχουν
καμιά αρμοδιότητα να ελέγξουν ή να εποπτεύσουν την εφαρμογή της διεθνούς και
ελληνικής αεροπορικής νομοθεσίας, αλλά ούτε τους ενδιαφέρει.
Αποτέλεσμα είναι εδώ και τρία σχεδόν
χρόνια τα αεροδρόμια της Ελλάδας να είναι ξέφραγα αμπέλια, με την ασφάλειά τους
(safety) να επαφίεται στο φιλότιμο και στον πατριωτισμό των ιδιωτικών εταιριών
που δραστηριοποιούνται σε αυτά…
